Υψηλές τάσεις

Μέσα στην εβδομάδα, μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα ήταν το ότι έφθασε στα χέρια μου το «All about EGGS», ένα υπέροχο βιβλίο σχετικό με τα αβγά. Το έφτιαξαν και το κυκλοφόρησαν οι άνθρωποι γύρω από το εντυπωσιακά πρωτότυπο «Lucky Peach», που υπήρξε ένα περιοδικό σχετικό με το φαγητό σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης. «Υπήρξε» είναι η κατάλληλη λέξη, διότι ύστερα από 24 τεύχη και περίπου οκτώ χρόνια ζωής σταμάτησε την έντυπη έκδοσή του.

Τα τελευταία χρόνια γενικά επικράτησε μια τάση αποενοχοποίησης των αβγών ως βασικής, άρα ακόμα και καθημερινής τροφής. Μέσα από τις 250 σελίδες αυτού του βιβλίου έχεις επιπλέον την επιβεβαίωση πως πρόκειται για παγκόσμιας εξάπλωσης τροφή. Το δείχνουν αυτό πολύ παραστατικά οι διάφορες συνταγές που είναι καταχωρισμένες σε αυτό και έχουν έλθει από όλον τον κόσμο. Ισλανδία, Μεξικό, Ινδονησία, Αργεντινή, Τουρκία, Ινδία, Γαλλία (ελληνική δεν πήρε το μάτι μου, αλλά δεν έχει σημασία). Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι πως αποτελεί τροφή με κάποια προσαρμογή στις συνθήκες για τα μέλη των αποστολών στους πόλους και –έκπληξη(;) –για υποψήφιους αστροναύτες. Ακόμα και σε αυτούς που δοκιμάζονται σε συνθήκες αποστολής για τον Αρη!

Μία κότα γεννάει περίπου 300 αβγά τον χρόνο, αλλά το καθένα από αυτά δεν φτιάχνεται σε μερικά λεπτά. Ούτε χωρίς κόπο. Η όλη διαδικασία χρειάζεται σχεδόν 24 ώρες και επενδύεται σε αυτήν το ένα τέταρτο της ημερήσιας ενέργειάς της, ενώ χάνει και το 2% του σωματικού βάρους της. Ο κρόκος φτιάχνεται πρώτος και το ασπράδι εναποτίθεται σε τέσσερα διαφορετικά στρώματα. Στη συνέχεια δύο προστατευτικές μεμβράνες, μετά ο φλοιός και άλλη μία κηρώδης ουσία. Εργοστασιακή κατασκευή!

Αν αυτές τις ημέρες, μετά τη σύγκρουση με το αβγό του άλλου, επιχειρήσετε να ξεφλουδίσετε το δικό σας, μη δυσανασχετήσετε αν αυτό δεν γίνεται εύκολα και ομαλά. Υπό κανονικές συνθήκες όσο πιο φρέσκο είναι ένα αβγό τόσο πιο δύσκολα μετά το βράσιμό του θα χωριστεί από το σκληρό του κάλυμμα. Αυτά και με την υπογραφή του Χάρολντ Μακ Γκι, του 66χρονου Αμερικανού που ξεκίνησε να σπουδάσει Αστρονομία στο Caltech αλλά έχει πλέον καθιερωθεί ως ένας ειδήμονας της επιστημονικής εξήγησης του γιατί και του διότι στη διατροφή μας. Υστερα από ενδελεχή εξέταση της βιβλιογραφίας για το εσωτερικό ενός αβγού και δικά του πειράματα, έχει κατ’ αρχάς διαπιστώσει ότι βγαίνοντας στην ατμόσφαιρα αρχίζει από εσωτερικό του να διαρρέει διοξείδιο του άνθρακα και το pH από 7,5 φθάνει στο 9 ύστερα από μερικές ημέρες σε θερμοκρασία δωματίου (ή κάπως περισσότερες αν φυλάσσεται στο ψυγείο). Στο 9 αποφλοιώνεται πολύ πιο εύκολα και ομαλά μετά το βράσιμο. Αρα αν θέλεις, όντας ακόμη πολύ φρέσκο, να ξεφλουδίζεται και πιο εύκολα, τι κάνεις; Ανεβάζεις το pH. Ναι, αλλά πώς; Ο Μακ Γκι πρώτα βουτάει τα αβγά σε ένα διάλυμα με μπόλικο (αλλά ακίνδυνο) κιτρικό οξύ (το ξινό που έλεγαν οι μητέρες και οι μητέρες τους), 200 γραμμάρια σε 1 λίτρο, και μετά σε διάλυμα σόδας (4 κουταλάκια του γλυκού σε 1 λίτρο) για 4 ώρες.

Αυτά είναι κόλπα ζόρικα που δεν θα τα κάνουμε όταν πάμε στον Αρη. Γιατί εκεί, όπως έδειξε μια δοκιμή μέσα στο γνωστό αεροπλάνο «Vomit Comet» (το οποίο κάνει τις απότομες καθόδους προσομοιώνοντας για λίγο και τη βαρύτητα στον Κόκκινο Πλανήτη, δηλαδή στο ένα τρίτο της γήινης), δεν βολεύει να υπάρχουν ανοιχτή φλόγα, τηγάνι, λάδια. Για εκεί επάνω λοιπόν έχουν ετοιμάσει και δοκίμασαν ήδη αβγό σε πολύ λεπτούς κρυστάλλους ή και ομελέτες ολόκληρες αφυδατωμένες σε χαμηλές θερμοκρασίες που θέλουν μόνο λίγο νεράκι.

Αβγά λοιπόν από τη Γη ως και τον Αρη. Αν μάλιστα θα θέλαμε να υπολογίσουμε το πόσες θερμίδες και πρωτεΐνες χρειάζονται οι κάτοικοι ολόκληρου του πλανήτη και πόσες δίνει σε όλη τη ζωή της καθεμία κότα, γεννώντας καθημερινά σχεδόν, σε σχέση με το αν θα βρισκόταν στην κατσαρόλα, και μάλιστα από πολύ νωρίς, οι αριθμοί θα μας εξέπλητταν.

Σίγουρο όμως το έχω πως πολλοί, ακόμα και έτσι, προς το παρόν θα πουν: Σιγά τα αβγά…