Από τη Νέα Υόρκη στο Μέγαρο Δεληγιώργη

Είναι υπέροχο, είναι υποβλητικό, είναι ιστορικό κειμήλιο. Από την 1η Ιουνίου είναι επισήμως γκαλερί. Το Μέγαρο Δεληγιώργη, μεταξύ Κανάρη, Ακαδημίας και Πινδάρου, θα στεγάζει την γκαλερί Allouche Benias, το –ας το πούμε λίγο καταχρηστικά –ελληνικό παρακλάδι της νεοϋορκέζικης γκαλερί Allouche (82 Gansevoort St). Ο Γάλλος Ερίκ Αλούς της ομώνυμης γκαλερί και ο ελληνοαμερικανός συνεργάτης του επιμελητής και art dealer Γιώργος Μπενίας ενώνουν τις δυνάμεις τους σε αυτό το εγχείρημα, το οποίο βρισκόταν στα σκαριά τα τελευταία χρόνια. Στην ουσία πρόκειται για μια επιδίωξη του γεννημένου και μεγαλωμένου στη Νέα Υόρκη Μπενία, ο οποίος στα πολλά ταξίδια του στην Ελλάδα, «πέντε-έξι φορές τον χρόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια», άρχισε να σκέφτεται την πιθανότητα να δραστηριοποιηθεί με τον συνεργάτη του στην Ελλάδα.

Η παρουσίαση της έκθεσης του Κωστή Βελώνη στο νεοκλασικό οίκημα της οδού Καπλανών 11 στο πλαίσιο του προγράμματος «Εργο στην πόλη» του Πολιτιστικού Οργανισμού Νέον ενίσχυσε αυτή την επιθυμία και δημιούργησε σκέψεις για την αναζήτηση ενός αντίστοιχου χώρου. Κατόπιν έρευνας σε κτίρια της πρωτεύουσας κατάφεραν τελικά μαζί με τον συνεργάτη του να νοικιάσουν το, ανακαινισμένο από τις αρμόδιες υπηρεσίας του υπουργείου Πολιτισμού, Μέγαρο Δεληγιώργη, το οποίο ανήκει στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Το κτίριο παρέμενε κενό από το 1997, μετά την τελευταία του χρήση από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος (μια πυρκαγιά είχε καταστρέψει τμήμα του εκείνη τη χρονιά) και πρόσφατα αναζητούσε τον ενοικιαστή του «μετά από δύο άγονους σχετικούς διαγωνισμούς», όπως θα πει σχετικά ο κ. Ηλίας Μπάρδας, πρόεδρος του Ταμείου. «Υπήρχαν επαφές και με τον ΟΗΕ, αλλά καταλήξαμε στην γκαλερί με τη λογική ότι, πρώτον, αυτό το κτίριο πρέπει να ανήκει στον κόσμο και στην πόλη της Αθήνας και, δεύτερον, το τίμημα της μίσθωσης ήταν πιο συμφέρον (σ.σ.: 17.000 ευρώ μηνιαίως)». Το συμβόλαιο μεταξύ Ταμείου και γκαλερί είναι διάρκειας 10 ετών. «Οπως καταλαβαίνετε, we’re here to stay» θα πει ο Γιώργος Μπενίας.

Η πρώτη έκθεση στο κτίριο, το οποίο προσαρμόστηκε στη νέα πολιτιστική χρήση από το αρχιτεκτονικό γραφείο της Λίλας Γαλατά, φιλοξενεί τη δουλειά των Αμερικανών Κένι Σαρφ, Ρος Μπλέκνερ, Ντόναλντ Μπάτσλερ. Καλλιτέχνες που ανήκουν στη νεοϋορκέζικη σκηνή της γενιάς του ’80 και πατούν γερά πάνω σε θεματικούς και υφολογικούς άξονες της ποπ αρτ. Από κοντά και ο Πορτορικανός και νεότερος Ινόκ Πέρεζ (γεν. το 1967), ο οποίος είναι σαφέστατα επηρεασμένος από τους προηγούμενους. Με άλλα λόγια, «φωνάζει» ότι πρόκειται για τέχνη που έχει γίνει στην Αμερική.

