Ο Παύλος Συνοδινός μεγάλωσε στον Κολωνό. Τελείωσε το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο – Λύκειο Παλλήνης ενώ παράλληλα, έκανε μαθήματα κιθάρας με τον Βασίλη Ρακόπουλο. Παράλληλα είναι πτυχιούχος της Κοινωνικής Θεολογίας Αθηνών, πτυχιούχος ηχοληψίας της σχολής S.A.E. και ολοκλήρωσε τον κύκλο των ανώτερων θεωρητικών της αντίστιξης και φούγκας. Η πρώτη του δισκογραφική παρουσία βρίσκεται στη συλλογή «Pure Rock». μαζί με το συγκρότημα του, ktirio2team. Στη συνέχεια έγινε ο βασικός κιθαρίστας των μουσικών σχημάτων της Νατάσσας Μποφίλιου και του Απόστολου Ρίζου.
Αυτά στην αρχή. Ετσι για να μας γνωρίσει και να τον γνωρίσουμε. Στη συνέχεια ήρθε η προσωπική του πορεία. Από τις «Μικρές ελπίδες» στο «Greeklish Babylon» και στο τελευταίο «Status Update 2019». Βιβλίο – cd. Έντεκα μικρά κεφάλαια. Έντεκα μικρές ιστορίες. Που συνοδεύονται από μουσική με νότες που έρχονται από ένα μουσικό σύμπαν που τα χωράει όλα. Το ροκ, το έντεχνο, την κλασική μουσική και το δημοτικό ακόμη. Ο Παύλος Συνοδινός έχει παρουσιάσει μια απολύτως ολοκληρωμένη δουλειά, με αρχή, μέση και τέλος, δεμένη ενοιολογικά. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα έργο μικρού μήκους, που δείχνει ότι το μέλλον του ανήκει. Από κι και πέρα το τι θα κάνει είναι στο χέρι του.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διαμορφώσεις ένα προσωπικό σάουντρακ το οποίο όμως θα αφορά και το κοινό;
«Πολύ δύσκολο. Η πνευματική ηχορύπανση είναι τεράστια κυρίως λόγω Ίντερνετ. Όχι λόγω καλλιτεχνικής αξίας
αλλά μέσα σε τόση πληροφορία χάνονται πραγματικά σπουδαίες δουλειές. Θέλω να πιστεύω πως η περίπτωση
μου είναι μια μικρή εξαίρεση του κανόνα. Λόγο των υλικών που χρησιμοποίησα. Οι σκέψεις, οι φράσεις που
γίνανε στίχοι, οι ήχοι που γίνανε τραγούδια. Είναι όλα παρμένα από ένα πολύ κοινό για όλους μας πεδίο δράσης
που είναι το Ίντερνετ κ τα social media. Σχολιάζουμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο αλλά σχεδόν ταυτόχρονα
την ίδια εκάστοτε επικαιρότητα. Βλέπουμε τις φωτογραφίες μας μέσα από το ίδιο πλαίσιο στο Facebook κ στο
instagram κ όταν μας στέλνει ένας φίλος ή ο αγαπημένος, αγαπημένη μας στο messenger σε όλους μας χτυπάει
ο ίδιος ήχος καμπανάκι. Έτσι καταγράφοντας την δίκη μου ιντερνετική καθημερινότητα είναι σαν να
καταγράφεται πολλών ανθρώπων ταυτόχρονα. Η μόνη μου άμυνα σε αυτή τη μαζικοποίηση είναι να
ανακαλύψω την ποίηση που κρύβεται μέσα σε αυτό κ να το ονομάσω τέχνη.»
Ποια η αιτία και αφορμή για την δημιουργία – παρουσίαση του εν λόγω cd βιβλίου; Τι είναι τελικά το status update 2019;
«Είμαι κατά βάση μουσικός. Αυτό ξέρω, αυτό λατρεύω να κάνω. Όμως με λύπη θα πρέπει να παραδεχτώ πως
η μουσική με την βιομηχανία της τουλάχιστον όπως την ξέρουμε στην Ελλάδα σήμερα δεν με χωρούσε πια.
