Χαμένοι στο… Διάστημα λίγο πριν από την έξοδο

Χαμένη στο Διάστημα ή μάλλον σε ένα δικό της παράλληλο σύμπαν, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου περιέρχεται σε κατάσταση αποσύνθεσης, χωρίς εμφανή δυνατότητα αντίδρασης.

Παρά τις πομπώδεις εξαγγελίες περί επιστροφής στην κανονικότητα και καθαρής εξόδου από τα μνημόνια, η ομάδα περί τον Πρωθυπουργό βρίσκεται πλέον ενώπιον μιας πιθανής πολυδιάστατης κρίσης. Από την προηγούμενη Τετάρτη η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με νέες, βαρύτατες καταγγελίες και μια υποψία σκανδάλου πλανάται στο στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον. Η παραίτηση-κόλαφος του διακεκριμένου επιστήμονα και επί μόλις τέσσερις εβδομάδες επικεφαλής του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού Σταμάτη Κριμιζή έστρεψε τους προβολείς στη δράση του Νίκου Παππά.

Ο υπουργός που βαρύνεται με πολλαπλά φιάσκα (τηλεοπτικές άδειες, ΕΡΤ κ.ά.) καλείται να απαντήσει στα όσα καταμαρτυρεί ο κ. Κριμιζής για αδιαφάνεια και ύποπτες μεθοδεύσεις σχετικά με το πρόγραμμα ύψους 23,9 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση 11 μικροδορυφόρων, το οποίο είχε ανακοινωθεί προ ημερών.

Ο κ. Κριμιζής κατήγγειλε μεταξύ των άλλων στην επιστολή παραίτησής του: «Αντιλαμβανόμενος ότι εγείρεται το εύλογο ερώτημα ύπαρξης πιθανών οικονομικών συμφερόντων, οφείλω να είμαι σαφής επ’ αυτού. Οταν προαναγγέλλεται ένα πρόγραμμα 11 μικροδορυφόρων ύψους 23,9 εκατ. ευρώ, περιμένει κανείς ότι υπάρχουν μελέτες με τους σκοπούς, τις προδιαγραφές, το σχέδιο κατασκευής υποδομών, κάποιο ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα και κατάλληλο προσωπικό για την υλοποίησή του, ειδικά όταν συνοδεύεται από υποσχέσεις για ολοκλήρωση σε πολύ σύντομο χρόνο.

Δυστυχώς αυτές οι συνθήκες δεν υπάρχουν, ενώ, όπως διαπίστωσα, ο ρόλος του ΕΛΔΟ στο πρόγραμμα είναι τυπικός και προαποφασισμένος. Συμφέροντα οπωσδήποτε υπάρχουν στους εμπλεκόμενους οργανισμούς και εταιρείες, χωρίς αυτό να είναι κατ’ ανάγκη κακό εφόσον τηρούνται οι συνθήκες διαφάνειας μιας ελεύθερης οικονομίας. Προϋπόθεση για την επιτυχία ενός τέτοιου προγράμματος είναι η διαφάνεια και αξιολόγηση από ειδικούς σε όλα τα στάδια υλοποίησης». Και επισήμανε: «Θυμάμαι ότι στις ΗΠΑ, κατά τη διερεύνηση του σκανδάλου Watergate, η έκφραση που έγινε δημοφιλής ήταν το «follow the money»»…

Η συγκεκριμένη υπόθεση δίνει μια άλλη διάσταση στη «διαστημική» δραστηριότητα του Ν. Παππά και εγείρει σοβαρά ζητήματα για τον ίδιο, τους εκλεκτούς του στην υπηρεσία, αλλά και τον Πρωθυπουργό, υπό την ανοχή του οποίου δρα και ενεργεί ο υπουργός ΨΗΠΤΕ.

Σε ένα άλλο πεδίο, η εικόνα της κυβερνητικής αποσύνθεσης συμπληρώνεται και από την παράλυση στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, όπως αναδείχθηκε τις προηγούμενες ημέρες με τις υποθέσεις των γαλλικών φρεγατών και της αναβάθμισης των F-16.

Επειτα από ένα διάστημα κατά το οποίο το Μέγαρο Μαξίμου είχε επιχειρήσει να «κρύψει» τον Πάνο Καμμένο και να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ τελεί υπό την επιτροπεία του Φώτη Κουβέλη, ο υπουργός Αμυνας επανήλθε δριμύτερος. «Αδειασε» μεγαλοπρεπώς τον αναπληρωτή υπουργό, διέψευσε κατηγορηματικά όσα είχε προαναγγείλει ο κ. Κουβέλης για την προμήθεια γαλλικών φρεγατών, ενημέρωσε ότι το πρόγραμμα αναβάθμισης των μαχητικών είναι ουσιαστικά στον αέρα και εμφανίστηκε να μιλάει εκ μέρους του Πρωθυπουργού.