Ωστόσο η γκαλερί δεν θα έχει σχέση ως προς τη διαχείρηση και τον εικαστικό προσανατολισμό με εκείνη της Νέας Υόρκης, παρ’ όλο που συνδέεται μαζί της μέσω του ονόματός της, «Allouche Benias». «Αν είσαι σωστός γκαλερίστας και θέλεις να δείξεις τέχνη, πρέπει να χρησιμοποιήσεις και τ’ όνομά σου, αλλιώς είναι σαν να κρύβεις κάτι. Βάζεις το όνομά σου στην γκαλερί σου για να δηλώσεις «πιστεύω σε αυτό που κάνω»». Η αρχή λοιπόν μπορεί να έγινε με αμερικανούς καλλιτέχνες (ο Πέρεζ ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη), αλλά αυτό δεν σημαίνει, όπως λέει στο BHMAgazino ο Γιώργος Μπενίας, ότι αυτή θα είναι η μοναδική (γεωγραφική) κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί το πρόγραμμα της γκαλερί. «Μένω Νέα Υόρκη και όλοι οι φίλοι μου είναι εκεί, οπότε είναι πιο ειλικρινές από πλευράς μας να ξεκινήσουμε με καλλιτέχνες που γνωρίζουμε» θα εξηγήσει ο 34χρονος Μπενίας. «Στην Ελλάδα είμαστε όμως, οπότε εννοείται ότι πρέπει να δείξουμε έλληνες καλλιτέχνες. Τελικά όμως δεν θέλουμε το στίγμα της γκαλερί να είναι «αμερικανικό» ή «ελληνικό». Θέλουμε μια διεθνή γκαλερί με διεθνές κοινό στην Ελλάδα». Η λίστα με τους έλληνες καλλιτέχνες με τους οποίους πρόκειται να συνεργαστεί έχει αρχίσει να συμπληρώνεται, αλλά προς το παρόν δεν θέλει να μοιραστεί με το κοινό τα ονόματά τους.

Αλλη μία γκαλερί λοιπόν θα ανοίξει στην Αθήνα, μια πόλη που δεν λέει να ορθοδοποδίσει οικονομικά. Μια λεπτομέρεια που σίγουρα δεν έχει διαφύγει την προσοχή του Μπενία, ο οποίος έχει σπουδές στα χρηματοοικονομικά. «Μου λένε οι φίλοι μου: «Γιατί στην Αθήνα; Είναι μια πόλη σε κρίση, οι Ελληνες δεν έχουν λεφτά». Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που ανοίξαμε την γκαλερί. Γιατί καθώς έχει αλλάξει το τοπίο στον χώρο της τέχνης, το πού βρίσκεσαι πλέον δεν σημαίνει κάτι. Σήμερα μπορείς να μάθεις τα πάντα για έναν καλλιτέχνη μέσα από το Internet και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η διάδραση σε καθιστά διεθνή αυτομάτως, όπου και αν βρίσκεται η βάση σου. Δεν περιμένουμε λοιπόν να περάσει κόσμος και να αγοράσει. Θέλουμε να γνωρίσει το κτίριο και να δει καλή τέχνη. Γιατί βρισκόμαστε στον πιο ωραίο χώρο της Αθήνας, στον οποίο αξίζει να μπεις ακόμα και αν δεν είσαι φίλος της τέχνης αλλά έχεις ένα ελάχιστο ενδιαφέρον για τον πολιτισμό. Η πόρτα του θα είναι ανοιχτή για να περνάει όλος ο κόσμος και να βλέπει τις εκθέσεις. Σκέφτομαι και όλα τα παιδιά που είναι στην Καλών Τεχνών και δεν έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν για να δουν εκθέσεις στο εξωτερικό. Γιατί να μην μπορούμε να τους προσφέρουμε αυτή την ευκαιρία;». l