Δεν δίνει ευκαιρίες δεν επενδύει σε καμία διαφορετικότητα, συμπεριφέρεται αυταρχικά κ κλειστά σε ένα
περιβάλλον πλήρους κατάρρευσης. Αυτό κ αν είναι αντιφατικό. Ελάχιστα δισκοπωλεία μηδενικές πωλήσεις
με καμία πορεία αντικατάστασης κ αναγέννησης στον ορίζοντα για το πως θα διοχετεύεται η μουσική πια.
Ο χώρος του βιβλίου παραμένει πιο ζωντανός μάχεται ακόμα. Έτσι πολλοί μουσικοί βρίσκουν σανίδα
σωτηρίας στους εκδοτικούς οίκους. Αυτό είναι μια υπέροχη ευκαιρία οι δημιουργοί του αύριο να
εξελιχτούν σε υβριδικούς νέους τύπους καλλιτεχνών. Η μόνη προϋπόθεση είναι να μην αντιμετωπιστεί
τώρα καιροσκοπικά κ ευκαιριακά. Πέρα από τη μουσική όπως πολλοί άνθρωποι γράφω σημειώνω διαβάζω
ενημερώνομαι ψυχαγωγούμαι κ ξεσπάω μέσα από το Ίντερνετ. Έψαξα πίσω στο χρόνο τη δραστηριότητα
στο Facebook μου κ όταν την είδα μαζεμένη ένιωσα πως όλες αυτές οι σκέψεις καταγράφουν μια εποχή.
Μια εποχή που μοιάζει πολύ πεζή ψυχρή κ απόμακρη αλλά ταυτόχρονα όσο κ αν προχωρήσουν οι αλγόριθμοι
που δουλεύουν για να μας διαλέγουν το τι θα δούμε κ τι όχι, το συναίσθημα κάπου θα φωλιάζει πάντα.
Εκεί μέσα στις ψηφιακές μας σκέψεις που γίνανε status ή στις φωτογραφίες ή σε ένα αγαπημένο τραγούδι.
Πάντα θα υπάρχει η διαφορετικότητα. Αυτό το συναίσθημα στιγμιαία γίνεται τέχνη. Μια τέχνη που ακόμα
κ άθελα μας εξασκούμε όλοι μας καθημερινά. Αυτό είναι το status update 2019»
«Ο Κολωνός, η Αθήνα, το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Λύκειο Παλλήνης, τα δισκοπωλεία, η μουσική
η ίδια με ταξίδεψε από πολύ νωρίς σε όλα τα γεωγραφικά κ κοινωνικά στρώματα αυτής της πόλης κ
μετέπειτα της Ελλάδας για να καταλάβω ότι όταν υπάρχουν όμορφα όνειρα δεν έχει κανείς να χωρίσει
κ να μοιράσει τίποτα. O Hendrix, οι Pink Floyd, οι Massive Attack, ο Bregovic με τον Iggy Pop, τα ρεμπέτικα
της Σμύρνης, οι παραδόσεις της Ελλάδας κ ο Μότσαρτ κ ελπίζω στο μέλλον αλλά τόσα να με στοιχειώνουν
με την καλή έννοια κάθε μέρα όλη μέρα. Πιο πολύ απολαμβάνω ότι μπορεί το ίδιο τραγούδι να το ακούω,
το βιώνω, το κατανοώ κ το απολαμβάνω κάθε φορά διαφορετικά κ μάλιστα μεγαλώνοντας όχι μόνο σε μουσικό
επίπεδο αλλά πιο σφαιρικά λογοτεχνικά, κοινωνικά, πολιτικά, ανάλογος κ με την εποχή που βρίσκομαι.»
