H «Παρέα» κάνει πάρτι στο Ηρώδειο!

Ο Μπόμπι είναι ένας φανατικός εργένης που του είναι αδύνατον να μείνει πιστός σε μια σχέση. Με την ευκαιρία των γενεθλίων του, η παρέα του, η οποία αποτελείται από πέντε ζευγάρια σε ευτυχισμένες –φαινομενικά –σχέσεις, αλλά και οι τρεις φίλες του αποφασίζουν να του κάνουν ένα πάρτι-έκπληξη. Μέσα από μια σειρά φλας μπακ σε αυτοτελείς ξεκαρδιστικές αλλά και συγκινητικές ιστορίες προβάλλει ανάγλυφο το πάντοτε επίκαιρο θέμα των ανθρώπινων σχέσεων…

Ολα αυτά στο πολυβραβευμένο «Company» («Η Παρέα») του Στίβεν Σοντχάιμ που αποτελεί το νέο ραντεβού των Μουσικών της Καμεράτα – Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής με το συμφωνικό μιούζικαλ στο Ηρώδειο. Το ανέβασμα –σε μουσική διεύθυνση και σκηνοθεσία Γιώργου Πέτρου, ο οποίος υπογράφει και τη μετάφραση του κειμένου του Τζορτζ Φερθ –φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα ακόμα κερδισμένο στοίχημα της Ορχήστρας με τα πολλά πρόσωπα δίπλα στο «Kiss me Kate», το «West Side Story» και το «Sweeney Todd» που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία τα προηγούμενα χρόνια στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

«Μετά το περυσινό «Sweeney Todd» και κάνοντας μια έρευνα στη μουσική του Σοντχάιμ συνειδητοποίησα ότι είναι εν πολλοίς ένας άγνωστος δημιουργός στο ελληνικό κοινό» λέει ο Γιώργος Πέτρου. «Σκέφτηκα λοιπόν» συνεχίζει «πως θα ήταν καλή ιδέα να τον κάνουμε περισσότερο γνωστό. Ταυτόχρονα, είναι μια ευκαιρία για την Ορχήστρα να δείξει ακόμα μια φορά τις πολλές πτυχές της. Ωστόσο, μιούζικαλ από μιούζικαλ διαφέρει. Το «Sweeney Todd» και το «Company» είναι πιο κοντά στην όπερα, τη στιγμή που άλλα έργα πλησιάζουν περισσότερο στην ποπ κουλτούρα. Το συμφωνικό μιούζικαλ, όπως αυτό που επιλέξαμε, έχει απαιτήσεις συμφωνικού μεγέθους και δικαιολογεί το σύνολο των 35 μουσικών που συμπράττει».

Το «Company» έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το 1970 και τιμήθηκε με έξι βραβεία Tony (καλύτερου έργου, καλύτερης μουσικής, καλύτερου λιμπρέτου, καλύτερων στίχων κ.ά.), πέντε Drama Desk Awards και ένα Theatre World Award. «Σε πρώτη φάση το θέμα του μοιάζει κοινότοπο, καθώς δεν είμαστε συνηθισμένοι να αποτελούν θεματολογία του μουσικού θεάτρου τόσο συνηθισμένα ζητήματα. Ωστόσο, στην εποχή του υπήρξε επαναστατικό. Στο Μπρόντγουεϊ, όπως και στην όπερα, οι ήρωες είναι συνήθως φανταστικοί ή ιστορικά πρόσωπα. Εν προκειμένω, οι δημιουργοί θέλησαν να δείξουν τον εαυτό τους επί σκηνής. Οπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Σοντχάιμ, «Θέλω οι θεατές να περάσουν καλά τρεις ώρες κι αργότερα, στο σπίτι τους, να μην μπορούν να κοιμηθούν». Είναι πραγματικά σαν να βλέπουμε τον εαυτό μας, σαν να είμαστε εμείς οι ίδιοι οι ήρωες» λέει και πάλι ο Γιώργος Πέτρου.

Χαρακτηριστικό της μεγάλης επιτυχίας που γνώρισε το έργο στην πρώτη του παρουσίαση στο Μπρόντγουεϊ το απόσπασμα από μια κριτική της εποχής σύμφωνα με την οποία το «Company» είναι «ένα έργο που βρίσκεται απολύτως στην πρώτη γραμμή… το πιο φρέσκο μέσα σε χρόνια ολόκληρα. Υπέροχη παρτιτούρα, αυτή που χρειαζόταν εδώ και καιρό το Μπρόντγουεϊ».

