Ηρωας σε καιρό ειρήνης

Αραγε να πρόλαβε τουλάχιστον στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν από τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι χάνει το παιχνίδι ως τη συντριβή να «δει» τα αγαπημένα του πρόσωπα, να είναι αυτή η γλυκιά εικόνα η τελευταία της ζωής του; Πρόλαβε ένα ωχ; Κανείς ποτέ δεν θα μάθει τίποτε για τις τελευταίες στιγμές της τελευταίας πτήσης αυτού του άριστου σμηναγού, πιλότου του Μιράζ τύπου 2000-5 ΜΚ2, που κατέπεσε την Πέμπτη λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι 9 ναυτικά μίλια βορειοανατολικά της Σκύρου.

Ο Καρδιτσιώτης Γιώργος Μπαλταδώρος, ετών μόνο 34, πιλότος του υπερηχητικού Μιράζ της 311 μοίρας Παντός Καιρού, απογειώθηκε λίγο μετά τις 11 το πρωί από τη Σκύρο μαζί με άλλο ένα αεροπλάνο για αναχαίτιση τουρκικών αεροσκαφών που είχαν παραβιάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο στην περιοχή μεταξύ Λέσβου και Χίου. Η μοιραία βουτιά στα ανοιχτά της Σκύρου έγινε λίγο πριν από την επιστροφή στη βάση. Τι έφταιξε άραγε, πώς έχασε ο σμηναγός τη μάχη με το υπερηχητικό θηρίο; Μπορεί να είχαμε βλάβη, να φταίει η καταπόνηση μηχανών και ανθρώπων από την τεράστια πίεση του τελευταίου καιρού; Ηταν άραγε μοιραίο το γεγονός ότι τα δύο αεροσκάφη πετούσαν ήδη χαμηλά, εξαιτίας της αφρικανικής σκόνης και της χαμηλής νέφωσης; Τι σημασία έχει; Ο έλληνας αξιωματικός δεν θα γυρίσει πότε πια στο σπίτι του, το οκτάχρονο κορίτσι του και το δεκάχρονο αγοράκι δεν θα τον αγκαλιάζουν ξανά.

Ο Γιώργος Μπαλταδώρος είναι ένας ακόμη πιλότος που χάνεται σε αυτόν τον ακήρυκτο πόλεμο ανάμεσα στη χώρα μας και την Τουρκία. Ο τραγικός χαμός αυτού του ήρωα ίσως να ανακόψει επιτέλους τη φόρα όλων των άκαπνων, ευκατάστατων, ασφαλών τουρκοφάγων των μετόπισθεν, που ασκούν την άθλια διπλωματία της άγρας ψήφων, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά μιας έτσι κι αλλιώς έκρυθμης κατάστασης. Ισως αυτός ο θάνατος, αντί να φανατίσει τους ελαφρόμυαλους πολίτες που ψωνίζουν από ασυνείδητους εμπόρους, της πολιτικής ή των μέσων ενημέρωσης, τους συνεφέρει λίγο. Μακάρι να συνειδητοποιήσουν ότι το καύσιμο των εχθροπραξιών είναι το αίμα αληθινών ανθρώπων, που αφήνουν πίσω τους γυναίκες και παιδιά και πόνο αβάσταχτο, όταν εμείς που γράφουμε ή αναλύουμε γεωστρατηγικούς γρίφους, ή κραυγάζουμε μεγαλοϊδεατισμούς, λόγω φανατισμού ή απλής ιδιοτέλειας, συνεχίζουμε άνευ απωλειών τη ζωή μας.

Οταν ένας έλληνας αξιωματικός χάνει τη ζωή του σε ώρα καθήκοντος η πολιτειακή τάξη επιβάλλει να ενημερωθούμε θεσμικά, οργανωμένα, με όλον τον σεβασμό που επιβάλλει η στιγμή. Φαντάζομαι από τα επίσημα κανάλια ενημέρωσης και από τη φυσική ηγεσία του αξιωματικού. Ο κύριος υπουργός της Αμύνης είχε την «αποκλειστική» είδηση και ήθελε να έχει την πρωτιά στην ανακοίνωση του θανάτου μέσω Twitter! Η φρασεολογία του τιτιβίσματος με κορυφαίο το «υπέρ πίστεως και Πατρίδος» δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τη σκοπιμότητα της ενέργειας.