Opel RAK 2: Η εκρηκτική ύλη των ρεκόρ

Από την εικονοκλαστική sci-fi γραφίδα του Ιουλίου Βέρν έως τον κινηματογραφικό σουρεαλισμό του Georges Méliès, οι πύραυλοι στιγμάτισαν το πρώτο ξύπνημα της τεχνολογίας των αρχών του προηγούμενου αιώνα και καθιερώθηκαν στο συλλογικό φαντασιακό ως το νέο μέσο κατάκτησης απώτερων κόσμων και σκοπών. Το πέρασμά τους από το φαντασιακό στο πραγματικό ήταν θέμα λίγου χρόνου, καθώς, όπως απέδειξε η Ιστορία, αρκούσε η παραμικρή αφορμή προκειμένου οι πρωτοπόροι που γεννήθηκαν στην κόψη του 1900 να αξιοποιήσουν αυτή την τεχνολογική μετεξέλιξη του δόρατος των Νεάντερταλ για να κατακτήσουν τον οποιοδήποτε ευγενή σκοπό –τουλάχιστον μέχρι αυτή να χρησιμοποιηθεί ως μέσο στυγνής επιβολής και επικράτησης.

Ενας από αυτούς ήταν και ο Fritz von Opel, εγγονός του ιδρυτή της φερώνυμης φίρμας, Adam Opel, ο οποίος το 1927, στο μεσόφωτο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τους πυραυλοκινητήρες με απώτερο σκοπό να κατασκευάσει ένα αγωνιστικό πυραυλοκίνητο πρωτότυπο για την κατάρριψη του επίγειου ρεκόρ ταχύτητας. Προκειμένου να υλοποιήσει το σχέδιό του, το οποίο υπήρξε ένα από τα πιο παράτολμα εκείνης της πρώιμης εποχής της αυτοκινητοβιομηχανίας, ο Von Opel αναζήτησε τη συνδρομή του αυστριακού εκδότη και αστρονόμου Max Valier και του κατασκευαστή φωτοβολίδων στερεού καυσίμου Friedrich Sander.

Τον Μάρτιο του 1928 τα πρώτα 12 πυραυλοκίνητα πρωτότυπα ήδη δοκιμάζονταν στην πίστα της Opel στο Russelsheim. Ορισμένα από αυτά καταφέρνουν να επιταχύνουν από στάση (0-100 χλμ./ώρα) σε περίπου οκτώ δευτερόλεπτα, ωστόσο ο χρόνος αυτός δεν κρίνεται ικανοποιητικός από τον 29χρονο Von Opel και την ομάδα εξέλιξης, και ύστερα από μια σειρά ενδελεχών βελτιώσεων οι μηχανικοί αποφασίζουν να μεταφέρουν τις δοκιμές σε μεγαλύτερη πίστα –στη θρυλική Avus στο Βερολίνο.

To αποτέλεσμα των βελτιώσεων ήταν το Rak 2, ένα αγωνιστικό φουτουριστικό όχημα με μήκος 4,88 μέτρα, βάρος 560 κιλά, αεροδυναμικό σχήμα και πτερύγια αντίστοιχα ενός ιπτάμενου οχήματος το οποίο αξιοποιούσε το σασί του Opel 10/40 και στερούνταν παντελώς κινητήρα και συστήματος μετάδοσης. Τη θέση τους είχαν καταλάβει 24 πύραυλοι στερεού καυσίμου οι οποίοι παρήγαν δύναμη ώσης έξι τόνων ή περίπου 58.000 Nm ροπής.

Στις 23 Μαΐου 1928 όλα είναι έτοιμα για το τελικό πείραμα το οποίο με πρωτοβουλία του Fritz von Opel θα πραγματοποιηθεί ενώπιον 3.000 θεατών, στους οποίους συγκαταλέγονται επιφανείς καθηγητές, δημοσιογράφοι, αθλητές, πολιτικοί και αστέρες του κινηματογράφου. Αφού γίνουν τα αποκαλυπτήρια του παράξενου αγωνιστικού, οι μηχανικοί της Opel θα εγκαταστήσουν επί τόπου τη συστοιχία των πυραύλων και το πυροτεχνικό σύστημα. Σε λίγα λεπτά πίσω από το χαρακτηριστικά μεγάλο ξύλινο τιμόνι θα βρεθεί ο Fritz von Opel αυτοπροσώπως. Το μουρμουρητό του πλήθους θα σωπάσει με το σήμα της εκκίνησης. Το RAK2 πυροδοτείται και ξεκινά αφήνοντας μια χαρακτηριστική γραμμή λευκού καπνού πίσω του. Το πείραμα ολοκληρώνεται σε λιγότερο από τρία λεπτά και η νεκρική σιγή του πλήθους μεταβάλλεται σε ενθουσιώδεις ζητωκραυγές. Ο Von Opel έχει περάσει στην ιστορία καταγράφοντας μέγιστη ταχύτητα 238 χλμ./ώρα με τη συνδρομή πυραυλοκινητήρα ή μάλλον, για την ακρίβεια, καθισμένος πάνω σε 24 πυραύλους με απρόβλεπτη συμπεριφορά.

«Πίεσα το πεντάλ, οι πύραυλοι βρυχήθηκαν πίσω μου, και κόλλησα στο κάθισμα. Πίεζα το πεντάλ ξανά και ξανά μέχρι που όλα γύρω μου μετατράπηκαν σε μιαν απροσδιόριστη, θολή εικόνα. Η επιτάχυνση σχεδόν με παρέλυσε. Παρέλυσε τη σκέψη μου. Δρούσα αποκλειστικά βάσει ενστίκτου με ανεξέλεγκτες δυνάμεις να με σπρώχνουν μπροστά» θα δήλωνε αργότερα ο Von Opel στον Τύπο της εποχής, αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι τα «φτερά» του RAK2 δεν ήταν τελικώς επαρκή ως προς την παραγωγή κάθετης δύναμης.

Παρά την αδιαμφισβήτητη επιτυχία ο Von Opel δεν επαναπαύθηκε και συνέχισε το κυνήγι κατάρριψης ρεκόρ ταχύτητας. Στη συνέχεια δημιούργησε το Rak 3, ένα επίσης πυραυλοκίνητο όχημα το οποίο στόχευσε στην κατάρριψη ρεκόρ ταχύτητας οχήματος κινούμενου σε ράγες, καταγράφοντας το ιστορικό υψηλό των 256 χλμ./ώρα, ενώ δεν σταμάτησε ούτε εκεί, καθώς σε συνεργασία με τον Friedrich Sander πραγματοποίησε τον Σεπτέμβριο του 1929 την πρώτη δημόσια πτήση πυραυλοκίνητου αεροσκάφους. Και παρ’ όλο που η Μεγάλη Υφεση ανέκοψε περαιτέρω μεγαλεπήβολα σχέδιά του, ο λευκός καπνός των πυραυλοκινητήρων δύσκολα μπορούσε πλέον να διαλυθεί.