Το 2009 η αμφισβήτηση των εθνικών στατιστικών στοιχείων αποτέλεσε τη θρυαλλίδα της επελθούσης χρεοκοπίας. Ηταν αυτή που προσέφερε τη βάση για τον αποκλεισμό της χώρας από τις διεθνείς αγορές, με τα γνωστά επακόλουθα.
Η κυβέρνηση Καραμανλή επέμεινε τότε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα δεν ξεπερνούσε το 9%.
Εκρυβαν εκείνη την εποχή οι υπεύθυνοι της οικονομικής πολιτικής ό,τι μπορούσαν, ακριβώς για να μην προκαλέσουν τους οίκους αξιολόγησης και να αποφύγουν τις διαφαινόμενες υποβαθμίσεις.
Κουτοπόνηρη και κοντόφθαλμη πρακτική, όπως απεδείχθη στη συνέχεια.
Από το καλοκαίρι του 2009, πριν δηλαδή από τις εκλογές του φθινοπώρου, η Τράπεζα της Ελλάδος προειδοποιούσε ότι το έλλειμμα έφθανε σε διψήφιο ποσοστό και απαιτούσε σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, προκειμένου να αποφευχθεί το μοιραίο.
Ο Κώστας Καραμανλής, κατά τη σύντομη προεκλογική περίοδο, ψέλλισε κάτι μισόλογα, πρότεινε και λίγα μέτρα, αλλά ο επερχόμενος διάδοχός του Γιώργος Παπανδρέου προσπέρασε την κρίση με εκείνο το καταδικαστικό «λεφτά υπάρχουν».
Οταν μάλιστα ανέλαβε την εξουσία και το πρώτο που βρήκε να εξαγγείλει ήταν ένα εφάπαξ επίδομα 500 εκατ. ευρώ για τους χαμηλόμισθους, προκάλεσε πρωτοφανές κύμα αμφισβήτησης των ελληνικών στατιστικών στοιχείων και έφερε τις πρώτες υποβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης.
Εκτοτε η αξιοπιστία της χώρας κατέρρευσε και χρειάστηκε αργότερα η πλήρης παράδοση της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στους Ευρωπαίους προκειμένου να αποκατασταθεί τουλάχιστον η αξιοπιστία των αριθμών.
Κατεδείχθη τότε στον μέγιστο βαθμό ότι δεν παίζεις με την αξιοπιστία των οικονομικών στοιχείων.
Οκτώ χρόνια μετά μπορεί να πει κανείς ότι οι εγχώριοι εθνικοί λογαριασμοί δεν αμφισβητούνται. Ωστόσο, η καχυποψία για τη χώρα, για καθετί ελληνικό, παραμένει, όπως απεδείχθη με την περίπτωση της Foli Folie.
Μια αρνητική έκθεση ενός μικρού διεθνούς επενδυτικού fund ήρκεσε για να εγερθεί ευρύτατος κύκλος αμφισβήτησης ως προς την ακρίβεια των ελληνικών εταιρικών οικονομικών καταστάσεων και στοιχείων, με άμεσες συνέπειες όχι μόνο για τη συγκεκριμένη ελληνική εταιρεία, αλλά και για πολλές άλλες, οι οποίες σχεδιάζουν να απευθυνθούν στις διεθνείς αγορές προκειμένου να αντλήσουν νέα κεφάλαια για να χρηματοδοτήσουν επενδυτικά τους σχέδια.
Επί ημέρες το ελληνικό χρηματιστήριο δοκιμάζεται από τη συγκεκριμένη αμφισβήτηση και τη διαχεόμενη αρνητική φημολογία. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η ατμόσφαιρα συντηρείται σε χρόνο κατά τον οποίο το Ελληνικό Δημόσιο θα προσφύγει και αυτό στις διεθνείς αγορές προκειμένου να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις επανένταξης στο διεθνές οικονομικό σύστημα.
Συνδυασμένα τα παραπάνω δηλώνουν ευθέως ότι η έξοδος στις αγορές δεν είναι παιχνίδι, όπως ορισμένοι νομίζουν, αλλά πράξη ξεχωριστή, η οποία τελεί υπό διαρκή αίρεση και για τούτο απαιτεί προσήλωση και προσοχή.
Οπως και άλλη στάση από τους υπευθύνους. Δεν μπορεί ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς να ψελλίζει απλοϊκές δικαιολογίες, ούτε οι υπουργοί να διαλαλούν με ευκολία περισσή μέτρα και πολιτικές που συγκροτούν βάσεις νέων ελλειμμάτων.
Κοινώς οι αγορές, όπως μόλις οψίμως κατάλαβαν ορισμένοι, δεν χορεύουν κατά τα γούστα τους, αντιθέτως είναι αυτές που διαθέτουν μέσα και ισχύ προκειμένου να χορέψουν τον κάθε επιτήδειο στο ταψί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
