Τομ Γουλφ

Τον αποκαλούσαν Balzola (από το Μπαλζάκ και Ζολά), επειδή πίστευε ότι ο δημοσιογράφος δεν πρέπει μόνο να ενημερώνει αλλά και να αποκαλύπτει τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας, όπως έκαναν στον καιρό τους οι μεγάλοι γάλλοι συγγραφείς Ονορέ ντε Μπαλζάκ και Εμίλ Ζολά, που ήταν ταυτόχρονα και δημοσιογράφοι (ας μην το ξεχνάμε).

Τον αποκαλούσαν Balzola (από το Μπαλζάκ και Ζολά), επειδή πίστευε ότι ο δημοσιογράφος δεν πρέπει μόνο να ενημερώνει αλλά και να αποκαλύπτει τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας, όπως έκαναν στον καιρό τους οι μεγάλοι γάλλοι συγγραφείς Ονορέ ντε Μπαλζάκ και Εμίλ Ζολά, που ήταν ταυτόχρονα και δημοσιογράφοι (ας μην το ξεχνάμε).

Πρόκειται για τον αμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα Τομ Γουλφ, που πέθανε την περασμένη Τρίτη στο Μανχάταν σε ηλικία 88 ετών. (Στις ΗΠΑ writer είναι και ο συγγραφέας- όπως τον εννοούμε εμείς –και ο δημοσιογράφος.) Ο Τομ Γουλφ είναι από τους πατέρες του δημοσιογραφικού ρεύματος της Νέας Δημοσιογραφίας (New Journalism), ένα υβριδικό είδος όπου οι πληροφορίες οι οποίες συλλέγονται με τις μεθόδους του ρεπορτάζ και επαληθεύονται ακολουθώντας τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας παρουσιάζονται με λογοτεχνικούς τρόπους, σαν μια αφήγηση. Ετσι δούλεψε ο Τομ Γουλφ τα μεγάλα ρεπορτάζ του, τα οποία σήμερα θεωρούνται κομμάτια ανθολογίας.

Μπορούμε να αναφέρουμε ενδεικτικά τα περίφημα ρεπορτάζ του για τη γέννηση της χίπστερ κουλτούρας στην Καλιφόρνια το 1960 ή το 20.000 λέξεων ρεπορτάζ για τη σχέση Μαύρων Πανθήρων και φιλελεύθερων Αμερικανών. Ουσιαστικά επρόκειτο για την ιστορία της δεξίωσης που έδωσε ο Λέοναρντ Μπέρνσταϊν, διευθυντής της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης, προς τιμήν των Μαύρων Πανθήρων στο υπερπολυτές διαμέρισμά του στην Παρκ Αβενιου, με καλεσμένους την αφρόκρεμα των liberal του Μανχάταν. Οι εξεγερμένοι μαύροι κυκλοφορούσαν ανάμεσα σε προσωπικότητες του Μανχάταν και μαυροντυμένα γκαρσόνια με άψογα σιδερωμένες ποδιές που περιέφεραν τους επάργυρους δίσκους με τα εδέσματα. Στο ρεπορτάζ αυτό ο Γουλφ χρησιμοποίησε τη φράση radical chic, που ως νεολογισμός έχει περάσει πλέον στα λεξικά. Χειριζόταν τέλεια τη γλώσσα και ήταν ο μάστερ του (επιτηδευμένου) στυλ.

Ισως γι’ αυτό ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του «neopretentious». To δοκίμιό του «The New Journalism», που αποτελεί την εισαγωγή στον ομότιτλο τόμο, διαβάζεται ακόμη και σήμερα, εννοώ έχει πλήρη ισχύ σε εποχή ψηφιακής αφήγησης.

Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του (στηριγμένα σε πραγματικά στοιχεία) «Στο βωμό της ματαιοδοξίας» (για τη δεκαετία του ’80) και «Ενας άντρας με τα όλα του» (για την άνοδο και την πτώση ενός επιχειρηματία στην Ατλάντα).

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.