…σας γράφω, κύριε Υπουργέ, παρακινημένος από τις υπέροχες κουβέντες ενός μικρού μαθητή, ενός δωδεκάχρονου αγοριού, που τις διάβασα στο ρεπορτάζ της Μάρνυς Παπαματθαίου, στα «Νέα» της Παρασκευής. Ο Ορέστης Λιγνός κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην 22η Βαλκανική Μαθηματική Ολυμπιάδα που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στη Ρόδο. Το παιδί είναι σοφό, κύριε Υπουργέ, όχι επειδή πέτυχε το τέλειο σκορ στον διαγωνισμό, σαράντα στα σαράντα, αυτό έχει να κάνει με τη δεξιότητά του στα μαθηματικά και τη μελέτη του, αλλά διότι, αν και μικρούλης, έχει αντιληφθεί πλήρως την πυρηνική παθογένεια του ελληνικού σχολείου.
Οταν η δημοσιογράφος τον ρώτησε αν το σχολείο τον βοήθησε να αγαπήσει τα μαθηματικά, εξήγησε με απόλυτη σαφήνεια πως χρωστά τη διάκρισή του στον μαθηματικό πατέρα του. «Νομίζω ότι ο τρόπος που λειτουργεί το σχολείο, που γίνεται το μάθημα, όχι μόνο δεν κάνει τους μαθητές να αγαπήσουν τα μαθηματικά, αλλά τους κάνει να τα φοβούνται κιόλας. Τα μαθαίνουμε μονότονα, δεν υπάρχει κάτι παραπάνω, παιχνίδια, έρευνα, που να μας κάνουν να αγαπήσουμε την επίλυση των προβλημάτων». Δεν ξέρω αν σας αγγίζουν αυτά τα λόγια, ως ανώτερο προϊστάμενο της παιδείας που είστε. Πλήξη και φόβο προκαλεί ο τρόπος του σχολείου μας, κύριε Υπουργέ! Ο βαλκανιονίκης πιτσιρικάς με δυο λογάκια το διέλυσε το σύστημα. Και είχε δύο ακόμη: «Αυτό που πρέπει να κάνει το σχολείο είναι να βρίσκει σε τι είναι καλό το κάθε παιδί και να το βοηθάει. Δεν μπορεί όλοι να είναι καλοί στα ίδια πράγματα. Είναι όμως σημαντικό να ξέρεις την κλίση σου, ώστε να στηριχτείς και από το περιβάλλον σου».
Φαντάζομαι ότι αν θέσετε υπ’ όψιν των σοφών του υπουργείου σας συμβούλων και στελεχών που απαρτίζουν επιτροπές και εκπαιδευτικά ινστιτούτα τη γνώμη του Ορέστη θα κουνήσουν συγκαταβατικά το κεφάλι. Θα συμφωνήσουν, όπως κι εσείς νομίζω, όλοι συμφωνούν, αλλά δεν γίνεται τίποτε. Ολοι χάσατε το στοίχημα για ένα μοντέρνο συναρπαστικό σχολείο, που παρακινεί με την έρευνα, την ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας και τη συνεργασία. Ολοι αναλώνεστε μανιωδώς στις αλλαγές εξεταστικών συστημάτων. Ολοι κάνετε ρουσφέτια στους συνδικαλιστές, εσείς επιπλέον στην πράξη καταργείτε την αυτονόητη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Ως ούλτρα προοδευτικός που είστε, φαντάζομαι ότι θα βρίσκετε συναρπαστική την ιδέα ενός σχολείου που ασχολείται με τον κάθε μαθητή ξεχωριστά, δημόσιου σχολείου εννοώ. Ιδού η Ρόδος λοιπόν. Και για να μη χανόμαστε, κύριε Υπουργέ, τα ελληνικά σχολεία έχουν αμφιθέατρα, υπολογιστές και μηχανές προβολής και εργαστήρια και μικροσκόπια και αντιδραστήρια και όλα τα μέσα που κάνουν τη διδασκαλία αποτελεσματική, το μάθημα συναρπαστικό. Απλώς χρησιμοποιούνται από λίγους, μορφωμένους και κυρίως φιλότιμους καθηγητές. Στην πράξη είναι προαιρετική η μη συμβατική διδασκαλία! Κάντε την υποχρεωτική με έναν νόμο ενός μόνο άρθρου αύριο το πρωί και θα περάσετε στην Ιστορία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
