Αν ένα πράγμα λες ευχάριστο για την τελευταία απονομή των βραβείων ΙΡΙΣ 2018 της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου που έγινε την Δευτέρα το βράδυ στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, αυτό είναι ότι η διάρκειά της ήταν σύντομη.
Αν ένα πράγμα το λες όχι ακριβώς δυσάρεστο, σίγουρα όμως προβληματικό, αυτό ήταν η ολοφάνερη αμηχανία της πλειοψηφίας εκείνων που ανέβηκαν στη σκηνή, είτε για να παρουσιάσουν ένα βραβείο είτε για να το παραλάβουν. Η τελετή διακρίθηκε από αδυναμία συγχρονισμού, απανωτά κλεισίματα του ματιού που αφορούσαν όσους ανέβαιναν τη σκηνή και όχι τον κόσμο και ένα μπαράζ κρύων (ως επί το πλείστον) αστείων που έλεγαν υπό μορφή καλλιτεχνικών ειδήσεων οι οικοδεσπότες, ηθοποιοί Μάκης Παπαδημητρίου και Γιώργος Πυρπασόπουλος ο οποίος εμπεδώσαμε για τα καλά ότι την Δευτέρα γιόρταζε.
Δεν ξέρω αν φταίει η φτωχή παραγωγή ελληνικών ταινιών του περασμένου έτους, ή ότι ο «Καζαντζάκης» του Γιάννη Σμαραγδή απουσίαζε από τις βραβεύσεις εφόσον ο ίδιος ο σκηνοθέτης δεν υπέβαλε την ταινία του. Το γεγονός όμως είναι ότι κέφι δεν υπήρχε, ή τουλάχιστον δεν το εντόπισα εγώ και ότι τα αστεία για τους κριτικούς κινηματογράφου, τον Σμαραγδή και την κατάντια του ελληνικού κινηματογράφου, έγιναν από ένα σημείο και μετά, κουραστικά. Και κάπως στο μεταξύ μας.
Ακόμα και το τάχα μου δήθεν επίκαιρο εύρημα για να σχολιαστεί το κίνημα Metoo επαναλήφθηκε τόσο πολύ που έγινε κουραστικό: η παραγωγή είχε την ιδέα να προτείνει σε ψηλές κυρίες του θεάματος και όχι μόνον, να παραδώσουν βραβεία έτσι ώστε η υψομετρική διαφορά τους με τους κοντούς να βγάζει μάτι. Κατάντησε κουραστικό. Να και η Ζέτα Δούκα, να και η Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, να και η Αμαλία Μουτούση, να και η Δήμητρα Ματσούκα, να και η Μαρία Ναυπλιώτου, ε φτάνει πια! Βρείτε και κάτι άλλο!
Κι αυτό το «Λευτέρη Λευτέρη μη μ’ έχεις γραμμένο στο παλιό σου το τεφτέρι» που πέταξε η σκηνοθέτρια και σεναριογράφος Ελίνα Ψύκου στον Σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα Ενημέρωσης και Επικοινωνίας Λευτέρη Κρέτσο ενώ της παρέδιδε το βραβείο σεναρίου, ήταν τόσο μα τόσο άστοχο.Φαντάσου να μην είχε κερδίσει δηλαδή…
Αυτό που μου έλειψε ήταν η στοιχειώδης σοβαρότητα, την οποία διέκρινα σε εξαιρέσεις όπως π.χ. ο εφετινός τιμώμενος από την Ακαδημία ελληνικής καταγωγής μουσικός Αλεξάντρ Ντεσπλά, οι επιστήμονες Διονύσης Σιμόπουλος και Γιώργος Παξινός, ο αθλητικογράφος Αντώνης Καρπετόπουλος που μίλησε όπως πάντα από την καρδιά του, ο ηθοποιός Θανάσης Παπαγεωργίου και ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης που όταν παρέλαβε το βραβείο Α ανδρικού ρόλου για τον Ανδρέα Κωνσταντίνου για το «Τελευταίο σημείωμα» είπε, επιτέλους, κάτι απλό και σοφό, κάτι που άξιζε: «Καλη τύχη σε όλους. Αγώνας. Η τέχνη αυτή αξίζει.»
Tα βραβεία
Ταινία Μυθοπλασίας
«Ο γιος της Σοφίας» (Γιώργος Καρναβάς, Κωνσταντίνος Κοντοβράκης, Ελίνα Ψύκου)
Σκηνοθεσία
Ελίνα Ψύκου («Ο γιος της Σοφίας»)
Πρωτοεμφανιζόμενος Σκηνοθέτης
Λευτέρης Χαρίτος («Dolphin Man»)
Α’ Γυναικείος Ρόλος
«Πολυξένη»: Κάτια Γκουλιώνη
Α’ Ανδρικός Ρόλος
«Το τελευταίο σημείωμα»: Αντρέας Κωνσταντίνου
Β’ Γυναικείος Ρόλος
«Πολυξένη»: Λυδία Φωτοπούλου
Β’ Ανδρικός Ρόλος
«Ο γιος της Σοφίας»: Θανάσης Παπαγεωργίου
Σενάριο
«Ο γιος της Σοφίας»: Ελίνα Ψύκου
Φωτογραφία
«Πολυξένη»: Claudio Bolivar
Μοντάζ
«Do it yourself»: Λάμπης Χαραλαμπίδης
Πρωτότυπη Μουσική
«Πολυξένη»: Νίκος Κυπουργός
Ενδυματολογία
«Το τελευταίο σημείωμα»: Γιούλα Ζωιοπούλου
Σκηνογραφία
«Ο γιος της Σοφίας»: Πηνελόπη Βαλτή
Ηχος
«Το τελευταίο σημείωμα»: Στέφανος Ευθυμίου, Κώστας Βαρυμποπιώτης, Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος, Αρης Λουζιώτης
Μακιγιάζ
«Το τελευταίο σημείωμα»: Εύη Ζαφειροπούλου
Ειδικά Εφέ
«Do it yourself»: Στάθης Ναυπλιώτης, Αλέξης Μηταδόπουλος, Χάρις Καρακουλίδη, Ανδρέας Χέλμης, Θέμης Κατάκαλος
Ντοκιμαντέρ
«Dolphin Man»: Ρέα Αποστολίδη, Γιούρι Αβέρωφ, Λευτέρης Χαρίτος
Μικρού Μήκους
«Copa Loca»: Χρήστος Μασσαλάς
