Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, φοβούνται πως ένα «τυχαίο» περιστατικό μεταξύ τουρκικών και ελληνικών δυνάμεων, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε αιματηρή διένεξη.
Οι Έλληνες αισθάνονται ότι είναι στριμωγμένοι και ψάχνουν να βρουν ικανοποιητικούς και εφικτούς τρόπους αντιμετώπισης των τουρκικών απειλών.
Παρακολουθώντας επισταμένως τα τηλεοπτικά προγράμματα και τις εφημερίδες της χώρας μας, διαπιστώνεται ότι οι Έλληνες είναι ανήσυχοι με τη δημιουργηθείσα κατάσταση και προσπαθούν να βρουν τρόπους αντιμετώπισης. Το τραγικό όμως της υπόθεσης είναι ότι όσοι μιλούν στα πρωινάδικα της τηλεόρασης κι όσοι γράφουν στις εφημερίδες, όλοι τους καταφεύγουν σε ενημερώσεις των ξένων και των διαφόρων φορέων (ΟΗΕ, Ε.Ε. ΝΑΤΟ), περιμένοντας να τραβήξουν το αυτί της Τουρκίας για να σταματήσει τις απειλές και να ελευθερώσει τους δυο στρατιωτικούς μας, που συνέλαβαν οι Τούρκοι, επειδή δήθεν πέρασαν για λίγα μέτρα τη γραμμή των συνόρων.
Αλλά το περίεργο στην υπόθεση είναι ότι όλοι, μα όλοι όσοι σχολιάζουν τη στάση της Τουρκίας μιλούν φοβισμένα με ήξεις – αφήξεις, γεγονός που αποθρασύνει τους Τούρκους. Όμως η Ελλάδα με την μακραίωνη ιστορία της, που δεν φοβήθηκε ποτέ, να τα βάλει με όλους τους εχθρούς της , δεν επιτρέπεται αυτήν τη στιγμή να δειλιάζει προ του κινδύνου μιας πολεμικής σύρραξης . Με άλλα λόγια, αν οι Τούρκοι είναι αποφασισμένοι να μπουν στο φρενοκομείο, ας γνωρίζουν ότι θα μπούμε κι εμείς.
Τι ποιούμε ;
Ο μεγαλύτερος πολιτικός άνδρας του Νεοελληνικού κράτους, Ελευθέριος Βενιζέλος, με τη μεγάλη πείρα, είχε πει την εποχή της Μικρασιατική Καταστροφής τα ακόλουθα : «όσον εν τούτοις και αν εγίνετο ισχυρά, η Ελλάς, δεν ηδύνατο να μονομαχήση με την Τουρκία». Όταν μάλιστα η χώρα επρόκειτο να εμπλακεί σε νέο ελληνοτουρκικό -αλλά και παγκόσμιο πόλεμο, ο Βενιζέλος θεωρούσε ως προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση ενός τέτοιου άνισου πολέμου την ένταξη της Ελλάδας σε ένα σύστημα διεθνών συμμαχιών. Ο ιστορικός ηγέτης των Φιλελευθέρων αντιλαμβανόταν πλήρως ότι μια πολεμική νίκη δεν είναι το μονοδιάστατο αποτέλεσμα της στρατιωτικής ισχύος και των αριθμών, αλλά ο δυναμικός συνδυασμός πολλαπλών παραγόντων (συν τοις άλλοις ορθών πολιτικο-διπλωματικών επιλογών, γεωστρατηγικών ισορροπιών και εξωτερικών ερεισμάτων και συμμαχιών). Ο Βενιζέλος εξέταζε το Μικρασιατικό θέμα με σφαιρικό τρόπο, δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στις πολιτικές παραμέτρους.
Βέβαια, σήμερα τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως στη δεκαετία του 1920, αλλά ακολουθώντας τις συμβουλές του ιστορικού ηγέτη, η κυβέρνηση οφείλει να ενεργήσει αναλόγως. Ήτοι :
• Διακοπή των εμπορικών σχέσεων με τη γείτονα χώρα,
• Πάγωμα των υποχρεώσεών μας στη συμμαχία του ΝΑΤΟ και ανάκληση του εκπροσώπου μας από τις Βρυξέλλες.
• Κινητοποίηση του πολεμικού στόλου μας, όπως ελλιμενισθεί εντός των χωρικών υδάτων μας στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου.
• Δημιουργία στενότερων σχέσεων με τις ΗΠΑ, διαθέτοντας όχι μόνο τη βάση της Σούδας, αλλά τόσο της Λάρισας όσο και της Ανδραβίδας, για να εγκαταλείψουν πλήρως τα αμερικανικά αεροπλάνα τη βάση του Ίνσιρλικ
• Ενεργοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ και την Αρμενία
• Προσχώρηση στον δημιουργούμενο πυρήνα των στρατιωτικών δυνάμεων της Ε.Ε. , στον οποίο ήδη ανήκουν η Γερμανία, η Ολλανδία κι η Τσεχία.
• Επαφές με την Βουλγαρία, για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού, καθόσον η γειτονική αυτή χώρα απειλείται πολύ περισσότερο από τους Τούρκους.
Αυτά όλα τα μέτρα δεν είναι επιθετικά, αλλά αμυντικά.. Η Ελλάδα είναι μια φιλήσυχη χώρα, αλλά αν δεχθούμε επίθεση, ας γνωρίζουν οι πάντες ότι θα αντιμετωπίσουν σκληρή αντίσταση. Γεγονός, που πρέπει να το καλοσκεφθούν πριν αποφασίσουν την οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια.
