Διατρέχω, το πρωί της Παρασκευής, τις ειδήσεις της ημέρας όπως εμφανίζονται στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας. Σκοντάφτω στη φωτογραφία του γιου του κ. Δημήτρη Κουφοντίνα, καταδικασμένου στελέχους της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» για 16 δολοφονίες, ο οποίος έχει προβεί σε δηλώσεις στήριξης του πατέρα του, που πραγματοποιεί απεργία πείνας με αίτημα τη χορήγηση της τρίτης άδειας εξόδου από τη φυλακή. Αν και δεν είναι αυτονόητο, είναι απολύτως κατανοητό ένα αγόρι να αγαπά και να συμπονά τον πατέρα του. Ακόμη κι αν αυτός ο πατέρας πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του σχεδιάζοντας και εκτελώντας δολοφονίες άλλων ανθρώπων επειδή νόμιζε ότι έτσι η Ελλάδα θα γίνει η χώρα που ο ίδιος πίστευε ότι πρέπει να είναι!
Από τις οικογένειες των θυμάτων της «17 Νοέμβρη», από πρεσβείες κρατών που έχασαν ανθρώπους από την οργάνωση αλλά και από την αξιωματική αντιπολίτευση ασκήθηκε έντονη κριτική για τις άδειες που εγκρίθηκαν για τον «Λουκά» της τρομοκρατικής οργάνωσης. Ο Δ. Κουφοντίνας ισχυρίζεται ότι οι ταξικοί του εχθροί θέλουν να τον υποχρεώσουν να δηλώσει ότι μετανοεί για τις πράξεις του ως προϋπόθεση για χορήγηση αδειών, για να τον ταπεινώσουν και να τον ακυρώσουν ως αγωνιστή. Και ότι αυτό είναι η κόκκινη γραμμή του, εξ ου και κατήλθε σε απεργία πείνας. Και οι φίλοι του ψιθυρίζουν σε φιλικά μέσα ότι έχει ήδη δηλώσει ότι ο κύκλος της «17 Νοέμβρη» έκλεισε, κι αυτό αρκεί.
Η ελληνική δημοκρατία έχει ήδη ηττηθεί από τον Δημήτρη Κουφοντίνα. Τον αντιμετώπισε ως τώρα ως έναν απλό δολοφόνο, ως έναν ιδιότυπο σίριαλ κίλερ, καταδικάστηκε δεκάδες φορές ισόβια, αλλά στην κοινωνία παραδόθηκε και μετά την καταδίκη «επαναστάτης», οι επιρρεπείς κατά βάθος τον συγχώρεσαν. Ο γιος του Εκτορας δεν εκτίθεται δημοσίως για να επισημάνει ότι κινδυνεύει η υγεία του, να επικαλεστεί λόγους ανθρωπιστικούς για να του δοθεί η άδεια που ζητεί. Μας θυμίζει τα δικαιώματα του πατέρα του. Υπογραμμίζει την πολιτική του υπόσταση ως αγωνιστή «21 χρόνια στη «17 Νοέμβρη» και 16 στις φυλακές πιστεύουν ότι θα τον λυγίσουν; Αυτόν τον άνθρωπο;». Ο Εκτορας Κουφοντίνας υπερασπίζεται την κανονικότητα του φαινομένου «17 Νοέμβρη». Και ο πατέρας του το ίδιο κάνει και οι αλληλέγγυοι, οι φανεροί και κυρίως οι σιωπηλοί, οι περισσότεροι, που μόλις σφίξουν τα πράγματα ορκίζονται στην κανονικότητα της βίας. Η μη ορθόδοξη Αριστερά τη χαϊδολογά, είτε λόγω συγγένειας είτε για να της αφαιρέσει το κίνητρο της αντίστασης, και η Δεξιά την απειλεί με νόμο και τάξη. Αποτέλεσμα μηδενικό.
Κανείς μέχρι τώρα δεν βρήκε το κουράγιο να γκρεμίσει τους μύθους του αίματος που γαλούχησαν γενιές ανθρώπων, αριστερών και δεξιών. Κανείς δεν επιχειρεί να νικήσει ιδεολογικά τη βία, να την ακυρώσει πολιτικά, να αποδείξει ότι είναι η μήτρα κάθε ολοκληρωτισμού, να την ξεριζώσει από τις γιάφκες του συλλογικού υποσυνειδήτου. Παραμένει δηλητηριώδης εφεδρεία και αναγεννάται διαρκώς.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
