Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Μπεντζαμίν Νετανιάχου και η συμπατριώτισά του νικήτρια του διαγωνισμού της φετινής Γιουροβίζιον κατήγαγαν προχθές μια τριπλή «νίκη» της ντροπής:
• Ο Τραμπ, παρακάμπτοντας όχι μόνο τον ΟΗΕ, αλλά και κάθε διεθνή Οργανισμό, ή διεθνείς κανόνες για τη διακρατική έννομη τάξη, γιόρτασε την κατά διαταγήν του μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ, από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ (!).
• Η Ισραηλινή νικήτρια, στον φετινό διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον, η ιδιόρρυθμη αντικομφορμίστρια και θηλυκή αντιρρησίας του μουσικού πενταγράμμου Νέτα Μπαρζιλάι γιόρτασε τη νίκη της με τη φράση “Next time in Jerusalem”, «την επόμενη φορά, (η Γιουροβίζιον) στην Ιερουσαλήμ»!
• Ο Μπεντζαμίν Νετανιάχου, επικυρώνοντας τον επεκτατικό αλυτρωτισμό της ακτιβίστριας τραγουδίστριας και θύματος του παιδικού μπούλινγκ, (που πήρε πίσω το …αίμα της, από τις βασανίστριες συμμαθήτριές της στη Γιουροβίζιον της Λισσαβώνας), υποδέχθηκε την ακτιβίστρια του τραγουδιού με τη φράση «Νέτα είσαι λατρεία. Εκφράζεις το σεβασμό για το κράτος του Ισραήλ. Το επόμενο ραντεβού στην Ιερουσαλήμ»!
Ένας πρόεδρος των ΗΠΑ, ένας πρωθυπουργός του Ισραήλ και η Νέτα με τα ροδαλά παλιμπαιδικά μαγουλάκια και την κόμμωσή της σε στυλ κράμβης (σφαιρικού λάχανου), πέτυχαν ένα τρίποντο: Συνέδεσαν την ιερόσυλη και αυθαίρετη μεταφορά την πρεσβείας των ΗΠΑ, στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ με τον προχθεσινό ταυτόχρονο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, αλλά και το φόνο, με αληθινά πυρά των Ισραηλινών στρατιωτών, 55 και τον τραυματισμό 2.700 Παλαιστινίων, που διαδήλωσαν στη Γάζα, για τη μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ.
Μιλάμε για μία de facto απόπειρα καθιέρωσης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, μετά το 1947, όταν αποφασίστηκε η διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε παλαιστινιακό και όμορο ισραηλινό κράτος. Στο διάστημα αυτό των 71 χρόνων η Ιερουσαλήμ λογίζεται ως πόλη ανήκουσα στους πιστούς των 3 μονοθεϊστικών θρησκειών (Χριστιανικής, Μουσουλμανικής, Εβραϊκής). Επιπλέον η ίδια αυτή πόλη από το 1948 μέχρι προχθές δεν είχε καμιά ξένη πρεσβεία, εκτός από την αυθαίρετη σημερινή πρεσβεία των ΗΠΑ.
Τα παρεπόμενα αυτής της Ισραηλοαμερικανικής πολιτικής αλχημείας είναι γνωστά: Λίγες ώρες πριν από τη φονική επιδρομή ενόπλων Ισραηλινών στρατιωτών κατά αμάχων Παλαιστινίων διαδηλωτών, ο Ντόναλντ Τραμπ δηλώνει ότι σκοπεύει να βοηθήσει στη δημιουργία δύο κρατών (Ισραήλ-Παλαιστίνης) με ειρηνική συνύπαρξη των δύο εθνοτήτων)! Ο Εμμανουέλ Μακρόν από τη μία καταδικάζει τη φονική επιδρομή κατά Παλαιστινίων στη Γάζα και από την άλλη συμβουλεύει… αυτοσυγκράτηση «σε όλους τους αξιωματούχους», άρα και στους ανθιστάμενους Παλαιστινίους, κατά της ισραηλινής βίαιης επεκτατικής τακτικής. Άρα, δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Δεν απορρίπτουμε την παρέμβαση αυτή του Μακρόν. Θα ήταν όμως λυσιτελέστερη, εάν καλούσε τον Τραμπ να κατεβάσει την αμερικανική αστερόεσσα από το νέο κτίριο των ΗΠΑ, στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ και ν’ αναδιπλωθεί η διπλωματική του αντιπροσωπεία στο Τελ-Αβίβ. Οι εκπρόσωποι της real politic θα με ρωτούσαν στο σημείο αυτό: «Αστειεύεστε;» Εκεί ατυχώς έχουμε φτάσει. Υπάρχει άραγε και άλλο σκαλοπάτι κάτω απ’ αυτή τη λάσπη;
Υ.Γ.1: Ο λαός του σημερινού Ισραήλ αλλά και ο Ιουδαϊσμός της Διασποράς χαίρουν μιας διεθνούς δικαιολογημένης αναγνώρισης, για το Ολοκαύτωμα 1941-1945 στα κολαστήρια και στα κρεματόρια της Γερμανίας και Πολωνίας. Κάπου-κάπου όμως και σκόπιμο και ωφέλιμο θα ήταν ν’ αναλογιστούν ότι με την ίδια ναζιστική… άνεση γίνονται σήμερα οι ισραηλινές εκατόμβες κατά των Παλαιστινίων, οι οποίοι στο κάτω κάτω της γραφής υπέστησαν τον ακρωτηριασμό της εδαφικής τους ακεραιότητας χάριν των παλιννοστούντων Εβραίων της Διασποράς. Έτσι δεν είναι;
Υ.Γ.2: Η πολιτικοποίηση της νίκης της Νέτα Μπαρζιλάι με το σύνθημα: «Η επόμενη Γιουροβίζιον στην Ιερουσαλήμ» καταφανώς αμαυρώνει τον πανάρχαιο άγραφο νόμο της Ολυμπιακής Εκεχειρίας για όλες τις μορφές των διαγωνιστικών αναμετρήσεων. Κατά συνέπειαν, οι διοργανωτές των διαγωνισμών της Γιουροβίζιον πρέπει όχι μόνον να απαγορεύουν παρόμοιες εκτροπές των διαγωνιζομένων αλλά και να παίρνουν πίσω τα βραβεία από τους εκτρεπόμενους.
Υ.Γ.3: Και προς Θεού. Λίγη περισσότερη σοβαρότητα και σεβασμό προς τους κανόνες της μουσικής τέχνης σε παγκόσμιους διαγωνισμούς, όπως της Γιουροβίζιον… Ακόμη και οι πιο προχωρημένες ιδιαιτερότητες είναι σεβαστές. Αλλά όχι σε σημείο να μας παραπέμπουν στα 15 βιβλία (τρία τα σωζόμενα) του «Σατυρικού» του Πετρωνίου, όπως το απέδωσε στο αριστουργηματικό ομότιτλο φιλμ του ο Φεντερίκο Φελλίνι. Το πράγμα είναι απλό αλλά και δύσκολο: Άλλο η πρόοδος και η επιβεβλημένη ανατροπή και άλλο η θνησιμαία παρακμή…
