Είναι λυπηρή, κάθε φορά με την ίδια ένταση, η στρέβλωση ενός πραγματικού ρεπορτάζ στον βωμό κομματικών – κυβερνητικών συμφερόντων. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» στηλιτεύει με άρθρο της κείμενο που δημοσιεύθηκε στο «Βήμα της Κυριακής» και το οποίο «εκθέτει με ονοματεπώνυμα εισαγγελικούς λειτουργούς, επικαλούμενο εκτιμήσεις «πολύπειρων δικαστών και εισαγγελέων»». Η «Εφ.Συν.» φθάνει μάλιστα στο σημείο να μιλήσει για «κατασκευή ολόκληρου δικαστικού σεναρίου» που στόχο έχει να πλήξει την αγία Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Δυο πράγματα μόνο, στο σύντομο αυτό σημείωμα, είναι κρίσιμο να τονιστούν.
Το πρώτο έχει να κάνει με τα στοιχεία του ρεπορτάζ, και τα οποία δεν αμφισβητούνται, όχι από την ΕφΣυν, αλλά ούτε από τον Θεό τον ίδιο. Στο κείμενο γίνεται αναφορά σε ψηφίδες της πραγματικότητας που συνθέτουν μια εικόνα, απείρως ενδιαφέρουσα, παρότι μη αρεστή στην κυβέρνηση και τις δορυφορικές της εφημερίδες. Τα στοιχεία, τόσο σημαντικά, μα και τόσο ατράνταχτα, είναι που ορθώνουν τοίχο μη προσπελάσιμο στις ύβρεις, τους όποιους λίβελλους, τις λοιδορίες.
Ασφαλώς, και ευτυχώς, υπάρχει και η υπογραφή ενός εκάστου συντάκτη. Αυτή που έρχεται να εγγυηθεί την ατομική ταυτότητα, τη θέση από την οποία παρατίθεται το υλικό. Η «Εφ.Συν.» λησμονεί μέσα στον φιλοκυβερνητικό της οίστρο ότι η υποκειμενοποίηση δια της υπογραφής διασφαλίζει την αντικειμενικότητα. Στη μικρή ελληνική δημοσιογραφική αγορά, πεδίο όπου όλοι γνωρίζονται και μάλιστα πολύ καλά, θέλει πολύ θράσος και προφανώς έλλειψη προσωπικής αίσθησης αιδούς για να μιλάει κανείς για «κεφάλια στον βούρκο».
