Ελεύθερο, αλλά με περιοριστικούς όρους, και πέπλο προστασίας καθώς θα διαμένει σε μη δημοσιοποιημένη διεύθυνση, θέλει το ΣτΕ τον Τούρκο αξιωματικό, εκ των οκτώ, για τον οποίο η ελληνική Πολιτεία είχε ασκήσει ένδικο μέσο, όταν του χορηγήθηκε άσυλο από την αρμόδια επιτροπή.
Το ΣτΕ κρίνει παράλληλα ότι δεν πρέπει να του χορηγηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα. Συγκεκριμένα, το Ανώτατο Δικαστηριο, με πρόεδρο τον πρόεδρο του ΣτΕ Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον Διομήδη Κυριλόπουλο, με την απόφασή του, «διατάσσει τη διοίκηση να μην χορηγήσει ταξιδιωτικά έγγραφα, να ορίσει ως τόπο διαμονής του συγκεκριμένη μη δημιοσιοποιούμενη διεύθυνση και να του επιβάλει την υποχρέωση να εμφανίζεται καθημερινά στο αστυνομικό τμήμα του τόπου διαμονής του».
Με τη σημερινή απόφαση, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, κάνει εν μέρει δεκτή την αίτηση της ελληνικής κυβέρνησης η οποία έβαλε κατά της απόφασης με την οποία είχε δοθεί άσυλο στον συγκεκριμένο αξιωματικό.
Η απόφαση έχει ισχύ ως τον Μάιο οπότε και θα εκδικαστεί από το ΣτΕ η ουσία της υποθέσεως, δηλαδή θα αποφασιστεί αν θα του δοθεί η όχι άσυλο.
Το Δικαστήριο επισημαίνει ότι το Δημόσιο οφείλει να λάβει κάθε αναγκαίο και πρόσφορο μέτρο με σκοπό την αποτελεσματική επιτήρηση και προστασία του Τούρκου αξιωματικού, υπό την προϋπόθεση ότι τα μέτρα αυτά δεν θα ισοδυναμούν με κράτηση.
Σε περίπτωση μη τήρησης των μέτρων που διατάσσει το Δικαστήριο, το ΣτΕ μπορεί ανά πάσα στιγμή, όπως αναφέρεται, να ανακαλέσει τη σημερινή απόφασή του.
Η σημερινή απόφαση, παρά το γεγονός ότι αφορά μόνον τον ένα από τους οκτώ, εντούτοις θεωρείται σημαντική και για τους άλλους επτά (οι διαδικασίες ασύλου των οποίων είναι σε πρώιμο στάδιο), καθώς το ΣτΕ αναμένεται να κινηθεί στα χνάρια της.
Σημαντικό επίσης είναι το γεγονός ότι μετά την απόφαση αυτή ο εν λόγω αξιωματικός θα πρέπει σύντομα να διαμείνει σε ασφαλή, μη γνωστό χώρο. Σε κάθε περίπτωση, οι οκτώ συνολικά εκτιμάται ότι θα αφεθούν ελεύθεροι περί τον Μάιο, οπότε εκπνέει το 18μηνο της διοικητικής τους κράτησης.
Τι λέει η απόφαση
Ειδικότερα, στην απόφαση του ΣτΕ επισημαίνεται μεταξύ άλλων «ότι η αναγνώριση ενός προσώπου ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας συνδέεται άρρηκτα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας η οποία οφείλει ως μέλος της διεθνούς κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης να σέβεται και να εφαρμόζει τη Σύμβαση της Γενεύης η οποία αποτελεί «ακρογωνιαίο λίθο» του διεθνούς νομικού συστήματος για την προστασία των προσφύγων».
Συγκεκριμένα στην απόφαση σημειώνεται ότι «αβασίμως προβάλλεται ότι η εκτέλεση της απόφασης ( χορήγηση ασύλου) θα επηρεάσει δυσμενώς τις σχέσεις της χώρας με την Τουρκία και συνεπώς συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος, συναπτώμενοι με την προστασία της εθνικής ασφάλειας και της δημόσιας τάξης της χώρας οι οποίοι επιβάλλουν την χορήγηση της αιτούμενης αναστολής της εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης».
