Η Ελλάδα, η χώρα μας, βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε κρίσιμη καμπή. Ολοκληρώνει κατά τα φαινόμενα το πρόγραμμα διάσωσης της οικονομίας και εκπληρώνει τις περισσότερες των υποχρεώσεων που πηγάζουν απ’ αυτό, εν μέσω διεθνούς θυέλλης σε περιβάλλον ασταθές και αβέβαιο.
Εχασε πολύτιμο χρόνο τα προηγούμενα έτη, ταλαιπωρήθηκε από τις συνεχείς παλινωδίες και τις ιδεολογικές προκαταλήψεις των άπειρων και ακατέργαστων κυβερνητών της και έφθασε στο παρά πέντε να παλεύει για τα αυτονόητα.
Δηλαδή για την υπεσχημένη από το 2012 ρύθμιση του χρέους, για την πολυπόθητη έξοδο στις αγορές και για την κατά το δυνατόν άμβλυνση των σκληρών πλευρών της οικονομικής πολιτικής που βασανίζουν στην κυριολεξία τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.
Δυστυχώς οι καλές και ανέφελες ευρωπαϊκές μέρες παρήλθαν, και πλέον η Ελλάδα καλείται να λύσει βασικά της θέματα και προβλήματα σε περιβάλλον δύσκολο, με τους εταίρους κλονισμένους, τις αγορές περικυκλωμένες από πλήθος κινδύνων και τη χώρα μας έτοιμη να διολισθήσει σε μακρύ εκλογικό κύκλο, που είναι ικανός να ξεθεμελιώσει ό,τι με κόπο κερδήθηκε από τις πολλές θυσίες του ελληνικού λαού.
Αυτή τη στιγμή η γειτονική Ιταλία απειλείται από αναζωπύρωση της κρίσης χρέους, η οποία στον βαθμό που επισυμβεί θα μεταφέρει νέες αμφισβητήσεις και θα απειλήσει την έτσι κι αλλιώς εύθραυστη ελληνική σταθεροποίηση.
Ηδη τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων ανυψώθηκαν υπέρμετρα εξαιτίας του ιταλικού προβλήματος, γεγονός που δεν επιτρέπει την έξοδο στις αγορές στο προβλεπτό μέλλον.
Η τουρκική περιπλοκή επίσης, ο μακρόσυρτος διάλογος για το Μακεδονικό και γενικότερα η επικρατούσα εθνικιστική έξαρση στην Ευρώπη κάθε άλλο παρά βοηθούν τη διεκδικούμενη από εμάς επιστροφή στην κανονικότητα.
Επιπλέον, οι αμφισβητήσεις που ηγέρθησαν τελευταίως για τις «σαλταδόρικες» λογιστικές και επιχειρηματικές πρακτικές ελληνικών εταιρειών όπως η Folli Follie και η Aegean Marine ορθώνουν επιπρόσθετα εμπόδια στη διεθνή δράση του εξωστρεφούς ιδιωτικού τομέα και δίνουν τροφή για νέο κύκλο καχυποψίας.
Το κακό είναι ότι άπαντες είναι προειδοποιημένοι για όλα. Και αυτή είναι ίσως η κακοδαιμονία της χώρας.
Κατά καιρούς έχουν ειπωθεί, προβλεφθεί και περιγραφεί τα πάντα.
Αν ανατρέξει κανείς στις εκθέσεις των διοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος και σε εκείνες των διεθνών οργανισμών τα τελευταία τριάντα χρόνια θα δει διατυπωμένους στο χαρτί όλους, μα όλους, τους κινδύνους που απορρέουν από τα ελλείμματα, από τα χρέη, από τις υψηλές συντάξεις, από το παραγωγικό κενό, από την υστέρηση της ανταγωνιστικότητας, από την καθυστέρηση της Παιδείας, από τη διαφθορά του τομέα της Υγείας, από την έκρηξη της φοροδιαφυγής και βεβαίως από τα θεσμικά ελλείμματα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και των χρηματιστηριακών αρχών.
Η ευθύνη βεβαίως είναι του πολιτικού συστήματος, παλαιού και νέου, που δεν λέει να μάθει από τα λάθη και τις παραλείψεις του. Με τη διαφορά βεβαίως ότι τώρα δεν χωρεί καμία δικαιολογία. Ολοι πλέον ξέρουν το χρέος και την ευθύνη τους.
Και πρώτοι οι κυβερνώντες βεβαίως. Κόλπα και κολπάκια δεν επιτρέπονται πια.
Ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ή θα αφοσιωθούν στις υποθέσεις της χώρας και θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να ασφαλίσουν τους κόπους και τις θυσίες του ελληνικού λαού ή θα πρέπει να λάβουν άλλες αποφάσεις.
Οι καιροί ου μενετοί, όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
