Η πρώτη και μεγάλη ευθύνη του κ.Τσίπρα

Μετά και την αιχμαλωσία των δύο αξιωματικών στον Έβρο γινόμαστε μάρτυρες μιας ολοένα και εντεινόμενης τουρκικής διεκδίκησης στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Οι προκλήσεις περισσεύουν, τα περιστατικά αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο είναι στην ημερήσια διάταξη και εσχάτως η Άγκυρα φαίνεται να χρησιμοποιεί την πίεση, του ελεγχόμενου από την ίδια μέχρι την ευρωτουρκική σύνοδο της Βάρνας, προσφυγικού ρεύματος, χαλαρώνοντας την επιτήρηση των ακτών της και κλείνοντας ουσιαστικά το μάτι στους διακινητές – δουλεμπόρους να δράσουν.

Είναι φανερό ότι η Τουρκία πιέζει εντατικά και οργανωμένα την Ελλάδα, προκειμένου να την καθίσει με δυσμενείς όρους στο τραπέζι μιας ετεροβαρούς, προς όφελός της, διαπραγμάτευσης.

Ωστόσο παρά τα πολλά νταηλίκια η θέση της Άγκυρας δεν είναι η καλύτερη.

Αυτή τη στιγμή η κρίση της Σύριος επιδεινώνεται και η προαναγγελθείσα από τον πρόεδρο Τραμπ ευθεία εμπλοκή αμερικανών και ισραηλινών θέτει εν αμφιβόλω τις τουρκικές επιδιώξεις στα νοτιοανατολικά σύνορά της.

Οι προσπάθειες απομάκρυνσης των Κούρδων από τα σύνορά της,όπως και αυτές για την αποτροπή δημιουργίας ενός Κουρδικού κράτους στο μαλακό υπογάστριό της, δείχνουν να μην ευοδώνονται.

Όσο περνά ο καιρός τόσο φανερώνεται το κοινό αμερικανό – ισραηλινό σχέδιο για δημιουργία ενός κουρδικού αναχώματος ανάμεσα στην Τεχεράνη και τη Δαμασκό.

Οι αμερικανοί θέλουν να προφυλάξουν το Ισραήλ από το Ιράν και για αυτό θέλουν να αποκόψουν τους όποιους διαύλους ευθείας επικοινωνίας μεταξύ Αράβων και Ιρανών.

Η Άγκυρα από την πλευρά της ορίζεται από εντελώς διαφορετικούς σκοπούς, οι οποίοι τη φέρνουν ακριβώς απέναντι από την Ουάσιγκτον. Η αντίθεση είναι ευθεία και εξηγεί τόσο τις αμερικανικές επιφυλάξεις ως προς την προμήθεια των υπερσύγχρονων F – 35, όσο και τις αντιδράσεις στην προμήθεια των ρωσικών S – 400.

Μια συμμαχική σχέση δεκαετιών μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ κινδυνεύει να τιναχθεί στην κυριολεξία στον αέρα, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη γείτονα. Η ευκαιριακή που πάει να στήσει ο Ερντογάν με τον Πούτιν και τους Ιρανούς προκειμένου να ξεπεράσει το κόστος της διάρρηξης των παραδοσιακών σχέσεων με τις ΗΠΑ,δεν αρκεί και φαντάζει απολύτως εύθραυστη.

Υπό αυτό το πρίσμα έχει ενδιαφέρον η χθεσινή παρέμβαση του ρώσου πρέσβη στην Αθήνα Αντρέι Μασλόβ, ο οποίος θέλησε να διασκεδάσει τις ελληνικές ανησυχίες για την τουρκική παραγγελία των S – 400 από τη Μόσχα. Δήλωσε χαρακτηριστικά ότι το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα δεν συγκροτεί απειλή για την Ελλάδα και ακόμη πως γι’ αυτόν είναι αδιανόητη μια σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας.

Ως γνωστόν οι Ρώσοι θέλουν την Ελλάδα μια εναλλακτική πύλη εισόδου στην Ευρώπη και δυνάμει σύμμαχό τους στην ευρύτερη περιοχή.Γι’ αυτό και η σπουδή της παρέμβασης του ρώσου πρέσβη.

Με άλλα λόγια οι καιροί είναι αναθεωρητικοί και τα προφανή δεν επαρκούν να εξηγήσουν τα παρόντα, ούτε να ορίσουν τα μέλλοντα.

Η Τουρκία παρά τον μεγαλοιδεατισμό του Ερντογάν δεν ζει τις καλύτερες των ημερών της. Αντιθέτως κινδυνεύει να πνιγεί στο πλήθος των πολλών και αντικρουόμενων σχεδίων της ηγεσίας της. Ίσως γι’ αυτό το λόγο να καθίσταται ιδιαιτέρως επικίνδυνη.

Ωστόσο η Ελλάδα μπορεί να σταθεί απέναντί της. Έχει τις δυνάμεις και τους συμμάχους να αντεπεξέλθει της περιπλοκής. Αρκεί να διατηρήσει σταθερότητα στις επιλογές της και ενότητα στο εσωτερικό της.

Η εθνική ενότητα αποτελεί τούτο τον καιρό βασική συνθήκη και απαραίτητη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας.

Και η διασφάλισή της αποτελεί πρώτη και μεγάλη ευθύνη για τον κ.Τσίπρα.

Όλα τα άλλα,τα διχαστικά και εξουσιαστικά, δεν αξίζουν δεκάρα στις παρούσες εθνικές και γεωπολιτικές συνθήκες.