Ο ΔΡΟΜΟΣ για το Τόκιο του ολυμπιακού 2020 κάθε άλλο παρά εύκολος είναι για τον ελληνικό αθλητισμό. Σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη των στατιστικών, και όχι μόνο, στοιχείων της ελληνικής παρουσίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη ροή μιας εικοσιπενταετίας (Βαρκελώνη 1992 – Ρίο ντε Τζανέιρο 2016) από τον πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τοξοβολίας και μέλος της ΕΟΕ κ. Πέτρο Συναδινό με τη συνεργασία του κ. Ν. Χούτα, πολιτικού επιστήμονα-ιστορικού, διατυπώνονται ευρείας κλίμακας συμπεράσματα για το δύσβατο του ολυμπιακού δρόμου, καθώς στενεύει ήδη ο χρόνος.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ συμπέρασμα αφορά το ότι καθώς στο Ρίο έκλεισε μια μακρά περίοδος συμμετοχών και μετά την κορύφωση του 2004 καταγράφεται επιστροφή στα επίπεδα του 1992. Δηλαδή ο ελληνικός αθλητισμός διήνυσε μια ολοφάνερη καμπύλη και ανοίγει νέα φάση για την οποία (όπως τίθεται το ερώτημα από τους μελετητές) είμαστε προετοιμασμένοι; Ειδικότερα, επισημαίνεται ότι η χώρα μας είναι απούσα από το μισό ολυμπιακό πρόγραμμα και οι υπεύθυνες αρχές ρίχνουν το βάρος της προετοιμασίας σε 4-5 αθλήματα. Αυτό – κατά την εκτίμηση της έρευνας – συνεπάγεται πρακτικά τον πνιγμό του ελληνικού αθλητισμού.
ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ συμπέρασμα της μελέτης γίνεται σαφής υπόμνηση της δραματικής συρρίκνωσης της κρατικής χρηματοδότησης (από τα 28,4 εκατ. ευρώ το 2008 στα 4,7 εκατ. ευρώ του 2016) και έπεται συνέχεια. Τουτέστιν ο ελληνικός αθλητισμός βρίσκεται σε κρίσιμο και οριακό σημείο. Και προστίθεται στην έρευνα ότι «πλην των ελάχιστων αθλημάτων που προσελκύουν τη μερίδα του λέοντος όχι μόνο της ισχνής κρατικής βοήθειας αλλά και της ιδιωτικής προσφοράς για την οποία όμως δεν έχουμε συνολική καταγραφή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται», βρίσκεται σε κρίσιμο και οριακό σημείο.
ΤΟ ΤΡΙΤΟ σημείο της έρευνας αφορά ότι για το Τόκιο, όπου σχεδιάζεται η τέλεση 33 αθλημάτων και 324 αγωνισμάτων, αναμένεται πιθανή μειωμένη ελληνική παρουσία στο 1/3 περίπου του όλου ολυμπιακού προγράμματος. Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή μέσω της Επιτροπής Ολυμπιακής Προετοιμασίας (ΕπΟΠ) δεν έχει αξιόπιστη βάση δεδομένων για αθλητές και ομάδες υψηλού επιπέδου που θα οδηγήσει στον ορθολογικό σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου προολυμπιακού προγράμματος.
ΤΕΤΑΡΤΟ συμπέρασμα, κατά την ίδια μελέτη, ο ελληνικός αθλητισμός υπέστη εκ βάθρων τέτοιες αλλαγές στα χρόνια της κρίσης οι οποίες δεν φαίνεται να εκτιμήθηκαν σε βάθος ως προς τις μελλοντικές τους συνέπειες. Δηλαδή απαιτείται ο βέλτιστος δυνατός συντονισμός μεταξύ Πολιτείας, Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και των χορηγών. Τέλος, γίνεται αναφορά στο ότι η ΕΟΕ διανύει «υποσκελισμένη» παρουσία στα διεθνή αθλητικά δεδομένα (τρίτος χρόνος χωρίς εκπροσώπηση στη ΔΟΕ και με δικαστικούς αγώνες στη Διεθνή Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων, ΔΕΜΑ).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
