Ο διχασμός της κοινωνίας αποτελεί για τον ΣΥΡΙΖΑ τη στρατηγική που καθοδηγεί το σύνολο της πολιτικής του καθώς και των κυβερνητικών του πρωτοβουλιών. Οσοι κατά συνέπεια του χρεώνουν έλλειψη επιδίωξης συναίνεσης στο εθνικό ζήτημα των Σκοπίων παραβλέπουν ή αγνοούν θεμελιώδη ζητήματα της πολιτικής και ιδεολογικής του στόχευσης. Η συναίνεση δεν αποτελεί ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος του είναι η πόλωση και οι παράπλευρες κάθε φορά ρωγμές στη συνοχή των πολιτικών του αντιπάλων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο χειρίστηκε τη διαπραγμάτευση με τους βόρειους γείτονές μας, με «θαυμαστή» προθυμία έναντι των εταίρων μας σε όλα τα μέτωπα όπως φάνηκε, μετά την «περήφανη» διαπραγμάτευση των 17 ωρών τον Ιούλιο του 2015.
Η πίεση των συμμάχων μας σε συνδυασμό με την προσδοκία ανταλλαγμάτων για το χρέος τα οποία θα χρησιμοποιήσει, πέραν του ψευδούς αφηγήματος περί καθαρής εξόδου, στην πορεία προς τις εκλογές, αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό που κατηύθυνε τη διαπραγμάτευση και οδήγησε σε μια συμφωνία στην οποία τα αρνητικά σημεία υπερτερούν των θετικών:
1. Η κατά παραδοχή των υπευθύνων πλήρης ανάθεση της επιλογής ονόματος στην άλλη πλευρά ωσάν να μην έχει την παραμικρή σημασία για εμάς ποια ονομασία θα επιλεγεί οδήγησε όπως αναμενόταν στην δυσμενέστερη για εμάς επιλογή. Δυσμενέστερη, γιατί το «βόρεια» σε αντίθεση με το «νέα» και το «άνω» συντηρεί το ιδεολόγημα του μακεδονισμού και κατ’ επέκταση τη λανθάνουσα αλυτρωτική παραχάραξη της Ιστορίας. Είχε άλλωστε προηγηθεί η αποδοχή εκ μέρους του Πρωθυπουργού του ονόματος Δημοκρατία του Ιλιντεν που φανέρωνε μνημειώδη άγνοια της Ιστορίας.
2. Η αναγνώριση της μακεδονικής ιθαγένειας.
3. Η αναγνώριση της μακεδονικής γλώσσας με πλήρη υιοθέτηση των επιχειρημάτων της σκοπιανής πλευράς, η οποία αποτυπώνεται μάλιστα στο κείμενο της συμφωνίας.
4. Η δέσμευση της ελληνικής πλευράς για την αποστολή επιστολής προς το ΝΑΤΟ με την οποία θα συναινεί για την έναρξη των διαδικασιών ένταξης των βορείων γειτόνων μας χωρίς κανένα από τα ουσιαστικά και χρονοβόρα προαπαιτούμενα (αναθεώρηση Συντάγματος, ρύθμιση χρήσεως εμπορικών σημάτων κ.ά.) να έχει ολοκληρωθεί.
5. Η αναγνώριση για πρώτη φορά ύπαρξης ελληνικού αλυτρωτισμού. Μια εθνικά υπεύθυνη ηγεσία δεν θα έσπευδε να κλείσει τη διαπραγμάτευση με αυτό το περιεχόμενο. Θα χρησιμοποιούσε τις βάσιμες ενστάσεις συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης και θα συνέχιζε τις συνομιλίες βελτιώνοντας το τελικό κείμενο. Με συνετή επίγνωση των ευνοϊκών για τη χώρα μας συνθηκών, καθώς οι γείτονες μας επείγονται για λόγους εσωτερικής συνοχής, οικονομικής υστέρησης και ασφάλειας να ενταχθούν σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, οφείλαμε από θέση ισχύος και όχι επισπεύδοντας να πετύχουμε μια ευνοϊκότερη για τη χώρα μας συμφωνία. Η κυβέρνηση δεν το έπραξε. Και είναι βέβαιο ότι αν η αρνητική αυτή συμφωνία ερχόταν προς ψήφιση στη Βουλή θα καταψηφιζόταν. Είναι η πρώτη φορά στη νεότερη πολιτική ιστορία που η νομιμοποίηση της κυβέρνησης στηρίζεται στον απόλυτο καιροσκοπικό τυχοδιωκτισμό. Ο κυβερνητικός εταίρος παρότι είναι αντίθετος με τη συμφωνία θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση προκειμένου να την υπογράψει και θα παραχθούν άμεσα τετελεσμένα γεγονότα στο πεδίο της εξωτερικής μας πολιτικής. Είναι προφανές ότι η χώρα σε αυτή την ευνοϊκή συγκυρία επίλυσης του ζητήματος χρειαζόταν άλλη ηγεσία, με διαφορετικό πολιτικό και κοινοβουλευτικό ήθος.
Η κυρία Μιλένα Αποστολάκη είναι πρώην υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
