Έφτασαν τόσο μακριά αλλά έχασαν… στο νήμα. Αγγλία και Βέλγιο γνώρισαν την πίκρα του οδυνηρού αποκλεισμό στα ημιτελικά του Μουντιάλ, ένα βήμα πριν τον μεγάλο τελικό.
Ωστόσο οι περιπτώσεις των δύο ομάδων διαφέρουν αρκετά καθώς οι μεν ίσως νιώθουν λίγο απογοητευμένοι που δεν κατάφεραν να βρεθούν στον τελικό, ενώ οι δε θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την πορεία τους στη διοργάνωση.
Στο στρατόπεδο του Βελγίου την πικρία για την ήττα από τη Γαλλία δεν θα μπορέσει να τη «γλυκάνει» ο μικρός τελικός. Οι παίκτες του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ έπαιξαν ίσως το πιο παραγωγικό ποδόσφαιρο από όλες τις ομάδες της διοργάνωσης, ωστόσο ηττήθηκαν στις λεπτομέρειες από τους αμυντικά προσανατολισμένους Γάλλους του Ντιντιέ Ντεσάν.
Αυτό το Μουντιάλ φάνταζε ως η τεράστια ευκαιρία των Βορειοευρωπαίων να ξεχωρίσουν και να κατακτήσουν τον πρώτο τίτλο στη ιστορία της εθνικής τους ομάδας, καθώς η «χρυσή» γενιά τους βρισκόταν σε ιδανική ηλικία και τα μεγάλα φαβορί είχαν αποχαιρετήσει ήδη (Ισπανία, Βραζιλία, Γερμανία).
Εντελώς διαφορετική είναι η περίπτωση της Αγγλίας. Πριν την έναρξη της διοργάνωσης ελάχιστοι πίστευαν πως αυτή η ομάδα θα είχε μέλλον στη διοργάνωση. Ωστόσο το νεανικό σύλλογο που επέλεξε ο Σάουθγκεϊτ έδωσε πραγματικά ότι είχε εντός αγωνιστικού χώρου, φέρνοντας μετά από (πάρα) πολλά χρόνια χαμόγελα στους φίλους των «λιονταριών».
Η κατάκτηση της τρίτης θέσης θα ήταν «το κερασάκι στην τούρτα» για τους Άγγλους που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους για τις διοργανώσεις των επόμενων ετών.
Απών ο Τρίπιερ για τα «λιοντάρια», αμφίβολοι οι Χέντερσον και Γιάνγκ.
Αν και οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στο φινάλε των ομίλων με τους Βέλγους να αποχωρούν νικητές με το «φτωχό» 1-0, το εκτεταμένο rotation των δύο πλευρών δεν προσέφερε το καλύτερο δυνατό θέαμα στους θεατές της αναμέτρησης.
Διαιτητής:Αλιρέζα Φαγκανί (Ιράν)
