Ακριβώς την ίδια στιγμή που ξεκινώ να γράφω αυτό το κείμενο, μια γυναίκα σαράντα ετών που μεγάλωσε και ζει στο Μάτι μιλάει στον ΣΚΑΪ με συγκρατημένη οργή. Με μία μόνο φράση της συντρίβει τα επιχειρήματα των αρχηγών Πυροσβεστικής, Αστυνομίας και του υπόλοιπου θιάσου που την Πέμπτη το βράδυ εξήγησαν στο πανελλήνιο ότι όλα έγιναν τέλεια. «Από τις έξι και μισή ως τις δέκα ήμασταν αβοήθητοι στο νερό! Πνίγηκαν άνθρωποι δίπλα μου. Παρακινούσα τους γύρω σε προσευχή για να πάρουμε κουράγιο».
Με απίστευτη θρασύτητα και ασυνήθιστο κυνισμό, η κυβέρνηση προσπαθεί να στήσει μια επικοινωνιακή γραμμή άμυνας πάνω σε τρεις άξονες.
Α. Το φαινόμενο ήταν πρωτοφανές κυρίως όσον αφορά την ταχύτητα του ανέμου και την ένταση και ύψος της φωτιάς. Σωστό.
Β. Εικόνες από δορυφόρους και άλλα στοιχεία υποδεικνύουν οργανωμένο σχέδιο εμπρηστών. Αδιάφορο για τις συνέπειες της καταστροφής και τον τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου.
Γ. Η άναρχη δόμηση, η ανύπαρκτη πολεοδόμηση και οι παραβάσεις του ΓΟΚ συνέβαλαν στην τραγωδία και την εκατόμβη των νεκρών. Συνέβαλαν προφανώς, όμως έτσι είναι χτισμένο το 80% τουλάχιστον των παραθεριστικών περιοχών στην Ελλάδα. Επίσης, την ώρα που έπρεπε να παρθούν οι αποφάσεις ήταν γνωστό το πρόβλημα του οικισμού.
Οι υπεύθυνοι έπρεπε να δράσουν για να σώσουν ζωές σε αυτόν τον συγκεκριμένο πευκόφυτο οικισμό με τη στρεβλή ρυμοτομία και τις ελάχιστες εξόδους προς τη θάλασσα.
Αυτά που οι εκπρόσωποι της πολιτείας υποστήριξαν ως αιτίες της καταστροφής, ως τεκμήρια της δικής τους αθωότητας, είναι ακριβώς αυτά που έπρεπε να αντιμετωπίσουν ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες. Αντί να περιγράφουν τα δεδομένα του προβλήματος, έπρεπε να μας εξηγήσουν τι ακριβώς απόφαση πήραν για να περιορίσουν τις συνέπειες και κυρίως να απαντήσουν στο μόνο κρίσιμο, πυρηνικό, ερώτημα για όλη αυτή την τραγωδία. Γιατί δεν πήραν εγκαίρως από το πρώτο δεκάλεπτο απόφαση εκκένωσης της περιοχής, όπως έγινε για παράδειγμα πέρυσι στον Κάλαμο; Τραύλισε κάποια στιγμή ο αρχηγός της Πυροσβεστικής ότι την εισηγήθηκαν, αλλά δεν θυμόταν τι ώρα και σε ποιον…
Η κυβερνητική ομάδα όχι μόνο δόξαζε τον εαυτό της με τους δεκάδες νεκρούς ακόμη αθρήνητους, αλλά επέδειξε μνημειώδη αναισθησία. Δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε ακόμη και το ελάχιστο ίχνος συγκίνησης για τον άδικο χαμό γονιών, μικρών παιδιών και παππούδων. Ούτε για μια στιγμή δεν έδειξαν ότι συναισθάνονται τη βαριά ευθύνη που φέρουν όσοι εντέλλονται για την ασφάλεια και τη ζωή μας.
Μέσα στην ανθρώπινη μοίρα είναι κι ο θάνατος από φυσικές καταστροφές. Με ένα «ωχ» ή μια αγκαλιά θα φύγουμε εάν ποτέ έρθει το κακό, αλλά μοίρα με το πρόσωπο του Τζανακόπουλου, της Δούρου, του Ψινάκη ή του Τόσκα είναι στο χέρι μας να μη μας ξαναβρεί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
