ΣΤΗΝ πλούσια διεθνή φιλολογία που είχε αναπτυχθεί αναπόφευκτα στις τελευταίες ημέρες πριν από την έναρξη του Μουντιάλ δεν είχε θέση –έστω και υπαινικτικά –η αναφορά του ενδεχομένου στο κρίσιμο και λίαν σημαντικό δίπτυχο των ημιτελικών συμμετοχής ομάδων αποκλειστικά από μία ήπειρο. Και αυτό όμως συνέβη, γιατί η ποδοσφαιρική ανέμη αρέσκεται, κατά παράδοση, στις ανατροπές. Και τέτοιες ήταν ο εκτροχιασμός των ομάδων της Νότιας Αμερικής (Βραζιλία, Ουρουγουάη) και οι επιτυχίες της Γαλλίας, του Βελγίου, της Αγγλίας και της Κροατίας.
ΤΟ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ του δράματος ήταν συγκλονιστικό, με τη νίκη μετά την ολική κάλυψη ενός τόσο αμφίρροπου αγώνα (κανονική διάρκεια, παράταση, πέναλτι) εθνικής ομάδας μιας χώρας 5 εκατομμυρίων κατοίκων (Κροατίας, «εδώ είναι Μπαλκάνια» κ.λπ.), απέναντι στη ρωσική γιγαντιαία αρκούδα (του κάθε άλλο παρά ευτυχισμένου κ. Πούτιν) των 170 εκατομμυρίων…
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ επιβεβαίωση ότι τα μεγέθη πληθυσμού (πολλές φορές και τα οικονομικά) τα ξεπερνά η ποδοσφαιρική (μάλλον και γενικότερα η αθλητική) λογική. Και το Μουντιάλ ήταν στο θέμα αυτό γενναιόδωρο απέναντι στην ιστορία (όπως και η «εξαέρωση» των φαβορί).
Η ΩΣΤΙΚΗ δύναμη όσον αφορά την ευρωπαϊκή υπεροχή (καθώς γράφεται το κείμενο αυτό απομένει το «γκραν-φινάλε» του τελικού, αλλά και η διεκδίκηση της λίαν τιμητικής τρίτης θέσης) προήλθε από ομάδες που συνδύαζαν την ποδοσφαιρική ποιότητα με δυναμισμό ποικίλης μορφής (Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Κροατία). Και εδώ να υπενθυμίσουμε ότι δύο από τις τέσσερις ομάδες εκπροσωπούν χώρες με πληθυσμό 5-11 εκατομμυρίων και χωρίς πρωταθλήματα των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
ΟΙ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ θαυμαστές –και είναι εκατομμύρια –των Μέσι και Ρονάλντο (ή Ρονάλντο και Μέσι, για να μην παρεξηγηθούμε) πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι το ναυάγιό τους στο Μουντιάλ ήταν αναμενόμενο, μαζί με τον πρόωρο αποκλεισμό των εθνικών ομάδων της Αργεντινής και της Πορτογαλίας. Η εξήγηση είναι απλή. Ανεξάρτητα από την ηθική υποχρέωση που ευνόητα είχαν έναντι της πατρίδας τους ήσαν σαν «ξένοι» σε μια άλλη ομάδα από εκείνη (Ρεάλ και Μπαρτσελόνα) με την οποία απέκτησαν παγκόσμια φήμη και τεράστια περιουσία αλλά και όπου συνδέθηκαν λειτουργικά και ψυχολογικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις η προσαρμογή –αλλά και ο διαφορετικός ρόλος –ποικίλλει από τον έναν στον άλλο υπεραθλητή. Η περίπτωση ανήκει στην πλευρά της μη επαρκούς, για περισσότερους από έναν λόγους, ενσωμάτωσης περιορισμένης χρονικής διάρκειας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
