Μπορεί κάποιοι να ονειρεύονται ότι η επόμενη μέρα της εξόδου από τα μνημόνια ανοίγει το δρόμο για να βελτιωθούν οι συνθήκες στην οικονομία και την κοινωνία, αλλά η έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιοποιήθηκε χθες αναδεικνύει ότι πολύ λίγα έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια για να ξεπεράσουμε τις χρόνιες παθογένειες μας. Παρά το γεγονός ότι οι μισθοί έχουν γυρίσει στα επίπεδα του 2000, το ΔΝΤ επισημαίνει ότι η παραγωγικότητα της οικονομίας παραμένει χαμηλή, η ανεργία θα συνεχίσει να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα ενώ στο εμπορικό ισοζύγιο, παρά το ότι έχει βελτιωθεί οι ανισορροπίες παραμένουν.
Οι προσδοκίες για αύξηση του ΑΕΠ είναι επίσης ασθενικές, οι εκροές κεφαλαίων συνεχίζονται, οι επενδύσεις κινούνται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και η εγχώρια ζήτηση παραμένει υποτονική. Δεν χρειαζόταν άλλωστε οι επισημάνσεις του ΔΝΤ για να αντιληφθούμε ότι η κατάσταση της οικονομίας δεν εμπνέει και ιδιαίτερη αισιοδοξία, παρά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς.
Όλοι περιμένουν από τον τουρισμό όχι μόνο να πάρουν μια ανάσα,αλλά να γίνει η ατμομηχανή της οικονομίας. Παρά την αναμφίβολη συνεισφορά του είναι προφανές σε όσους θέλουν να βλέπουν τις εξελίξεις με μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική, ότι δεν φτάνει για να δώσει την αναπτυξιακή ώθηση που έχει ανάγκη η οικονομία και φυσικά οι εργαζόμενοι.
Τα 20 δισ. επενδύσεις που χρειαζόμαστε κάθε χρόνο για να ελπίζουμε ότι θα μπούμε σε μια σταθερή αναπτυξιακή τροχιά όχι μόνο δεν τα βλέπουμε, αλλά αντιθέτως ακόμα και αυτές οι ισχνές δημόσιες επενδύσεις περικόπτονται συνεχώς, για να επιδείξει η κυβέρνηση μεγαλύτερο πλεόνασμα.
Δεν είναι επίσης τυχαία ότι μια από τις σημαντικές εκκρεμότητες για να κλείσει η αξιολόγηση, είναι οι καθυστερήσεις των περιβόητων ιδιωτικοποιήσεων. Το Ελληνικό σέρνεται,σημαντικά δημόσια έργα δεν υπάρχουν καν στον ορίζοντα, ενώ το χρηματιστήριο είναι έρμαιο φημών και καταγγελιών.
Με δηλώσεις και ευσεβείς πόθους δυστυχώς ούτε επενδύσεις έρχονται, ούτε θέσεις εργασίας δημιουργούνται. Πολύ περισσότερο αν εξακολουθήσουν να κυριαρχούν ιδεοληψίες και παρωχημένες αντιλήψεις, όπως συμβαίνει ακόμα και τώρα.Μόνο που τα περιθώρια πλέον στενεύουν. Γιατί η επόμενη μέρα πέρα από προκλήσεις, κρύβει και πολλούς κινδύνους. Και με καιροσκοπικά πολιτικά παιγνίδια,ούτε η οικονομία θα αναπνεύσει, ούτε η ανάπτυξη που χρειαζόμαστε θα έρθει…
ΤΟ ΒΗΜΑ
