Τους τελευταίους μήνες οι Έλληνες βομβαρδίζονται με ειδήσεις γύρω από το θέμα του «Μακεδονικού». Πότε συζητούν οι υπουργοί εξωτερικών και πότε οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Σκοπίων. Κι οι ειδήσεις που βγαίνουν κάθε φορά είναι δήθεν θετικές και η λύση του προβλήματος βρίσκεται πολύ κοντά. Προτάθηκαν διάφορα ονόματα, που παρουσίασε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ, αλλά δεν έγιναν αποδεκτά, ενώ την άλλη φορά η πρόταση που παρουσίασαν τα Σκόπια ως δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεντ, εμφανίσθηκε ως συζητήσιμη, μέχρι που αναγράφηκε στις ελληνικές εφημερίδες και έγινε το «σώσε».
Σημασία βέβαια έχει ότι οι δυο πρωθυπουργοί και οι υπουργοί των εξωτερικών προσπαθούν. Αλλά κάθε φορά η αντιπολίτευση της κυβέρνησης των Σκοπίων μαζί με τον πρόεδρο της χώρας τους, απορρίπτει την δήθεν παρουσιαζόμενη λύση, ενώ μέρος του ελληνικού λαού δεν συμφωνεί με οτιδήποτε περιέχει το όνομα «Μακεδονία». Όλοι αυτοί, που πήραν μέρος στα δυο συλλαλητήρια «περιμένουν στη γωνία» για να κινηθούν με διάφορους τρόπους. Ως προοίμιο, Μακεδονικές οργανώσεις κατέθεσαν μήνυση εναντίον του υπουργού εξωτερικών Κοτζιά, με το αιτιολογικό ότι δεν συμφωνούν μ’ αυτά που λέει. Μάλιστα γι’ αυτή τους την κίνηση επικαλούνται το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη, που ανάγεται στο ακροτελευταίο άρθρο του Συντάγματος, στο οποίο αναφέρεται πως η διαφύλαξη της πατρίδας και της δημοκρατίας επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Πρόσθετα, οι οργανώσεις αυτές προγραμματίζουν, σε μια σειρά πόλεων της Μακεδονίας, συλλαλητήρια διαμαρτυρίας. Κι όλ’ αυτά είναι η αρχή. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι έχει να γίνει, όταν η κυβέρνηση μας φέρει το μαντάτο ότι τελικά συμφώνησε με τους Σκοπιανούς, σε μια ονομασία, που κατά πάσα πιθανότητα, θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».
Τι διαγράφεται στον ορίζοντα
Οι Σκοπιανοί δεν πρόκειται να δεχθούν την οποιαδήποτε λύση, που δεν θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία», γιατί αν δεν τον περιέχει, στο δημοψήφισμα που θα κάνει η κυβέρνηση του Ζάεφ δεν πρόκειται να περάσει. Αν πάλι η λύση περιέχει τον συγκεκριμένο όρο, τότε τα παρατράγουδα θα ξεκινήσουν στην Ελλάδα.
Το πώς θα αντιδράσουν οι Σκοπιανοί σε μια οποιαδήποτε λύση, είναι δικό τους θέμα. Εμάς μας ενδιαφέρει το τι θα παρουσιάσει η δική μας κυβέρνηση , αφού, όπως έχουν τα πράγματα, δεν υπάρχει ομόνοια για μια αποδεκτή λύση. Ενώ ακόμη κι οι πέτρες δέχονται πως το θέμα αυτό είναι εθνικό και θα έπρεπε να συγκληθεί συνεδρίαση των αρχηγών των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου της βουλής, για να συζητηθεί διεξοδικά τι συμφέρει κα τι δε συμφέρει στην Ελλάδα., για να διαμορφωθεί μια ενιαία αντίληψη, που θα προβάλλονταν στον ελληνικό λαό, ώστε να επιτευχθεί ομοψυχία και όχι διχασμός, η κυβέρνηση επιδιώκει λύση μόνη της για ψηφοθηρικούς λόγους.
Αλλά εκείνο που πρέπει να γνωρίζουν τα κόμματα και ο ελληνικός λαός είναι ότι «η μη λύση, είναι η χειρότερη λύση».
Τι θα πει αυτό ; Θα πει ότι αν δεν καταλήξουμε σε μια λύση, τότε τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν , όπου 135 χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και θα συνεχίσουν να την αποκαλούν έτσι και στο μέλλον.
Κάποιοι συμπολίτες μας λένε, ότι το πρόβλημα δεν το έχουμε εμείς, αλλά αυτοί. Δεν θα μπορούν να μπουν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε..
Αλλά λέγοντας κάτι τέτοιο, σημαίνει πως οι φίλοι μας δεν υπολογίζουν καλά τα πράγματα. Γιατί ; Ναι μεν η Αμερική και η Ε.Ε., λέγε Γερμανία, στηρίζουν προς στιγμή τις απόψεις των Ελλήνων, αλλά δεν είναι βέβαιο πόσο καιρό θα μας ανέχονται. Η μεγάλη δύναμη Αμερική, ενδιαφέρεται να μπουν στην Βορειοατλαντικη Συμμαχία τα δυτικά Βαλκάνια,, για να κόψουν την επιρροή της Ρωσίας κι η Γερμανία θέλει τις εν λόγω χώρες στην Ε.Ε. για να επεκτείνει τις οικονομικές της σχέσεις. Αυτά τα συμφέροντα, μπορεί να τα μπλοκάροουν οι διάφορες επιθυμίες των Ελλήνων, αλλά όχι για πολύ καιρό. Σε κάποια φάση, οι σύμμαχοι θα μας πουν «δεν πάτε να κουρεύεστε , που θα σας περιμένουμε κι άλλο» . Εμάς είτε λέγεται δημοκρατία των Σκοπίων είτε της Μακεδονίας, είναι ένα και το αυτό. Ήδη , βγήκαν κάποια μέλη της αγγλικής βουλής των Λόρδων και είπαν ακριβώς αυτό πράγμα.
Πέραν τούτου η οποιαδήποτε λύση εμφανισθεί από την κυβέρνηση είναι δεδομένο ότι θα δημιουργήσει στο λαό έναν καινούργιο «διχασμό», με απρόβλεπτες συνέπειες. Ως εκ τούτου την ευθύνη φέρουν τόσο οι κυβερνώντες όσο κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που δεν φροντίζουν για επίτευξη ομοψυχίας.
