Προτού ακόμη τελειώσει η τέταρτη αξιολόγηση, προτού καν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα διάσωσης και διαφανεί η έκταση και το βάρος της διεκδικούμενης επαναρύθμισης του δημοσίου χρέους, σύσσωμοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι «φωστήρες» του κυβερνώντος κόμματος άρχισαν να μοιράζουν δεξιά κι αριστερά υποσχέσεις παροχών και να καλλιεργούν υπερπροσδοκίες εισοδηματικών και άλλων ενισχύσεων, χωρίς πρόνοιες και χωρίς μέτρο.
Υποσχεσιολογία και παροχολογία χτύπησαν στην κυριολεξία κόκκινο, με προφανή σκοπό την επανασυσπείρωση των πλανημένων ψηφοφόρων, ιδιαιτέρως εκείνων που απογοητεύτηκαν όταν είδαν την άλλοτε γαλαντόμα κυβέρνησή τους να υποκύπτει στις αδήριτες ανάγκες της δυστυχούς ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας.
Αδιόρθωτοι και αστόχαστοι όπως είναι, υπέκυψαν με την πρώτη ευκαιρία στον πειρασμό που κατατρύχει από τη γέννησή της την ελληνική πολιτική.
Θα περίμενε κανείς ότι η εμπειρία της μεγάλης κρίσης θα έκανε, αν μη τι άλλο, συνετότερους και προσεκτικότερους τους υπουργούς του κ. Τσίπρα. Προφανώς ματαιοπονούμε, το δόγμα «κανείς δεν έπαθε τίποτε από το τάξιμο» παραμένει δυστυχώς κυρίαρχο.
Επειδή ωστόσο δεν είμαστε λωτοφάγοι και επειδή η χώρα δεν θα βγει από την κρίση με παραμύθια και φρούδες ελπίδες, οφείλουμε να υπενθυμίζουμε κάθε τόσο στους θιασώτες της υποσχεσιολογίας και του λαϊκισμού ότι η Ελλάδα, παρά τις πολλές θυσίες του ελληνικού λαού, δεν έχει ακόμη βρει ασφαλή δρόμο προς την πρόοδο και την ευημερία.
Κακά τα ψέματα, η χώρα παραμένει υπερχρεωμένη και εξαρτημένη από τους δανειστές της, οι οποίοι θα συνεχίσουν να είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι όσο δεν ακολουθούνται με συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα οι δεσμεύσεις που ανελήφθησαν στα χρόνια της κρίσης από τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Είναι αυτή πρώτη και βασική προτεραιότητα για τη συνέχεια.
Χωρίς παγιωμένη δημοσιονομική σταθερότητα, χωρίς τη βεβαιότητα ότι δεν θα διολισθήσουμε ξανά σε φαύλο κύκλο ελλειμμάτων και νέων χρεών, η χώρα δεν μπορεί να κάνει ούτε βήμα προς τα εμπρός.
Φαίνεται αυτό κάθε τόσο, όποτε οι αρμόδιοι λοξοδρομούν, θεωρώντας ότι «λεφτά υπάρχουν» προς διαμοιρασμό.
Δυστυχώς λεφτά δεν υπάρχουν, και αυτά που εμφανίζονται ως περισσεύματα, τα περιβόητα πρωτογενή πλεονάσματα, είναι βγαλμένα από το υστέρημα του ελληνικού λαού, προϊόν υπερφορολόγησης και περικοπής ακόμη και επενδυτικών δαπανών είναι, προς κάλυψη των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους συγκεντρώνονται και όχι βεβαίως για να καλύψουν προσωπικές εκλογικές ανάγκες και φιλοδοξίες επανεκλογής πονηρών πολιτευτών.
Ουδείς έχει αντίρρηση να καλυφθούν οι πραγματικά βιοποριστικές ανάγκες των πολιτών που δεν έχουν και δεν μπορούν. Απέχει ωστόσο πολύ η κάλυψη τέτοιων αναγκών από τη γενικευμένη και ακατάσχετη υποσχεσιολογία των τελευταίων ημερών.
Καθήκον της κυβέρνησης αυτή την περίοδο είναι να ολοκληρώσει χωρίς καθυστερήσεις την τέταρτη αξιολόγηση, να οργανώσει χωρίς άλλους υπολογισμούς το κλείσιμο του προγράμματος εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών και να φροντίσει επίσης την επανένταξη της ελληνικής οικονομίας στο διεθνές οικονομικό σύστημα με τους καλύτερους δυνατούς όρους.
Αυτή είναι η κύρια ευθύνη της στην παρούσα φάση. Ολα τα άλλα δεν έχουν θέση στις τωρινές συνθήκες.
Αν δεν θέλει ή δεν μπορεί, καλύτερα να εγκαταλείψει τη διακυβέρνηση της χώρας και να προκηρύξει αμέσως εκλογές.
Δεν χωρούν, ούτε επιτρέπονται νέα εγκλήματα και άλλες καταστροφές στο σώμα της χώρας. Ο ελληνικός λαός έχει εμπειρίες πια. Δεν συγκινείται από τα ψηφοθηρικά κόλπα της παλαιοπολιτικής.
Επαθε και έμαθε.
Γι’ αυτό σταθερότητα επιζητεί, στην ανάπτυξη προσβλέπει, νέες δουλειές για πρόοδο και προκοπή απαιτεί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
