Η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, μετανάστη εργάτη από το Πακιστάν, ήταν η πρώτη της Χρυσής Αυγής. Ο Λουκμάν εκείνο το πρωί της 17ης Ιανουαρίου του 2013 πήγαινε για δουλειά με τυο ποδήλατό του, όταν στα Κάτω Πετράλωνα του επιτέθηκαν δύο μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης και τον μαχαίρωσαν θανάσιμα. Πρόκειται για τους Διονύση Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο.
Ο Λουκμάν ήταν τότε 27 χρονών και δούλευε στην λαϊκή, όπου φόρτωνε πορτοκάλια. Δούλευε για να στέλνει λεφτά στην οικογένειά του, όπως οι περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες. Εκείνη τη νύχτα, οι δύο χρυσαυγίτες οδηγούσαν ένα σκούτερ στους δρόμους. Όταν εντόπισαν τον Λουκμάν, του έκλεισαν τον δρόμο. Κατέβηκαν από το όχημα και δολοφόνησαν τον Σαχζάτ Λουκμάν με 7 μαχαιριές. Την πρώτη κατάφερε ο Λιακόπουλος στην καρδιά. Οι υπόλοιπες έξι ήταν από το χέρι του πυροσβέστη Στεριόπουλου.
Οι κάτοικοι της περιοχής που βγήκαν στον δρόμο, κατέθεσαν πως οι δύο χρυσαυγίτες έφυγαν σα να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα. Ένας οδηγός ταξί συγκράτησε τις πινακίδες του σκούτερ, κατήγγειλε την δολοφονία και οι δύο χρυσαυγίτες συνελήφθησαν λίγο αργότερα στο Σύνταγμα.
Από την έρευνα που ακολούθησε στα σπίτια τους εντοπίστηκαν τρία στιλέτα, ένας σουγιάς, μία λεπίδα, δύο ρόπαλα και στο σπίτι του ενός βρέθηκαν προεκλογικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής.
Η δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν ήταν η πρώτη που πραγματοποίησε η Χρυσή Αυγή, η δεύτερη ήρθε μερικούς μήνες αργότερα, στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 και ήταν εκείνη του Παύλου Φύσσα. Πριν από τις δύο δολοφονίες η Χρυσή Αυγή είχε ήδη πραγματοποιήσει εκατοντάδες επιθέσεις κατά μεταναστών, προσφύγων και μέλη της LGBT κοινότητας.
Η δίκη και η καταδίκη
Οι γονείς του Σαχζάτ Λουκμάν δυσκολεύτηκαν πολύ να έρθουν στην Ελλάδα για να παραστούν στην δίκη των δολοφόνων του γιου τους. Ένα λάθος σχετικό με τις ληξιαρχικές υπηρεσίες του Πακιστάν έγινε η αιτία να κατηγορείται ο πατέρας του για πλαστοποίηση εγγράφου.
Ήταν σαφές ότι στην δίκη δεν ήταν ευπρόσδεκτοι οι γονείς του θύματος.«Σκότωσαν το παιδί μου που πήγαινε να βγάλει το ψωμί του. Και λένε και ψέματα. Δεν τους συγχωρώ», θα πει η μητέρα του στο δικαστήριο.
Οι κατηγορούμενοι υποστήριξαν πως έγινε ένας «τσαμπουκάς», επειδή ο Λουκμάν τους έκλεισε με το ποδήλατο (!) τον δρόμο και οι αστυνομικοί στήριξαν τους ισχυρισμούς τους, θυμίζοντας, μερικά χρόνια αργότερα, τους παρόμοιους ισχυρισμούς στην δίκη για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα: Επρόκειτο για καυγά που… ξέφυγε.
Οι κατηγορούμενοι επέμεναν ότι δεν έχουν καμία σχέση με την Χρυσή Αυγή κι ότι το έγκλημα δεν είχε σαν κίνητρο το ρατσιστικό μίσος.Η Εισαγγελέας με την πρόταση της διαφοροποιήθηκε από το βούλευμα που απέδιδε την ανθρωποκτονία σε «ασήμαντη αφορμή» και υποστήριξε ότι το έγκλημα των δύο κατηγορουμένων «είχε κίνητρο τη διαφορετικότητα». Κατά την εισαγγελική τοποθέτηση «οι κατηγορούμενοι τέλεσαν ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και έπληξαν το θύμα με 7 μαχαιριές. Συναποφάσισαν να αφαιρέσουν τη ζωή ενός αθώου αλλοδαπού άνδρα και δη πακιστανικής καταγωγής. Το ποιο πλήγμα ήταν θανατηφόρο δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι από την αρχή ήταν αποφασισμένοι».
Οι δύο χρυσαυγίτες καταδικάστηκαν σε ισόβια.
