Την ώρα που η κυβέρνηση εξακολουθεί να πλασάρει το έργο «καθαρή έξοδος» πληθαίνουν οι πληροφορίες αλλά και οι δηλώσεις κοινοτικών αξιωματούχων, ότι αφενός η προετοιμασία είναι εξαιρετικά προβληματική και αφετέρου ότι κρύβει αρκετούς κινδύνους για μια χώρα τόσο ευάλωτη ακόμα, όπως η Ελλάδα.

Το σκηνικό θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει περισσότερο τις επόμενες μέρες με την άφιξη της τρόικας, αλλά ήδη πολλοί κάνουν λόγο ότι είναι πολύ δύσκολο μέχρι το επόμενο Eurogroup να έχει ολοκληρωθεί η τεχνική συμφωνία, όπως προέβλεπαν τα χρονοδιαγράμματα.

Στα πιο σημαντικά προαπαιτούμενα οι εκκρεμότητες παραμένουν δημιουργώντας μια σκιά αμφιβολίας για τη θέληση της κυβερνητικής πλειοψηφίας να τα υλοποιήσει εγκαίρως, καθώς την έχει παραλύσει ο φόβος του πολιτικού κόστους. Το ίδιο και για το πολύφερνο ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης που κρατείται από την κυβέρνηση ως εφτασφράγιστο μυστικό, αφού όπως φαίνεται εξαντλείται σε γενικόλογες επισημάνσεις για μεταρρυθμίσεις που δεν πείθουν τους ευρωπαίους.
Γιατί δυστυχώς το μεγάλο πρόβλημα της χώρας εξακολουθεί να είναι το τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης στην ικανότητα και τη θέληση της κυβέρνησης και ευρύτερα της πολιτικής ηγεσίας να παραμείνουν συνεπείς τόσο στα μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί, όσο και στις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να συνεχιστούν. Είναι χαρακτηριστική η πολυλογία και η διγλωσσία των κυβερνητικών αξιωματούχων γύρω από το θέμα της – νομοθετημένης – περικοπής των συντάξεων. Ένα ναι μεν αλλά και βλέπουμε κυριαρχεί σε μια προσπάθεια να περιορίσουν το πολιτικό κόστος.
Όπως επεσήμανε χαρακτηριστικά και ο Κ.Σημίτης στο άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής» η επόμενη μέρα δεν πρόκειται να αρχίσει επειδή κάποιοι θα αναγγείλουν με τυμπανοκρουσίες το τέλος των μνημονίων και θα εκφωνούν θριαμβευτικούς λόγους για τις ελευθερίες που πάλι αποκτήσαμε… Χωρίς συνέχεια και συνέπεια, χωρίς ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες και ρεαλιστικούς στόχους είναι πολύ εύκολο να χάσουμε και πάλι το τρένο.
Και δυστυχώς για πολλοστή φορά διαπιστώνουμε ότι τρέχουμε πάλι πίσω από τις εξελίξεις, με την ψυχή στο στόμα για να κλείνουμε την τελευταία στιγμή άρον άρον εκκρεμότητες μήπως και προλάβουμε τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα για συμφωνία. Μια κυβέρνηση όμως που λειτουργεί μόνο με καταναγκασμούς, μόνο υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών, δεν μπορεί, δεν αντέχει να οδηγήσει τη χώρα σε ένα καλύτερο αύριο. Πολύ περισσότερο όταν δεν γνωρίζει η αριστερά της τι ποιεί η δεξιά της κι όλοι μαζί τι ακριβώς επιδιώκει η περί τον κ.Τσίπρα παρέα του Μαξίμου…

ΤΟ ΒΗΜΑ