Σε μια περίοδο έντασης με την Τουρκία, αλλά και γενικότερων αναταράξεων στην ευρύτερη περιοχή μας το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι η ανυπαρξία συνεννόησης και τα καιροσκοπικά παιγνίδια στο εσωτερικό της ερμαφρόδιτης κυβερνητικής πλειοψηφίας. Άλλά να σχεδιάζει ο γνωστός για την επιπολαιότητα του υπουργός Άμυνας κι άλλα το Μέγαρο Μαξίμου.
Ποιόν να πιστέψουν οι έλληνες πολίτες για το περιστατικό με το τουρκικό ελικόπτερο στη νησίδα Ρώ; Τον υπουργό Άμυνας που μιλά για επικίνδυνη πρόκληση και ρίψη προειδοποιητικών πυρών από την ελληνική φρουρά ή τις διαρροές από το μέγαρο Μαξίμου ότι δεν υπήρξε παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου και ότι ήταν ένα ήσσονος σημασίας σύνηθες περιστατικό; Γιατί επίσημη ανακοίνωση για το τι ακριβώς συνέβη δεν υπήρξε, προφανώς για να μην αποκαλυφθεί δημοσίως η πλήρης διάσταση απόψεων και τακτικής εντός της κυβερνητικής συμμαχίας.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ο υπουργός Άμυνας ακολουθεί το δικό του μπαϊράκι παριστάνοντας το υπερπατριώτη. Και στο θέμα των δύο στρατιωτικών υπήρξε σαφής διαφοροποίηση, με το επιτελείο του Μαξίμου να επιβάλλει προσωρινό σιωπητήριο στο συνεταίρο του. Το ίδιο έγινε και με την άσκηση »Πυρπολητής», τα σενάρια που προέβλεπε και τις κορώνες Καμμένου που ακολούθησαν.
Γενικώς την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις και αποφεύγει για ευνόητους λόγους να απαντά στο ίδιο μήκος κύματος,ο υπουργός Άμυνας επιλέγει την επικίνδυνη και προβληματική τακτική των υψηλών τόνων και των βαρύγδουπων δηλώσεων απέναντι στην Άγκυρα.
Η δυσαρμονία αυτή, για να χρησιμοποιήσουμε την πιο επιεική έκφραση, στην αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας των τελευταίων μηνών είναι όχι μόνο επικίνδυνη αλλά και απαράδεκτη για μια δημοκρατική χώρα. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να ακολουθήσει τον κ.Ερντογάν σε προκλήσεις και απειλές και να συντηρεί ένα κλίμα έντασης κι ανησυχίας.
Ο πρωθυπουργός έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να διαμορφώσει και να διαφυλάξει μια ενιαία εθνική στρατηγική που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα της χώρας. Δεν μπορεί η χώρα να είναι όμηρος ενός απρόβλεπτου και επιπόλαιου κυβερνητικού εταίρου, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η προσωπική του πολιτική επιβίωση. Έχουμε πληρώσει ακριβά στο παρελθόν διάφορους δήθεν υπερπατριώτες δεν χρειάζεται να τους υποστούμε και πάλι…
TO BHMA
