Γιατί ο Λούκα Ντόντσιτς τρομάζει τον κόσμο του μπάσκετ

Υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει πως όταν ο συχωρεμένος ιεροφάντης της τέχνης Γιάννης Τσαρούχης είδε το πρώτο ζωγραφικό έργο τού τότε νεαρού, άγνωστου και εκκολαπτόμενου σκηνοθέτη και χορογράφου Δημήτρη Παπαϊωάννου έμεινε ενεός και αναφώνησε: «Με τρομάζει τόση ευκολία, τόσο νωρίς. Εύχομαι, επειδή έχει ταλέντο, να συναντήσει στο μέλλον την απαραίτητη δυσκολία!». Ε, λοιπόν, εκείνη η αντίδραση του Τσαρούχη για τον Παπαϊωάννου κολλάει γάντι στο σοκ και στο δέος που υφίσταται τώρα η μπασκετική πιάτσα παρακολουθώντας την εκτόξευση του Λούκα Ντόντσιτς, ο οποίος έχει πάρει τόση φόρα, ώστε τείνει να τρυπήσει τον ουρανό! Δεν ξέρω εάν και τι υπάρχει πίσω από μια τρύπα στον ουρανό, αυτό είναι κάτι που θα φανεί όταν χαμηλώσει η νέφωση!

Ο γεννημένος στις 28 Φεβρουαρίου του 1999 σλοβένος γκαρντ δείχνει το σπάνιο και πολλά υποσχόμενο τάλαντό του εδώ και δύο χρόνια, με αποτέλεσμα να λογίζεται ως ένα wonder boy: ένα παιδί-θαύμα, που κατάφερε κιόλας ο μπαγάσας μέσα σε οκτώ μήνες να γίνει ο… γιος τού «πάρ’ τα όλα»! Βασικά είναι ο γιος της κομμώτριας και ιδιοκτήτριας ινστιτούτου καλλονής Μίριαμ Πότερμπιν και του παλαίμαχου μπασκετμπολίστα και νυν προπονητή Σάσα Ντόντσιτς, με τον οποίο ωστόσο, μετά τον χωρισμό των γονέων του, έχει κόψει τις διπλωματικές σχέσεις!

Πρωταθλητής Ευρώπης με τη Σλοβενία τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Κωνσταντινούπολη. Πρωταθλητής Ευρωλίγκας με τη Ρεάλ Μαδρίτης την περασμένη Κυριακή στο Βελιγράδι. Καλύτερος νέος παίκτης και μέλος της κορυφαίας πεντάδας της διοργάνωσης και ΜVP τόσο της κανονικής περιόδου όσο και του φάιναλ φορ, ε, προφανώς προκαλεί κι ελόγου του τρόμο με την τόση ευκολία, τόσο νωρίς!

Ο Τσαρούχης είχε ευχηθεί στον Παπαϊωάννου να συναντήσει στο μέλλον τις απαραίτητες δυσκολίες. Και ο Ντόντσιτς θα τις συναντήσει το δίχως άλλο. Και αν δε τις ανταμώσει αυτός, θα του στήσουν καρτέρι εκείνες, οσονούπω μάλιστα. Στις 22 του επόμενου μήνα, στο Μπρούκλιν, το πολύφερνο μειράκιον από τη Λιουμπλιάνα συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να επιλεγεί στο Νο 1 του ντραφτ του ΝΒΑ και πάντως θα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις. Τις προάλλες ο ίδιος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να παραμείνει για άλλη μια σεζόν στην Ευρώπη, αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί αυτή τη στιγμή τον πιο περιζήτητο teenager στον πλανήτη.

Ως γιος ιδιοκτήτριας ινστιτούτου καλλονής, ο (βαφτισιμιός του άλλοτε σέντερ του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού και πρωταθλητή του ΝΒΑ) Ράσο Νεστέροβιτς χρειαζόταν μια πασαρέλα για να περπατήσει πάνω της σεινάμενος κουνάμενος και να δρέψει τις δάφνες στα μπασκετικά καλλιστεία! Η «Stark Arena» έγινε η δική του γέφυρα ομορφιάς και ως Μίστερ Ευρώπη εις διπλούν τώρα επιδιώκει να λάβει προαγωγή και να αναγορευθεί Μίστερ… Υφήλιος!

