320 υπογράφουν για τις Πρέσπες

«Λόγω του πλήθους υπογραφών υπέρ του κειμένου της συμφωνίας των Πρεσπών και της σύντομης χρονικής περιόδου για τη συλλογή τους, συμπεριλήφθηκαν εκ παραδρομής οι υπογραφές της Ν.Β., του Κ.Κ. και της Λ.Α.» αναφέρει η πρωτοβουλία σχετικά με το κείμενουπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών.

«Ζητούμε συγγνώμη για αυτό το λάθος και δηλώνουμε ότι δεν υπήρξε η παραμικρή πρόθεση εκ μέρους μας». Με αυτή την ανακοίνωση γνωστή εφημερίδα της καθ’ ημάς Αριστεράς ζητεί συγγνώμη διότι λόγω του πλήθους των υπογραφών, λόγω της σύντομης χρονικής περιόδου (!) και τελικά «εκ παραδρομής» εμφανίστηκαν να υποστηρίζουν με την υπογραφή τους τη συμφωνία των Πρεσπών άνθρωποι ολωσδιόλου άσχετοι με αυτή την πρωτοβουλία. Και να διαμαρτύρονται για τούτο. Μεγάλο κακό; Οχι βέβαια. Το σφάλλειν ανθρώπινον και η συγγνώμη γι’ αυτό εφευρέθηκε. Επιπλέον δεν είμαι βέβαιος ότι οι τρεις διαμαρτυρηθέντες έπραξαν τελικά σωστά: μπορεί αύριο – μεθαύριο τα ονόματα των 320 να δοξαστούν και να λαμπρυνθούν από την Ιστορία, οπότε οι τρεις έχασαν την ευκαιρία…

Εύγε, πάντως, στους ανθρώπους που ανέλαβαν αυτή την πρωτοβουλία. Εύγε και σε όσους υπέγραψαν το σχετικό κείμενο: στους διανοουμένους, καλλιτέχνες, συγγραφείς, πανεπιστημιακούς, ηθοποιούς, σκηνοθέτες κ.ά. Βέβαια, οφείλω να παρατηρήσω ότι είναι κομμάτι περίεργο το γεγονός ότι ανάμεσα στους 320 δεν εμφανίζονται οικοκυρές, εργάτες, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες, ούτε όμως και βιομήχανοι, επιχειρηματίες, εφοπλιστές κ.λπ. Πιθανώς όσοι είχαν την πρωτοβουλία της συλλογής υπογραφών φαίνεται να συμφωνούν τελικά με τον μακαρίτη George Orwell που υποστήριζε ότι «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα» (All animals are equal, but some animals are more equal than others). Βρίσκω επίσης ολωσδιόλου φυσικό να επιλεγούν από τους 320, «αριστίνδην», ορισμένοι πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, ηθοποιοί κ.ά. και να προταχθούν εμφατικά έναντι των υπολοίπων.

Αυτού του είδους η συλλογή υπογραφών διασήμων και μη για τρέχοντα πολιτικά ζητήματα δεν είναι κάτι άγνωστο. Θυμάμαι ότι στις προεδρικές εκλογές του 1985, όταν ο Ανδρέας επέλεξε αντί του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον κ. Σαρτζετάκη ως υποψήφιο Πρόεδρο, έγινε σάλος μεγάλος και πολλοί τότε εξανέστημεν. Προχωρημένοι αριστεροί και δεξιοί της εποχής εκείνης. Είχαν δημοσιευθεί, και μάλιστα σε πρωτοσέλιδα, τα ονόματα των (τότε) αριστερών, διανοοουμένων, καλλιτεχνών, πολιτικών κ.λπ. οι οποίοι δηλώναμε την αντίθεσή μας στα παπανδρεϊκά καμώματα…

Ουδείς αναμάρτητος.

Από τότε ως σήμερα πολύ νερό έχει κυλήσει σε ποικίλους μύλους. Εχουμε δει πολλές πολιτικές απρέπειες, ανίερες συμμαχίες, πολιτικά καμώματα a la manière de Κουβέλη, έχουμε δει kolotoumbes, έχουμε δει συντροφικά φτερουγίσματα συριζανελικά. Εχουμε δει πολλά. Καθόλου λοιπόν δεν αποκλείεται αυτές οι 320 υπογραφές να εγγραφούν μια μέρα στις δέλτους της ιστορίας του τόπου. Και εμείς όλοι που δεν φροντίσαμε να υπογράψουμε ή που, ενώ μας εδόθη η ευκαιρία, δεν το κάναμε, θα καθόμαστε, πάλι, εκτός νυμφώνος.

Το χειρότερο: δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι χάνουν την ευκαιρία να υπογράψουν κάτι βαρύ ιστορικό. Τρία μόλις χρόνια μάς χωρίζουν από το διασημότερο ελληνικό δημοψήφισμα, το συμβάν του Ιουλίου 2015. Αναφέρομαι σε εκείνη τη μεγαλειώδη εθνική στιγμή που μας δόθηκε ξανά η ευκαιρία να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ στη διεφθαρμένη Ευρώπη και στα μισητά μνημόνια. Και τότε λοιπόν, όπως και τώρα, συνελέγησαν διάσημες υπογραφές ενάντια στο Κακό. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τα ονόματα – σημαίες της εποχής εκείνης. Θυμίζουμε πάντως ότι το 61,3% των Ελλήνων είπαν ΟΧΙ στις 5 Ιουλίου 2015. Τι έξαρση! Είπαμε «ΟΧΙ στην ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού από τρόικα» (sic). «ΟΧΙ στα τελεσίγραφα και στους εκβιασμούς των δανειστών». «ΟΧΙ στα μνημόνια εξάρτησης και υποτέλειας του ελληνικού λαού». «ΝΑΙ στην Ευρώπη των λαών της αλληλεγγύης και της ειρήνης». «Την Κυριακή ψηφίζουμε ΟΧΙ για την Ελλάδα» κ.λπ.

Τελικά τι έγινε; Αυτό που ξέρουμε όλοι. Το δύσκολο, το τιμημένο ΟΧΙ ξέπεσε σε ένα ευτελές ΝΑΙ. Τόσο ώστε, όπως σημείωναν εφημερίδες της εποχής, «πρώτη φορά έλληνας πρωθυπουργός καταφέρνει να διαστρεβλώσει τόσο εύκολα την κρίση και τη βούληση του λαού». Ναι! Αλλά σε αυτό δεν φταίνε όσοι υπέγραψαν. Η Ιστορία έκανε το λάθος…

Λέτε και αυτή η τόσο πολύ διαφημισμένη και περιλάλητη «συμφωνία των Πρεσπών» να αποδειχθεί μια άλλη ιστορική «διαστρέβλωση»; Θεός φυλάξοι! Δεν θα είναι δίκαιο (πάλι;) οι τόσο πολλές και καλοπροαίρετες υπογραφές διασήμων και μη να πάνε στον βρόντο. Εκτός και αν η πονηρή Ιστορία δείξει (ε, μα πια!) πόσο πολύ πέσαμε έξω, για άλλη μια φορά, εμείς οι άλλοι, οι μικρόκαρδοι. Οι ελάχιστοι.