Η Αγγλία έχει δείξει μέχρι στιγμής στο Μουντιάλ πως έχει αφήσει στην άκρη τις παθογένειες που χαρακτήριζαν τα «λιοντάρια». Ο Σάουθγκεϊτ έχει στήσει ένα σύνολο γύρω από τον Χάρι Κέιν, ο οποίος «οργιάζει». Δείχνοντας ικανός να πάρει από το χέρι τους Άγγλους και να τους πάει μακριά στον θεσμό.
Η επιλογή του Άγγλου τεχνικού να εφαρμόσει αυτό το 3-5-2 που μετατρέπεται και σε 3-4-3 έχει αποδειχθεί εξαιρετική. Οι γρήγοροι και «φρέσκοι» παίκτες που πλαισιώνουν τον Κέιν κάνουν τους Άγγλους μια ομάδα με ταχύτητα και πολλά τρεξίματα, ικανή για να κερδίσει τον οποιοδήποτε.
Το αν αυτό το σύνολο έχει τη δυνατότητα να φτάσει μέχρι το τέρμα, θα το δείξει η πορεία. Το βέβαιο είναι πως η Αγγλία έχει αλλάξει λογική και αγωνιστική νοοτροπία, παρουσιάζοντας μια ομάδα που δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνες των προηγούμενων ετών. Που μπορεί να υπερτερούσαν σε ποιότητα, όμως δεν μπορούσαν να την αξιοποιήσουν στο γήπεδο.
Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Κέιν και η παρέα του, κρατώντας χαμηλά την μπάλα, έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να ξεχωρίσουν. Και κυρίως να κάνουν τους αντιπάλους να τους υπολογίζουν και μάλιστα πολύ. Κάτι που ίσως αποτελεί και το μεγαλύτερο επίτευγμα της συγκεκριμένης εθνικής ομάδας.
Σημαντικό επίσης για τον Σάουθγκεϊτ είναι πως έχει κατορθώσει να μετατρέψει παίκτες-εργαλεία, σε πρωταγωνιστές. Όπως για παράδειγμα ο Λίγκαρντ. Που στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι μάλλον ρολίστας, ωστόσο στην εθνική είναι καθοριστικός. Έχοντας μάλιστα και διαφορετικό αγωνιστικό ρόλο. Μιας και στην Αγγλία χρησιμοποιείται πιο κοντά στον άξονα, παρά στα άκρα. Σε μία ακόμα πετυχημένη έμπνευση του ομοσπονδιακού τεχνικού των «λιονταριών».
