Μια φίλη ψυχολόγος μού έλεγε, ύστερα από έναν «χορταστικό» καφέ στο κέντρο της Αθήνας, ότι γι’ αυτό ο κόσμος σήμερα τρέχει σε ψυχολόγους, ψυχιάτρους και παιδοψυχιάτρους (για τα παιδιά του): «Γιατί δεν έχει πια κοντά τους φίλους του. Σκέψου εμείς σε μία ώρα πόσα θέματα «λύσαμε» απλά μιλώντας η μία στην άλλη».
Και επειδή σήμερα η φιλία εκφυλίζεται (εκτός και αν είσαι από 3 έως 18 ετών) λόγω έλλειψης χρόνου, χώρου, ψυχικού σθένους και infobesity (όπως ονομάζεται από τους ειδικούς η υπερπληθώρα πληροφοριών που μας κατακλύζει), αφίχθησαν οι «φιλικές» apps. Προφανώς κάποιοι προσπαθούν να ανακαλύψουν ένα χρυσωρυχείο α λα «Tinder» για Δάμωνες και Φιντίες. Ζήτηση, βέβαια, υπάρχει. Σε έρευνα του 2016 σε 200 αμερικανούς φοιτητές, πάνω από τους μισούς ομολόγησαν ότι μπαίνουν σε dating apps αναζητώντας φίλους.
Το 2016 ήταν που η Ολίβια Τζουν ξεκίνησε το «Ηey! Vina», μια εφαρμογή που επιτρέπει σε γυναίκες να γνωριστούν μεταξύ τους. Την πρώτη κιόλας εβδομάδα 100.000 μέλη είχαν κάνει εγγραφή. Η Μatch Group (ιδιοκτήτρια του «Tinder» και του «OkCupid») μυρίστηκε δολάρια και έσπευσε να επενδύσει στη «Ηey! Vina». Δύο μήνες αργότερα ήρθε και άλλος στην παρέα. Το «Bumble», η γνωστή dating app που αφήνει τις γυναίκες να κάνουν το πρώτο βήμα, ανακοίνωσε μετά βαΐων και κλάδων το «Bumble BFF» (Best Friends Forever = Καλύτεροι φίλοι για πάντα).
H βεντάλια με τις apps αυτής της τεχνοτροπίας (δημιουργία και σύσφιγξη φιλικών σχέσεων χωρίς το αμφίβολης γεύσης «κερασάκι» ενός ερωτικού δεσμού) άνοιξε και άλλο. Η «Peanut» φέρνει σε επαφή μεταξύ τους μητέρες, η «Νextdoor» αληθινούς γείτονες κ.ο.κ. Αλλά ας μη βαυκαλιζόμεθα. «Η όλη εμπειρία σχεδιάζεται έτσι ώστε να περνάς όσο γίνεται περισσότερο χρόνο στο Διαδίκτυο και όχι offline» παραδέχεται η Ολίβια Τζουν του «Hey! Vina» στους «Financial Times».
Μία ακόμη τέτοια εφαρμογή, που η Apple εγκατέστησε σιωπηλά σε όλα τα iPhones ήδη από το 2015, είναι η «Find my Friends». Δεν είναι τόσο πομπώδης όσο το όνομά της, δεν υπόσχεται να σου βρει φίλους σε μια εποχή ανυδρίας. Αυτό που κάνει είναι, μέσω μιας μικρής πορτοκαλί κουκκιδίτσας επάνω στον χάρτη, να ενημερώνει ανά πάσα στιγμή τους φίλους σου για τις ακριβείς συντεταγμένες σου. Η συγγραφέας Καθλίν Αλκοτ αποφάσισε να δοκιμάσει την εφαρμογή και να γράψει πριν από λίγο καιρό την εμπειρία της στους «New York Times»: «Αν το σημερινό zeitgeist είναι η αγάπη της διαφάνειας –σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές και ερωτικές μας ζωές, τις πολιτικές μας πεποιθήσεις και τους επαγγελματικούς μας θριάμβους -, η τοποθεσία είναι η συμφωνημένη εξαίρεση στον κανόνα, ο παράγοντας που διαχωρίζει τις αληθινές ζωές μας από τα ψηφιακά ισοδύναμά τους». Το «Find my Friends» είναι τελικά ένα κλείσιμο του ματιού στους φίλους που ήδη έχεις, σε ανθρώπους που ξέρουν ότι π.χ. για να είσαι πάλι κυριακάτικα βόλτα στο Τατόι ο «ακατονόμαστος» δεν πήρε τα παιδιά και ας ήταν το δικό του Σαββατοκύριακο, ή για να είσαι στην πλατεία Νερού, στη συναυλία του Νικ Κέιβ, είσαι σε καλό φεγγάρι.
Η μαύρη αλήθεια είναι ότι ηχεί εξαιρετικά μίζερο να ψάχνεις για φίλους στο Διαδίκτυο. Μάλλον ηχεί χειρότερο και από το να ψάχνεις για τον έρωτα (ευκαιριακό ή παντοτινό). Ισως τον χρόνο που θα κατανάλωνες για να «κατεβάσεις» μια «φιλική» app ή για να περιγράψεις τον εαυτό σου με πέντε emoji (μουσικές νότες, χορευτής του φλαμένκο, λεμόνι, γυαλιά και μία πάπια) όπως σου ζητεί το «Ηey! Vina» για να φτιάξεις προφίλ, μπορείς να κάνεις κάτι πιο εποικοδομητικό. Να τηλεφωνήσεις επιτέλους σε εκείνο τον σάρκινο φίλο που έχεις να συναντήσεις κάτι αιώνες (όχι επειδή δεν θέλεις διακαώς να τον δεις, αλλά γιατί τον λίγο χρόνο που σου αφήνει μια αδηφάγος καθημερινότητα έχεις πια εκπαιδευτεί να τον αφιερώνεις κάνοντας like σε άυλους φίλους στο Facebook).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