Τι παράσταση θα δούμε άραγε; «Το Ηρώδειο είναι περίεργο στοίχημα, ειδικά όταν το έργο είναι σημερινό» σχολιάζει ο ίδιος. «Σε αυτή την περίπτωση, το αρχαίο μνημείο μάλλον προβλήματα δημιουργεί. Με αφορμή το πάρτι, η ατμόσφαιρα θα είναι γιορτινή. Δεν θέλω να αποκαλύψω περισσότερα –για να μη χαθεί η έκπληξη -, ωστόσο θεωρώ πως έχουμε επιλέξει μια λύση ενδιαφέρουσα και, αν λειτουργήσει τεχνικά, πιστεύω πως μπορεί να αποτελέσει πραγματική πρόταση… Το πάρτι θα είναι όντως μεγάλο, ούτως ώστε να μπορέσουμε να δούμε πράγματα στο Ηρώδειο τα οποία σε άλλη περίπτωση δεν θα βλέπαμε. Το εικαστικό μέρος είναι έκπληξη και περιμένω να το βιώσω στον χώρο τις ημέρες των προβών».

Το διπλό στοίχημα της μουσικής διεύθυνσης και της σκηνοθεσίας δεν τον τρομάζει, όπως λέει. Θυμίζει πως είναι το τέταρτο μιούζικαλ που υπογράφει και δηλώνει πως το ενδεχόμενο της αποτυχίας στη σκηνοθεσία δεν τον φοβίζει, όπως αντιστοίχως δεν τον φοβίζει και στη μουσική διεύθυνση, όπου βρίσκεται στο στοιχείο του ως αρχιμουσικός. «Δεν μπορούμε να είμαστε πάντα αλάνθαστοι» σχολιάζει.

Σε κάθε περίπτωση, εκτιμά ότι η σκηνοθεσία είναι πολύ δημιουργικό πεδίο και αισθάνεται τυχερός που του δίνεται η ευκαιρία να καταπιαστεί μαζί της. Του αρέσει ο συνδυασμός με τη μουσική διεύθυνση. Λέει ότι βοηθά το μυαλό του να λειτουργήσει σε διαφορετικές κατευθύνσεις, πέρα από τον χώρο του που είναι η ίδια η μουσική. «Μέσω της σκηνοθεσίας επαναπροσδιορίζω τη μουσική διεύθυνση, κι αυτό πιστεύω πως είναι το ζητούμενο».

Στην παράσταση συμπράττουν τόσο λυρικοί τραγουδιστές (Τάσης Χριστογιαννόπουλος, Μαίρη Ελεν Νέζη, Χάρης Αδριανός, Μυρσίνη Μαργαρίτη κ.ά.) όσο και ηθοποιοί (Ναταλία Τσαλίκη, Θάνος Καληώρας, Αννα Κουτσαφτίκη, Κατερίνα Παπουτσάκη). Πώς σχολιάζει ο Γιώργος Πέτρου τη μεταξύ τους συνύπαρξη; «Τη θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα» λέει. «Στην παράσταση έχουμε λυρικούς τραγουδιστές που παίζουν καταπληκτικά και ηθοποιούς που τραγουδούν επίσης εξαιρετικά. Στην προκειμένη περίπτωση οι μεν τραγουδιστές νιώθουν ότι βγαίνοντας από το «κοστούμι» της όπερας μπορεί να αισθανθούν περισσότερο ελεύθεροι, οι δε ηθοποιοί ότι συμμετέχοντας σε ένα τέτοιου είδους μιούζικαλ μπορούν να μπουν σε πιο βαθιά μουσικά μονοπάτια».

Η κουβέντα γυρίζει και πάλι στην Ορχήστρα και στη δυναμική πορεία της, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι η δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται έχει γίνει μόνιμη, όπως αναγνωρίζει και ο Γιώργος Πέτρου. «Χρειάζεται άμεση λύση στα προβλήματά της, τα οποία είναι κυρίως θεσμικά» λέει, για να προσθέσει την επόμενη στιγμή: «Τα ερωτήματα που τίθενται και εκκρεμούν είναι το ποια είναι η θέση της Ορχήστρας, πού εντάσσεται, πού ανήκει και πώς λειτουργεί… Και μιλάμε για ένα σύνολο το οποίο βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δημιουργική φάση κι έχει μπροστά σπουδαία πράγματα για την επόμενη σεζόν. Θα εμφανιστούμε, μεταξύ άλλων, στο Φεστιβάλ της Πεντηκοστής στο Σάλτσμπουργκ, στο Theater an der Wien στη Βιέννη, στο Μόναχο, στην αίθουσα Τσαϊκόφσκι της Μόσχας, στην Οπερα του Καπιτωλίου της Τουλούζης… Ταυτόχρονα, υπάρχουν και δισκογραφικά σχέδια, και δη σε μια περίοδο η οποία δεν είναι καθόλου εύκολη για τη δισκογραφία, όπως ξέρουμε».