Τα παράδοξα που εκπροσωπεί ο Τραμπ δεν αλλάζουν την πραγματικότητα

Ο Τραμπ δήλωσε πως «όλοι βλέπουν τις ΗΠΑ σαν έναν μεγάλο κουμπαρά και τις εκμεταλλεύονται».

Φυσικά, ουδείς σοβαρός άνθρωπος ‒στον κόσμο και στις ΗΠΑ‒ πρόκειται να τον πιστέψει.

Την ίδια ώρα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ φαίνεται πως βρίσκει πολλούς να τον πιστέψουν: τους κάθε είδους «αντισυστημικούς» και κυρίως τους ακροδεξιούς, τους ξενοφοβικούς και τους εθνικιστές ‒ εκείνους που τον ψήφισαν, που τον στηρίζουν και όσους προσδοκούν οφέλη στην Ευρώπη από την αναταραχή.

Μόνο που το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, που γεννά και μεγεθύνει τις ανισότητες, δεν θα θεραπευτεί από τους εθνικιστικούς απομονωτισμούς, που σύντομα θα οδηγήσουν σε ακόμη πιο μεγάλες συγκρούσεις και καταστροφές και από εκείνες του προηγούμενου αιώνα… Και όπως είναι ευνόητο, οι μεγάλοι χαμένοι δεν θα είναι οι ΗΠΑ.

Μια νέα ρύθμιση στην παγκόσμια οικονομία και στο εμπόριο είναι απολύτως αναγκαία, όμως όχι μέσα από την εκβιαστική πρακτική των ισχυρών κρατών και των στρατιωτικοβιομηχανικών καρτέλ κυρίως των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας.

Από την άλλη, διαβάζοντας το κείμενο της συμφωνίας Τραμπ-Κιμ, κρίνω πως είναι θετικό και μόνο γιατί σταματά την επικίνδυνη ένταση που δημιούργησαν οι δυο τους τον προηγούμενο χρόνο.

Όμως, δεν βλέπω λόγους πανηγυρισμού, γιατί δεν έχει ουσιαστικά δεσμευτικό χαρακτήρα σε κανένα πεδίο.

Για να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος στο βασικό ζητούμενο της αποπυρηνικοποίησης της Κορέας πρέπει το καθεστώς Κιμ να βρει άλλους τρόπους νομιμοποίησης στον καθημαγμένο λαό του, πέραν του ακραίου εθνικισμού και της τρομοκρατίας που χρησιμοποιεί.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ξένες επενδύσεις και τη συνεργασία με τη Νότια Κορέα.

Η αυτόματη συνέπεια αυτής της επιλογής θα είναι η διάλυση του καθεστώτος των Κιμ και η ένωση-απορρόφηση από τη Νότια Κορέα.

Αυτή είναι και η σωστή επιλογή∙ πόσο πιθανή είναι, όμως, για να μας κάνει να πιστέψουμε τα αφελή παραμύθια του Τραμπ…

Φαντάζομαι όλοι αντιλαμβανόμαστε πως θα χρησιμοποιήσει την προσωρινή αύξηση του κύρους του στην αμφισβήτηση της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και τον οικονομικό πόλεμο με την ΕΕ.

Θεωρώ σωστό ότι ‒έστω και σιωπηρά‒ η κυβέρνηση και τα δημοκρατικά κόμματα κινούνται στη λογική της ΕΕ, πιστεύω όμως πως δεν αρκεί αυτό.

Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας θα είναι μεγάλες και θα μας επηρεάσουν αποφασιστικά∙ μπορούμε να βγούμε κερδισμένοι.