Χουλιαράκης: Παρανόηση και μύθος τα περί υπερπλεονασμάτων πάνω από 3,5%

Για «παρανοήσεις» και «μύθους» έκανε λόγο ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης αναφορικά με τα υπερπλεονάσματα πάνω από το 3,5% που προβλέπονται στο μεσοπρόθεσμο 2019-2022. Μιλώντας κατά την συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, παραδέχθηκε ότι στο μεσοπρόθεσμο, το βασικό σενάριο που αποτυπώνεται, προβλέπει πλεονάσματα 3,96% για το 2019, 4,15% για το 2020, 4,53% για το 2021 και 5,19% για το 2022. «Είναι αυτές οι υπεραποδόσεις των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων που επιλέγει η κυβέρνηση; Όχι!», ανέφερε ο κ. Χουλιαράκης, επισημαίνοντας ότι για την ίδια παραμένει το 3,5%. Και εξήγησε ότι πρόκειται για το βασικό σενάριο και την εξέλιξη δημοσιονομικών μεγεθών αν δεν υπάρξουν νέα μέτρα.

Όπως είπε, όταν η εξέλιξη των μεγεθών υπολείπεται του στόχου, η δημοσιονομική πολιτική οφείλει να είναι περιοριστική, όταν όμως υπερβαίνει τους στόχους, η κυβέρνηση μπορεί να ακολουθήσει επεκτατική δημοσιονομική πολιτική με ασφάλεια. «Το βασικό σενάριο αποτυπώνει υπέρβαση. Για πρώτη φορά από το 2010 προβλέπει ασφαλή δημοσιονομική επέκταση», σημείωσε, τονίζοντας ότι «δεν πρόκειται για παροχές, όπως υποτιμητικά τις χαρακτηρίζει η αντιπολίτευση», αλλά για «μέτρα μόνιμα που θα προϋπολογισμούν και αθροιστικά σωρεύονται στα 3,6 δις. μέχρι το 2022». Από αυτά Τα 2/3 αφορούν σε μόνιμες μειώσεις φόρων και το 1/3 σε αύξηση δαπανών. «Ο στόχος είναι 3,5% και δημοσιονομική επέκταση συμβατή με τον στόχο αυτό», πρόσθεσε.

Ο κ. Χουλιαράκης αναφέρθηκε και σε μια δεύτερη «παρανόηση». «Η υπέρβαση των στόχων, ο δημοσιονομικός χώρος προκύπτει από την κατάργηση των προσωπικών διαφορών στις συντάξεις και την μείωση του αφορολόγητου. Σωστό; Λάθος!», είπε, τονίζοντας ότι η κατάργησή τους εξισορροπείται από ισόποση δέσμη επεκτατικών μέτρων, ενίσχυση πολιτικών απασχόλησης, καταπολέμηση παιδικής φτώχειας, ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και των στεγαστικών επιδομάτων.

Όσον αφορά το επιχείρημα ότι τα μέτρα του 2019 και του 2020 είναι σημαντικά υψηλότερα από τα αντίμετρα, είπε ότι «είναι απολύτως ισόποσα μέτρα και αντίμετρα». Ενώ σχετικά με την άποψη ότι η διατήρηση των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων ισοδυναμεί με αιώνια λιτότητα, είπε ότι το ερώτημα είναι αν είναι ασύμβατος ο στόχος του 3,5% με τον δημοσιονομικό χώρο που προβλέπεται. «Αν ο στόχος ήταν μικρότερος προφανώς το περιθώριο της επέκτασης θα ήταν μεγαλύτερο. Δεν παύει όμως να σηματοδοτεί το τέλος μιας μεγάλης εποχής παρατεταμένης λιτότητας», σημείωσε, ενώ αναφερθείς στα υψηλά πλεονάσματα σχολίασε ότι «είναι άδικο, είναι μια διαγενιακή ανισότητα που κληρονομήσαμε και κληθήκαμε να την διαχειριστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα».