Τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ιδιαίτερα θερμό καλοκαίρι, όχι λόγω της αναμενόμενης αύξησης της θερμοκρασίας, αλλά επειδή αυξάνονται καθημερινά οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ παρά τις πανηγυρικές κυβερνητικές διαβεβαιώσεις παραμένει εξαιρετικά εύθραυστη η πολυδιαφημισμένη έξοδος στις αγορές, όλη η προσοχή έχει επικεντρωθεί σε ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα που είναι το περιώνυμο Μακεδονικό. Και τούτο λόγω της επικράτησης ενός απίστευτου κλίματος εθνικής παράνοιας, που δεν επιτρέπει να αντιληφθούμε ποιες είναι τελικά οι πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος αυτού.
Διότι φυσικά δεν είναι λογικό να προέχει η ανησυχία για τον αλυτρωτισμό των αδύναμων Σκοπιανών, όταν η τουρκική απειλή μπορεί πλέον να δημιουργήσει εξαιρετικά επικίνδυνες καταστάσεις. Εκεί όμως έχει οδηγήσει δυστυχώς τα πράγματα η συνεχιζόμενη κομματική αντιδικία, που δεν επιτρέπει να γίνει αποδεκτός ένας δύσκολος μεν, αλλά έντιμος συμβιβασμός.
Απλούστατα διότι κάθε συμβιβασμός καταγγέλλεται μονίμως ως εθνική προδοσία, με αποτέλεσμα να μην επιλύονται εδώ και χρόνια τα γνωστά εθνικά μας θέματα. Αυτό ακριβώς είχε συμβεί και το 2004 με τη δαιμονοποίηση του σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό, που θα είχε εντάξει την Κύπρο ενωμένη στην Ευρωπαϊκή Ενωση και θα την είχε σταδιακά απαλλάξει από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής.
Και τώρα που, για πρώτη φορά από το 1992 και μετά, εμφανίζεται η ευκαιρία να λυθεί το Σκοπιανό, για λόγους καθαρά κομματικών σκοπιμοτήτων που εκδηλώνονται και στις δύο χώρες, καλλιεργείται και πάλι η γνωστή από το παρελθόν ατμόσφαιρα εθνικιστικής υστερίας, που είναι επόμενο να δημιουργεί ανυπέρβλητα εμπόδια, τη στιγμή που η χώρα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρότερα προβλήματα, τα οποία όμως δεν συζητεί κανείς. Ετσι ουδείς ασχολείται με το τι θα συμβεί με την Τουρκία μετά τις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής ή με τις προειδοποιήσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων για τους κινδύνους εξόδου στις αγορές.
Εχουμε άραγε αντιληφθεί ότι η Αγκυρα έχει ήδη κηρύξει τις πρώην γκρίζες ζώνες σε ζώνες τουρκικής κυριαρχίας, όπως συμβαίνει στα Ιμια, και ότι αυξάνει καθημερινά τις παραβιάσεις στο Αιγαίο και έχει εξαγγείλει επισήμως ένα προκλητικό πρόγραμμα γεωτρήσεων γύρω από την Κύπρο (και αυτά ισχύουν είτε επανεκλεγεί ο Ερντογάν είτε όχι); Εχουμε αντιληφθεί ότι οι «κακοί ξένοι» δεν έχουν πλέον καμία εμπιστοσύνη στην Ελλάδα και έχουν επιβάλει ένα σκληρό καθεστώς «ενισχυμένης μεταμνημονιακής εποπτείας», το οποίο ουσιαστικά σημαίνει τέταρτο μνημόνιο, αλλά χωρίς λεφτά; Καθεστώς που δεν ίσχυσε για καμία άλλη χώρα από αυτές που βγήκαν από τα μνημόνια πριν από εμάς.
Προφανές είναι ότι δεν τα έχουμε αντιληφθεί, διότι έχουμε αναδείξει ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας το Σκοπιανό και με αυτό ασχολούμεθα αποκλειστικά. Ας μη διαμαρτυρηθούμε όμως αργότερα για όσα δεινά ενδεχομένως θα προκύψουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