«Να κανείς μουσική είναι εύκολο. Βοηθάει κ η τεχνολογία τόσο πολύ πια σε αυτό. Αρκεί να σου αρέσει.
Η δυσκολία έρχεται στο να την επικοινωνήσεις. Κ βέβαια στο να την εμπορευτείς. Έχει γίνει μάλλον
ένα ακριβό χόμπι πια. Θεωρείται είδος πολυτέλειας. Κάτι μη αναγκαίο για μια κοινωνία. Δεν το πιστεύω με
τίποτα αυτό. Δεν ξέρω ποιος πραγματικά κερδίζει με το να μας κάνουν να πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Για την
οποιαδήποτε τέχνη.»
Η κρίση παίζει ρόλο στην πρόοδο ή μη της Τέχνης;
Να εμπνεύσει από την αρχή τους ανθρώπους που θα αποτινάξουν κάθε σκοτάδι. Τώρα στα δικά μας. Ανησυχώ
ότι είμαστε η εξαίρεση του κανόνα. Όχι γιατί δεν γίνονται σπουδαία πράγματα στη τέχνη. Γίνονται. Αλλά γιατί
δεν τα παρατηρούμε εις βάθος. Να τα χρησιμοποιήσουμε σαν εργαλεία κ να πάμε επιτέλους παρακάτω.»
Γιατί ασχοληθήκατε με την μουσική; Και τελικά πράξατε σωστά;
«Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα. Στην περίπτωση μου καταλαβαίνω ότι τελικά ασχολήθηκα με τη μουσική
για τελείως διαφορετικούς λόγους από ότι νόμιζα όταν ήμουν παιδί κ ξεκινούσα να μαθαίνω κιθάρα. Ο λόγος αυτός
δεν είναι άλλος από την επικοινωνία. Η μουσική θα με πάει ταξίδια θα γνωρίσω κόσμους υπαρκτούς κ
φανταστικούς αλλά κυρίως θα με βοηθήσει να πω αυτό που έχω μέσα μου με τον τρόπο κ την αισθητική
που δεν θα αλλοιώσει το περιεχόμενο. Μόλις πριν λίγα χρόνια δεν θα μπορούσα να δώσω αυτήν την απάντηση.
Άρα μάλλον όλο κ ανακαλύπτει κάποιος το για ποιο λόγο καταπιάστηκε με κάτι που αγαπάει. Αυτό το γιατί όλο ανακαλύπτεται κ όλο μεταλλάσσεται.»
Τα επόμενά σας σχέδια;
Αυτός ο ψηφιακός κόσμος θα ζωντανεύει από την μπάντα μου σε μια προσπάθεια να δώσουμε σάρκα κ
οστά στους δικούς μας ψηφιακούς εαυτούς αλλά κ του κοινού. Μέχρι τότε θα πραγματοποιηθούν εμφανίσεις σε φεστιβάλ όπως αυτό στα Μάταλα στη Κρήτη σαν μια προθέρμανση για τον χειμώνα.»
Και κάτι ακόμη τι είναι ροκ;
«“Μπροστά δε ξέρω τι θα βρω μα πίσω δε γυρίζω» .Είναι αυτή η φράση που δανείστηκε ο πατέρας μου Πέτρος Συνοδινός από έναν τοίχο κ μου χάρισε το κομμάτι «Λόγια του δρόμου» μέσα στο Status Update. Δεν είναι ο σκληρός ήχος. οι ηλεκτρικές κιθάρες. τα δυνατά τύμπανα ούτε μια φωνή που φωνάζει σκληρές κουβέντες. Είναι μια συνεχής αμφισβήτηση για ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα. Όχι απαραίτητα απόρριψη αλλά μια μάτια μόνο στο μπροστά. Είναι αλληλεγγύη, είναι στάση ζωής, είναι αξιοπρέπεια κ φαντασία. Το ροκ δεν είναι ένα είδος μουσικής. Με μια κουβέντα είναι ακτιβισμός.»
