Η ρύθμιση του ελληνικού χρέους που αποφάσισε το Eurogroup στη μεταμεσονύχτια συνεδρίασή του αντανακλά τις καχυποψίες και τις αμφιβολίες εταίρων και δανειστών για τη συνέχιση των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών. Ο επιτευχθείς συμβιβασμός κυρίως με τους Γερμανούς δεν είναι ούτε για πανηγύρια, ούτε για κλαυθμούς και οδυρμούς.
Η Ελλάδα δεν θα ελευθερωθεί από το καθεστώς δημοσιονομικής πειθαρχίας, ούτε όμως θα τελεί και υπό τη δαμόκλειο σπάθη του »ευρωπαίου κατακτητή», όπως θέλει η προπαγάνδα του εθνολαϊκισμού.
Αντιθέτως θα έχει ευκαιρία να διευθετήσει σε πρώτη φάση απρόσκοπτα τις όποιες πολιτικές εκκρεμότητες ή καλύτερα να διαχειριστεί χωρίς την απειλή μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας τον πολιτικό κίνδυνο των επόμενων δύο ετών και στη συνέχεια να δρομολογήσει με σχετική άνεση την αναδιοργάνωση της χώρας στη διάρκεια της δεκαετίας που ακολουθεί.
Δηλαδή να προχωρήσει με ασφάλεια στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση και σε μια πιθανή δεύτερη το 2020 με αφορμή την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Και ακολούθως θα έχει την ευκαιρία να προωθήσει ένα δεκαετές κύμα αλλαγών στην λειτουργία της οικονομίας και της χώρας ώστε να γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, με ανεπτυγμένη ελεύθερη και ανοιχτή οικονομία, ικανή να υποδεχθεί με αξιοπιστία μεγάλες και μικρές εγχώριες και διεθνείς επενδύσεις.
Και όλα αυτά σε συνθήκες δημοσιονομικής πειθαρχίας, της μόνης που μπορεί να εγγυηθεί ότι η χώρα δεν θα ξεστρατίσει και δεν θα διολισθήσει ξανά σε συνθήκες υπερχρέωσης και ελλειμμάτων.
Προφανώς αν δεν είχε προηγηθεί η πειραματική περίοδος ΣΥΡΙΖΑ του πρώτου εξαμήνου του 2015 όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν υιοθετηθεί νωρίτερα και να ήσαν πιθανώς πιο βελτιωμένα.
Αλλά αυτό είναι το τίμημα της ελληνικής πολιτικής καθυστέρησης.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν το παρόν πολιτικό σύστημα θα πειθαρχήσει ώστε όντως να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία και να δημιουργήσει προϋποθέσεις απελευθερωτικής ανάπτυξης.
Μόνο με ανάπτυξη διαρκείας μπορεί να βγει η χώρα από την κρίση και να μετεξελιχθεί η πραγματικά προηγμένη χώρα. Και αυτό δεν θα έλθει ως μάνα εξ ουρανού, παρά θα προκύψει ως αποτέλεσμα εφαρμογής ενός ευρύτατου μεταρρυθμιστικού σχεδίου, που θα καλύπτει όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Μόνο έτσι η Ελλάδα θα γίνει και πάλι ελκυστική και θα αναδείξει τα γεωπολιτικά και άλλα πλεονεκτήματά της. Αυτή είναι η πρόκληση της επόμενης περιόδου. Και με αυτή θα αναμετρηθούμε όλοι.