Η παρουσία του υπουργού Αμυνας της προηγούμενης εβδομάδας εκλήφθηκε και ως μια απόπειρα υπενθύμισης προς το Μέγαρο Μαξίμου και τον ΣΥΡΙΖΑ της γνωστής επισήμανσης: «Μαζί ως το τέλος».

Υπό τις παρούσες συνθήκες και με τον κυβερνητικό συνασπισμό σε ασταθή ισορροπία, οι δράσεις, παρεμβάσεις και ενέργειες κυβερνητικών και κοινοβουλευτικών παραγόντων φανερώνουν και την αδυναμία υπηρέτησης ενός σχεδίου διακυβέρνησης της χώρας, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο.

Η στενή ομάδα περί τον κ. Τσίπρα τείνει να βρεθεί σε κατάσταση απομόνωσης από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, οι στόχοι και οι σχεδιασμοί της παραμένουν άγνωστοι στους βουλευτές και τα επιχειρήματα τα οποία προσφέρονται από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς προς αντίκρουση των επιθέσεων της αντιπολίτευσης αποδεικνύονται ανεπαρκή σε καθημερινή βάση.

Οπως αρχίζουν να εκτιμούν κάποια στελέχη της πλειοψηφίας, η ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου διαμορφώνει πλέον μια αποκλειστικά δική της μυστική ατζέντα, η οποία προφανώς και περιλαμβάνει τον εκλογικό υπολογισμό. Πλην όμως, ολοένα και πληθαίνουν οι ανησυχίες: το μεταμνημονιακό στρατήγημα κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι πειστικό, με δεδομένα τα ανοιχτά πεδία στα οποία καταφαίνεται η κυβερνητική ανεπάρκεια. Κατόπιν αυτών, οι ανοιχτές πληγές στους τομείς της ασφάλειας και των εθνικών ζητημάτων αντιμετωπίζονται με τρόμο από κάποιους βουλευτές και κομματικούς παράγοντες.

Και η καθημερινή ανάδειξη της κυβερνητικής ανικανότητας ή/και απροθυμίας σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων σκιαγραφεί τη συνθήκη μέσα στην οποία ο κ. Τσίπρας θα βρεθεί μπροστά στις κάλπες: θα επιχειρεί να μιλήσει για το μεταμνημονιακό του όραμα, όμως θα βρίσκεται αντιμέτωπος με τα ελληνοτουρκικά, με το θέμα των δύο κρατούμενων στρατιωτικών, την εγκληματικότητα και μια ενδεχόμενη δυσμενή έκβαση στο Σκοπιανό, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τις εξελίξεις στην περιοχή και το status της Ελλάδας στο προσεχές διάστημα.

Η «προσγείωση» Τσακαλώτου και ο φόβος της κάλπης

Για πολλούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές ότι η «έξοδος από το Μνημόνιο» δεν θα αρκεί ως προεκλογικό επιχείρημα. Αλλωστε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος περιόρισε κατά πολύ τις προσδοκίες με την πρόσφατη συνέντευξή του στους «FT», περιγράφοντας ένα πολύ διαφορετικό μεταμνημονιακό τοπίο επιτήρησης από αυτό που φαντάζεται ο κ. Τσίπρας.

Οπως γίνεται φανερό από τις αντιδράσεις για το θέμα της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, η Αριστερά του κ. Τσίπρα έχει απολέσει πλέον και την προοδευτική της επίφαση. Εν όψει εκλογών, πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι δεν αντέχουν τέτοιου είδους υπερβάσεις και έρχονται σε σύγκρουση με την κεντρική γραμμή, κάτι που πάντως δεν τολμούν να κάνουν όταν πρόκειται να ψηφίσουν περικοπές, εκχωρήσεις εθνικής περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις τις οποίες κατήγγελλαν και τόσα άλλα σκληρά μνημονιακά μέτρα.

Η αναστάτωση στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας μαρτυρεί μια αγωνία για το διάστημα που θα ακολουθήσει. Ειδικώς δε όσο η απόσταση του Μεγάρου Μαξίμου από τη Βουλή μεγαλώνει, ο δρόμος προς τις εκλογές μοιάζει για πολλούς από τους βουλευτές με ένα ταξίδι στο τρενάκι του τρόμου.

Το τι θα είναι σε θέση να υπερασπιστούν και πώς θα έλθουν αντιμέτωποι με τους ψηφοφόρους τους παραμένει σε ένα πεδίο νεφελώδες, όπου πιθανώς να υποκρύπτονται ανατροπές. Ειδικώς δε αν οι εξελίξεις στο θέμα του χρέους δεν είναι αυτές που έχει διαφημίσει ο κ. Τσίπρας ή η έξοδος από τα μνημόνια και η βουτιά στις αγορές αποδειχθούν κινήσεις υψηλού ρίσκου, με επιπτώσεις μη αναστρέψιμες.