Δεν χωρά αμφιβολία, ότι η ραδιοτηλεοπτική ενημέρωση και ψυχαγωγία κρατεί την μερίδα του λέοντος σε ακροαματικότητα και τηλεθέαση, συγκριτικά με τον Τύπο, ο οποίος, παρά την ακάθεκτη επικράτηση των οπτικοακουστικών μέσων, τόσο στις περισσότερες εφημερίδες όσο και στα περιοδικά διατηρεί σε ικανοποιητική αναλογία την παραδοσιακή σοβαρότητα και ευθύνη.
Δυστυχώς, τα οπτικοακουστικά ΜΜΕ του ελλαδικού χώρου, ενώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν υπόδειγμα επίλεκτου περιεχομένου και γοητευτικής, οπτικοακουστικής συνύπαρξης, σε πολλές περιπτώσεις ξεπέφτουν στο αντίθετο.
Έτσι, στις πρωινές ζώνες των ραδιοφωνικών ενημερωτικών εκπομπών, οι μουσικές παρενθέσεις και τα μουσικά «χαλιά», που συνοδεύουν ή επενδύουν τον ενημερωτικό λόγο, αντί να μας καλημερίσουν με διακριτική εύθυμη και σαγηνευτική μουσική, απεναντίας μας μεταφέρουν τον απόηχο των ξενυχτάδικων με επιθετικά και κραυγαλέα ακούσματα και οργιαστικούς κορύβαντες (Αριστοφάνους «Σφήκες», 8).
Μιλάμε δηλαδή για τη σημερινή ατμόσφαιρα των «ορθάδικων» με τα άκομψα ομαδικά λικνίσματα των θαμώνων, που ελάχιστα απέχουν από τους πανηγυρικούς εναγκαλισμούς και τα ομαδικά τραμπαλίσματα των ποδοσφαιριστών, που πετυχαίνουν γκολ!
Η ευθύνη για το ξεστράτισμα αυτό βαρύνει α) τους μουσικούς επιμελητές που αρκούνται ν’ αραδιάζουν ως συνδετική μουσική, στον ραδιοφωνικό λόγο, όλο το εν πολλοίς ασύμβατο, με τα κείμενα, φορτίο των playlists, δηλαδή των καταλόγων αναπαραγωγής ενός συχνά χύδην μουσικού φορτίου. Και β) τους ίδιους τους παραγωγούς και παρουσιαστές των ενημερωτικών προγραμμάτων του ραδιοφώνου, οι οποίοι ή δεν επιστρατεύουν τις όποιες κουβαλάνε μέσα τους υπαρκτές μουσικές ευαισθησίες, ή αδιαφορούν για το αντιφατικό, γιατί όχι και αποκρουστικό μείγμα μουσικού ήχου και ενημερωτικού λόγου. Ένα απαράδεκτο μείγμα που συχνά αναγκάζει τον ακροατή πατώντας το power να σβήνει το ραδιόφωνο…
Το μαρτύριο της αναγκαστικής αποδοχής αυτής της νευροσπαστικής μουσικής «επιμέλειας» κορυφώνεται, σε βαθμό πλύσεως εγκεφάλου με τον αμερικανικό μουσικό μονόδρομο που κυριαρχεί, από 90% έως 100%, σε όλα σχεδόν τα προγράμματα μουσικής επένδυσης των πρωινών ενημερωτικών εκπομπών του ραδιοφώνου.
Στοιχηματίζω, ότι εάν καταγραφεί στα πρωινά προγράμματα, στατιστική αναλογία ενός έστω 10% μουσικών επιλογών από το ευρωπαϊκό μουσικό ρεπερτόριο στις πρωινές εκπομπές (κυρίως από Ιταλία και Γαλλία και εν μέρει Ισπανία) ή και λατινοαμερικανικές επιλογές, δηλαδή ρεπερτόριο με κοσμοπολιτική μουσική χροιά, που να δημιουργεί μια στοιχειωδώς ψυχική ευφορία στον ακροατή, ε τότε μάλλον εγώ έχω άδικο και υποχρεούμαι να ζητήσω συγγνώμη… Οφείλω μάλιστα να διευκρινίσω, ότι ενώ οι ΗΠΑ παράγουν αξιόλογη οργανική μουσική και τραγούδια, οι εδώ λήπτες της αμερικανικής μουσικής μας ζαλίζουν με σκάρτα αμερικανικά προϊόντα “bons pour l’ Οrient” δηλαδή κατάλληλα για τις αγορές της Ερντογανικής Ανατολής…
Φυσικά, υπάρχουν και δύο ειδών εξαιρέσεις που αντιπροσωπεύουν μετά βίας ένα 2%, όπως εκπομπές της πρωινής ζώνης με έκδηλες μουσικές εμπειρίες και ευαισθησίες των παραγωγών-παρουσιαστών, που αναλαμβάνουν οικειοθελώς οι ίδιοι την μουσική επιμέλεια. Όπως επίσης και υποδειγματικά εξαιρετικά μουσικά ακούσματα με έξοχους και κατατοπιστικούς σχολιασμούς, στις απογευματινές και βραδινές ζώνες του ραδιοφωνικού προγράμματος. Άξιες συγχαρητηρίων στις εκπομπές αυτές είναι η ισορροπημένη παρουσίαση του ευρωπαϊκού με το υπερπόντιο μουσικό ρεπερτόριο.
Η συνέχεια αυτού του σημειώματός μου στο αμέσως προσεχές σημείωμα.
