Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο Κώστας Πολυχρονίου, σκορπώντας θλίψη στην οικογένεια του Ολυμπιακού.

Ο Πολυχρονίου φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού για 15 χρόνια (1953-1968) και υπήρξε μια θρυλική μορφή για τον σύλλογο, κατακτώντας έξι πρωταθλήματα (1956,1957, 1958, 1959, 1966, 1967), οκτώ κύπελλα (1956-57, 1957-58, 1958-59, 1959-60, 1960-61, 1962-63, 1964-65, 1967-68), καθώς και ένα Βαλκανικό Κύπελλο (1962-63).

Αποτέλεσε έναν από τους αγαπημένους παίκτες του «ερυθρόλευκου» κόσμου και διακρίθηκε για την ικανότητά του να αγωνίζεται σε πολλές θέσεις.

Σημειώνεται πως στον σύλλογο πρόσφερε και ως προπονητής (1993-94), ενώ βρέθηκε και στο «τιμόνι» της Εθνικής Ελλάδος (1994-1998).

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα (4/6, 17:30) στο Ιερό Ναό Γεννήσεως του Χριστού στην Παιανία.

Από μικρός στον Ολυμπιακό

Εγγράφηκε για πρώτη φορά σε σωματείο το 1953 στην ηλικία των 17 ετών και εγκατέλειψε την ενεργό δράση το 1968, αγωνιζόμενος αποκλειστικά για λογαριασμό του Ολυμπιακού Πειραιώς. Παρότι η εναρκτήρια εμφάνισή του με την α΄ ομάδα πραγματοποιήθηκε σε συνάντηση για το πειραϊκό πρωτάθλημα και μόλις 6 μόλις αργότερα, συγκεκριμένα κατά την αδιάφορη βαθμολογικά ήττα 1-3 από τον γειτονικό Ατρόμητο, η επόμενη σε επίσημο αγώνα καθυστέρησε μέχρι τη μεθεπόμενη περίοδο (Οκτώβριος 1955), δεδομένου ότι το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού αποφάσισε να μην τον προωθήσει πριν την ολοκλήρωση των σχολικών του υποχρεώσεων.

Συνδύαζε άψογα το δυναμισμό και την τεχνική στο παιχνίδι του.[4] Συμπλήρωσε 305 συμμετοχές και 37 τέρματα σε Πανελλήνιο πρωτάθλημα και Α’ κατηγορία, 55/17 για το κύπελλο, 47/18 στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς και 16/2 σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Στις 4 Ιουνίου 1961, κατά τον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σάντος από τη Βραζιλία (που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του Πελέ και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση των «ερυθρολεύκων» (2-1), καθώς είχε περιορίσει αισθητά τη δυναμική του Βραζιλιάνου άσου.

Στην εθνική Ελλάδας

Στην εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε επί μία δεκαετία, έχοντας 27 συνολικά συμμετοχές. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 5 Μάη 1957, στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (0-0), για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1958.
Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ακολούθησε καριέρα προπονητή. Άξια αναφοράς η παρουσία του στον πάγκο του Ολυμπιακού (1993-94) καθώς και στην εθνική Ελλάδας (1994-1998), όταν διαδέχθηκε τον Αλκέτα Παναγούλια αμέσως μετά το Μουντιάλ 1994, με απολογισμό σε 34 αγώνες, 17 νίκες, 6 ισοπαλίες και 11 ήττες (τέρματα 56-32).

Τα συλλυπητήρια του Ολυμπιακoύ για τον θάνατο του Κ. Πολυχρονίου

Ο Ολυμπιακός εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος, Κώστα Πολυχρονίου. Ο Κώστας Πολυχρονίου που υπήρξε μια θρυλική μορφή του συλλόγου επί 15 χρόνια έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών μετά από μάχη με την επάρατη νόσο.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Η οικογένεια του Ολυμπιακού θρηνεί τον χαμό του γίγαντα του ποδοσφαίρου, Κώστα Πολυχρονίου. Μεσίστιες οι ερυθρόλευκες σημαίες!

Ο Κώστας Πολυχρονίου τίμησε τη φανέλα του Ολυμπιακού μας από το 1953 μέχρι και το 1968, συμπληρώνοντας σε αυτά τα χρόνια 352 συμμετοχές με την τιμημένη «ερυθρόλευκη» φανέλα και πετυχαίνοντας 55 γκολ.

Ως ποδοσφαιριστής κατέκτησε 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1956, 1957, 1958, 1959, 1965-66, 1966-67), 8 Κύπελλα Ελλάδας (1956-57, 1957-58, 1958-59, 1959-60, 1960-61, 1962-63, 1964-65, 1967-68), 5 Πρωταθλήματα ΕΠΣ Πειραιώς (1954-55, 1955-56, 1956-57, 1957-58, 1958-59) και 1 Βαλκανικό Κύπελλο (1963). Διετέλεσε προπονητής του Ολυμπιακού μας (1993-1994).

Στις 4 Ιουνίου 1961, κατά τον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σάντος από τη Βραζιλία (που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του Πελέ και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση των «ερυθρολεύκων» (2-1), καθώς είχε περιορίσει αισθητά τη δυναμική του Βραζιλιάνου άσου.

Είχε 27 συμμετοχές με την Εθνική Ελλάδος, της οποίας διετέλεσε και προπονητής, μετά το τέλος της καριέρας του, ως ποδοσφαιριστής».