Ολα αυτά τα (πάνω από σαράντα) χρόνια που καταπιάνομαι με το μπάσκετ αξιώθηκα να δω κάμποσους εξόχως ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους νεανίες τύπου Ντόντσιτς. Η υπόθεση ενέχει την ίντριγκα της αντιδιαστολής αλλά και το ρίσκο της σύγκρισης, διότι έχουν αλλάξει οι εποχές, οι συνθήκες, οι προδιαγραφές, οι απαιτήσεις και πάει λέγοντας.

Στα 19 του ο Ντόντσιτς είναι δις πρωταθλητής Ευρώπης και επιφυλάσσεται διά τα περαιτέρω. Στα 19 του ο γεννημένος το 1964 Ντράζεν Πέτροβιτς είχε φύγει ηττημένος από δύο απανωτούς τελικούς του Κυπέλλου Κόρατς με τη Σιμπένκα, αλλά επέστρεψε δριμύτερος στο διεθνές παλκοσένικο με την Τσιμπόνα, την οποία οδήγησε στο repeat του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1985, 1986). Τον είδα για πρώτη φορά από κοντά τον Αύγουστο του 1982 στο Βαλκανικό Τουρνουά Εφήβων στην Πάτρα και έπαθα ταράκουλο με τη δεξιοτεχνία, το φονικό ένστικτο, το θράσος, την εκτελεστική δεινότητα, τους ζογκλερισμούς και το αρτίστικο παιχνίδι του.

Στα 19 του ο γεννημένος το 1968 Tόνι Κούκοτς σημάδευε ανεξίτηλα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων στο Μπόρμιο, το οποίο ελέω της δικής του τρίποντης ραψωδίας επονομάστηκε «Κουκοτσιάδα» και παράλληλα εμφανιζόταν στο Νέο Φάληρο με την εθνική ομάδα ανδρών της Γιουγκοσλαβίας για το Ευρωμπάσκετ. Τον παρακολούθησα για πρώτη φορά σε έναν αγώνα Γιουγκοπλάστικα – Παρτίζαν Βελιγραδίου το 1986 στο Σπλιτ και έμεινα να τον κοιτάζω σαν χάννος κάθε φορά που διακτινιζόταν στο γήπεδο.

Στα 19 του ο γεννημένος το 1964 Αρβιντας Σαμπόνις είχε ήδη αφήσει το στίγμα του ως πρωτάρης στην εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ενωσης στο Μουντομπάσκετ του 1982 και προκαλούσε θάμβος στο επί γαλλικού εδάφους Ευρωμπάσκετ του ’83. Τον είδα για πρώτη φορά διά ζώσης στην τελική φάση εκείνης της διοργάνωσης της Ναντ και συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο όντως για ένα «θαύμα της φύσεως», με μπόλικα στοιχεία ιδιοφυΐας.

Στα 19 του ο γεννημένος το 1973 Ντέγιαν Μποντιρόγκα έβρισκε καταφύγιο, λόγω του εμφύλιου πολέμου, στην Ελλάδα, αλλά άφηνε στα κρύα του λουτρού την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό και έπεφτε στην αγκαλιά του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς στη Στεφανέλ Τριέστε ως ο νεαρότερος ξένος παίκτης στα χρονικά του ιταλικού πρωταθλήματος. Τον παρακολούθησα για πρώτη φορά από κοντά το 1991, στον αγώνα Πανιώνιος – Ζαντάρ για το Κύπελλο Κόρατς στη Νέα Σμύρνη, όπου με την ευστροφία και την ηγετική φυσιογνωμία του έδινε την εντύπωση πως είναι τριάντα χρονών!

Αξιώθηκα να δω πολλούς μεγάλους παίκτες στα μικράτα τους, τότε που έσκαγαν από το αβγό και έμπαιναν στο κάδρο. Ο τελευταίος από δαύτους (για την ακρίβεια, ο τελευταίος πριν από τον επόμενο) είναι ο Ντόντσιτς. Οπως γράφεται –προς αποφυγήν παρεξηγήσεων –στους τίτλους αρχής των ταινιών «οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα».