Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών με βαθύτατη οδύνη αποχαιρετά σήμερα τον διακεκριμένο δικηγόρο και συνταγματολόγο Σταύρο Τσακυράκη.
Ο Στ. Τσακυράκης υπήρξε πάνω απ’ όλα σεμνός αγωνιστής της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τόσο με την δημόσια δράση του και την δικηγορική του δραστηριότητα, όσο και με το επιστημονικό του έργο και την διδασκαλία του.
Ο αντιδικτατορικός του αγώνας -αν και γνωστός σε λίγους-αποτέλεσε πρότυπο αυτοθυσίας και αυταπάρνησης. Η λαμπρή ακαδημαϊκή του πορεία δεν υπήρξε ποτέ αποκομμένη από τα δημόσια πράγματα και την ανυπόκριτη έγνοια για την πρόοδο της χώρας. Αληθινός πνευματικός ταγός ως το τέλος, υπηρέτησε πιστά το φιλελεύθερο συνταγματικό ιδεώδες. Δεν δίστασε να διατυπώσει δημόσια θέσεις που που δεν ήσαν πάντα δημοφιλείς, διαμόρφωσαν όμως σταδιακά ένα ρεύμα σκέψης υπέρ του γνήσιου πολιτικού φιλελευθερισμού, εμπλουτίζοντας την συνταγματική μας παράδοση και την πολιτική σκέψη του τόπου.
Εργάστηκε ακαταπόνητα, καλλιεργώντας τον κλάδο των ατομικών ελευθεριών, με ιδιαίτερη έμφαση στην ελευθερία του λόγου, ένα δικαίωμα που σε μια χώρα που αρέσκεται στην αποθέωση των κοινωνικών και συλλογικών δικαιωμάτων, δεν είχε τύχει ανάλογης με την σημασία της θεωρητικής επεξεργασίας. Το κενό αυτό κάλυψε ο Στ. Τσακυράκης, με το συγγραφικό του έργο και την σημαντική δικαιοσυγκριτική του έρευνα.
Το δικηγορικό σώμα σεμνύνεται για τον ξεχωριστό συνάδελφο, τον δικηγόρο Σταύρο Τσακυράκη. Δικηγόρησε με ιδιαίτερη επιτυχία,ως υπέρμαχος των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όχι μόνον ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, όσο κυρίως ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην διαμόρφωση της προοδευτικής νομολογίας του οποίου συνέβαλε καθοριστικά.
Ενδεικτικό της προσήλωσής του στην μαχητική υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτωνείναι ότι,μέχρι και λίγους μήνες πριν,έδινε μαζί με τον Δικηγορικό Σύλλογο, την μάχη για την κατίσχυση της διεθνούς δικαιοταξίας, στην υπόθεση της χορήγησης ασύλου στους 8 Τούρκους Αξιωματικούς ενώπιον τουΣυμβουλίου Επικρατείας.
Από τα χέρια του πέρασαν πολλές γενιές νέων νομικών, οι οποίοι μπολιάστηκαν με την συχνά ρηξικέλευθη νομική σκέψη του Δασκάλου τους. Κυρίως όμως τους σημάδεψε η στοργική φροντίδα για όλους τους μαθητέςτου.
Το κενό που αφήνει στην δικηγορία και στην επιστήμη είναι ασφαλώς δυσαναπλήρωτο.
Βαθύτατα συλλυπητήρια στους οικείους του».
