Έσπευσε η κυβέρνηση να ανακοινώσει μέτρα στήριξης των οικογενειών και των συνανθρώπων μας που έχουν πληγεί από τις φωτιές,θεωρώντας προφανώς ότι μπορεί να συγκαλύψουν μέρος των ευθυνών τους. Αναμφισβήτητα χρειάζονται στήριξη όσοι τουλάχιστον κατάφεραν να επιζήσουν. Μόνο που πρέπει πρώτα να μάθουν τι έγιναν οι άνθρωποι τους.
Ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να μάθουμε τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, ακόμα οι νεκροί δεν έχουν αναγνωριστεί, ακόμα δεν ξέρουμε πόσοι είναι οι αγνοούμενοι,ακόμα γονείς ψάχνουν τα παιδιά τους και κανείς δεν μπορεί να τους πει τι έχουν απογίνει…
Όσα χρήματα κι αν δώσουν οι ευθύνες για την εξέλιξη αυτής της ατέλειωτης τραγωδίας είναι εδώ και τους περιμένουν. Είναι πέραν πάσης λογικής ότι δεν βρέθηκε κανείς να ζητήσει έστω μια συγγνώμη, ότι δεν αισθάνθηκε κανείς την ανάγκη να παραιτηθεί, ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν εδέησε να στείλει στο σπίτι του κάποιον από τους ανευθυνουπεύθυνους, έστω για τα μάτια του κόσμου…
Δεν γίνεται να θρηνούμε τόσους νεκρούς και να μη φταίει κανείς, να μην υπάρχει τουλάχιστον ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για όσα έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν. Γιατί είναι προφανές ότι κάποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά που τους είχε ανατεθεί. Όσο ακραία κι αν ήταν τα καιρικά φαινόμενα, όσα λάθη κι αν είχαν γίνει στο παρελθόν στη συγκεκριμένη περιοχή, άλλο τόσο δεδομένο είναι ότι υπήρξαν χονδροειδείς αμέλειες και παραλείψεις.
Λάθη σχεδιασμού, λάθη συντονισμού,λάθη ενημέρωσης και πάει λέγοντας, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Όφειλαν να ξέρουν ότι αν η φωτιά περάσει τη λεωφόρο Μαραθώνος η τραγωδία θα ήταν αναπόφευκτη. Κι αφού δεν φρόντισαν να στήσουν μια γραμμή άμυνα, δεν φρόντισαν ούτε να ενημερώσουν τους χιλιάδες παγιδευμένους πολίτες και να τους κατευθύνουν …
Στο παρελθόν βλέπαμε τον αρχηγό της πυροσβεστικής στην πρώτη γραμμή με τους άνδρες του να συντονίζει την επιχείρηση. Τώρα ψάχναμε να δούμε ποιος ή ποιοι είναι οι υπεύθυνοι και παρακολουθούσαμε φαιδρές συσκέψεις επικοινωνιακής διαχείρισης.
Τα όποια επιδόματα δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι για τους ανθρώπους που χάθηκαν,τις οικογένειες που διαλύθηκαν σε ένα απόγευμα, τις περιουσίες που καταστράφηκαν. Ο πόνος, η θλίψη, η οργή για τόσες άδικα χαμένες ζωές δεν μπορεί να ξεπεραστεί με μερικά πεντοχίλιαρα…
ΤΟ ΒΗΜΑ
