FIFA World Cup Russia 2018: Οι πολεμιστές των αουτσάιντερ

Πέρα από τη Βραζιλία του Νεϊμάρ, την Αργεντινή του Μέσι, τη Γερμανία του Λεβ, τη Γαλλία του Γκριεζμάν και την Πορτογαλία του Ρονάλντο υπάρχουν και πολλές ακόμα ομάδες με κρυφά μεγάλα όνειρα. Η Ισπανία είναι ένα από τα μεγάλα αουτσάιντερ. Δεν έχει πια τη ραχοκοκαλιά της Μπαρτσελόνα (Πουγιόλ, Φάμπρεγκας, Βίγια, Τσάβι είπαν το αντίο…), δεν έχει έναν σκόρερ ράτσας όπως ο Φερνάντο Τόρες, αλλά οι δύο πιτσιρικάδες της Ρεάλ (ο Ασένσιο και ο Λούκας), ο μαχητής Ντιέγκο Κόστα και ο άριστος τερματοφύλακας Ντε Χέα είναι ικανοί για όλα.

Οι Αγγλοι μοιάζουν χειρότεροι από ό,τι ήταν στη Βραζιλία όταν και απέτυχαν παταγωδώς, αλλά ταξιδεύουν στη Ρωσία χωρίς άγχος ελπίζοντας ότι σκόρερ ράτσας όπως ο Χάρι Κέιν και ο Βάρντι μπορούν να δώσουν στα «λιοντάρια» επιθετικές λύσεις που άλλοι δεν έχουν. Η Ουρουγουάη, πίσω από τη Βραζιλία και την Αργεντινή, είναι η μοναδική ομάδα από τη Λατινική Αμερική που μπορεί να διακριθεί, ειδικά αν ο Λουίς Σουάρες κρατήσει τα νεύρα του και ο Καβάνι συνεχίσει να σκοράρει όσο στο γαλλικό πρωτάθλημα. Πίσω ακριβώς από όλους αυτούς το σταθερότατο και γεμάτο σπουδαίους παίκτες Βέλγιο που εδώ και τέσσερα χρόνια είναι σταθερά στις υψηλότερες θέσεις της βαθμολογίας της FIFA –παίκτες όπως ο Λουκάκου, ο Μάρτενς, ο μεγάλος Ντε Μπρόιν υπάρχουν σε ελάχιστες ομάδες.

Μεγάλο ερωτηματικό οι γηπεδούχοι Ρώσοι. Τοποθετήθηκαν σε έναν εύκολο όμιλο (με Σαουδική Αραβία, Ουρουγουάη και Αίγυπτο), αλλά την τελευταία διετία τα αποτελέσματά τους είναι απογοητευτικά: στην πρόβα του Μουντιάλ πέρυσι, στο περίφημο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, η εμφάνισή τους προκάλεσε την οργή του Πούτιν. Αποκλείστηκαν από τον πρώτο γύρο, κερδίζοντας με το ζόρι τη Νέα Ζηλανδία! Η αλήθεια είναι πως δεν έχουν ηγετικές μορφές: ο Ζιρκόφ, ο τερματοφύλακας Ακινφέεφ και ο γερο-Τζαγκόεφ δύσκολα θα σηκώσουν το βάρος της αποστολής.

Σε κάθε Μουντιάλ που γίνεται στην Ευρώπη οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί που ονειρεύονται διακρίσεις. Το 2006, όταν το Μουντιάλ έγινε στη Γερμανία, διακρίθηκαν η Πορτογαλία, που έφτασε στα ημιτελικά, και η Ουκρανία του Σεφτσένκο, που σταμάτησε στον προημιτελικό πέφτοντας πάνω στους μετέπειτα παγκόσμιους πρωταθλητές Ιταλούς –οι Γάλλοι που έπαιξαν τελικό και οι Γερμανοί που έφτασαν στον ημιτελικό είχαν κάνει σπουδαία τουρνουά. Τώρα ελπίζουν σε διάκριση οι φιλότιμοι Πολωνοί, οι ταλαντούχοι Κροάτες, οι μεθοδικοί Ελβετοί, οι Σέρβοι που επιστρέφουν σε μια μεγάλη διοργάνωση για πρώτη φορά μετά το 2010 και φυσικά οι Σουηδοί που απέκλεισαν τους Ιταλούς στα μπαράζ. Δανοί και Ισλανδοί μοιάζουν ευχαριστημένοι με τη συμμετοχή, αλλά θα είναι σκληρά καρύδια.

Γενικά στη διοργάνωση δεν υπάρχουν ομάδες που μοιάζουν να φλερτάρουν με τη διάλυση: ακόμα και οι Αυστραλοί και οι Σαουδάραβες μπορεί στη μέρα τους να κάνουν ζημιές. Η Σενεγάλη, η Νιγηρία, η Τυνησία, το Μαρόκο και η Αίγυπτος θα προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι το ποδόσφαιρο της Αφρικής έχει κάνει πρόοδο: όλες είναι ομάδες γεμάτες με παίκτες που αγωνίζονται στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Οι Κολομβιανοί, οι Περουβιανοί και οι Μεξικανοί υπόσχονται λίγη λάτιν φινέτσα σε ένα τουρνουά που μοιάζει αρκετά ισορροπημένο και είναι γεμάτο πολεμιστές –οι καλλιτέχνες, έχοντας παίξει περίπου 60 ματς στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που μόλις τελείωσαν, θα υποφέρουν. Η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία θα τρέξουν όσο λίγοι και οι Κοσταρικανοί θέλουν να αποδείξουν ότι η καλή τους πορεία στη Βραζιλία δεν ήταν συμπτωματική. Τέλος, υπάρχει το Ιράν, στο οποίο συναντάς μια μικρή αποστολή εκπροσώπων του ελληνικού πρωταθλήματος: ο Ανσαριφάρντ, ο Χατζισαφί και ο Μασούντ θα υποχρεώσουν τους σπίκερ όλου του κόσμου να κάνουν μια αναφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα…