Χωρίς κανένα δισταγμό και με ελάχιστες αμφιβολίες, εάν σήμερα ζούσε ο Βοιωτός ιστορικός, δοκιμιογράφος και βιογράφος Πλούταρχος (45-120 μ.Χ), ασφαλώς και θα ενέτασσε στους 25 περίπου «Βίους Παράλληλους» τη συγκριτική παράλληλη βιογραφία του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι και του Τούρκου επίδοξου νέο-σουλτάνου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Τα σωζόμενα και καθημερινώς εμπλουτιζόμενα ιστορικά γραπτά και οπτικο-ακουστικά ντοκουμέντα από τον βίο και την πολιτεία των δύο ανεκδιήγητων ταραξιών του ευρωμεσογειακού χώρου, θα μπορούσαν να συνθέσουν ένα από τα πιο ιλαροτραγικά ντοκυμαντέρ της σημερινής ψηφιακής κινηματογραφίας. Και επί πλέον, να προβάλλονται σε τρέιλερ, πριν και μετά από κάθε ενημερωτικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, τόσο στην Ελλάδα και την αδελφή Κύπρο, όσο και σε λαούς χωρών-μελών της ΕΕ με αυξημένες δημοκρατικές ευαισθησίες.
Τι λένε λοιπόν αυτά τα ντοκουμέντα; Δειγματοληπτικά παρουσιάζουμε τα πιο τρανταχτά:
Ενότητα 1η: Ο Μπενίτο Μουσολίνι με φασιστική στραταρχική ενδυμασία, κουρεμένο εν χρω κρανίο και τους δείκτες της δεξιάς και αριστερής παλάμης ακουμπισμένους στη στραταρχική ζώνη, απειλεί θεούς και δαίμονες, από την αυτοκρατορική εξέδρα μιας αχανούς και ασφυκτικά γεμάτης με κόσμο πασών των ηλικιών, πλατείας. Όταν σηκώνει τη δεξιά γροθιά, (ως μετανοήσας παλαιός αριστερός σοσιαλιστής) παρακινεί το πλήθος να τον χαιρετά φασιστικά, με υψωμένη την παλάμη του δεξιού χεριού.
Ο Ρετζέπ-Ταγίπ Ερντογάν, επίσης με στραταρχική στολή εκστρατείας, ενίοτε περιστοιχιζόμενος από χρυσοποίκιλτους βρακοφόρους γενίτσαρους, εκτοξεύει από άλλο αυτοκρατορικό βήμα, πύρινα λόγια εναντίον Ελλάδας, Κύπρου (Κοσυφοπεδίου, ναι Κοσυφοπεδίου!), Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΗΠΑ και βάλε!
Ενότητα 2η: Στους αλαλαγμούς των δύο «ρητόρων» εμφανής, αισθητικά, η ηχητική διαφορά: Ο Μουσολίνι απαλύνει την αγριάδα των φραστικών απειλών, για κατάκτηση του κόσμου, με ιντερμέντζα από το ιταλικό «καντάμπιλε» και φυσικά με το απότομο ανεβοκατέβασμα του ξυρισμένου κρανίου.
Εμφανής η ενδυματολογική διαφορά του πλήθους στις συγκεντρώσεις υπέρ των δύο δικτατόρων: Το ισλαμο-νεοτουρκικό πλήθος με πλεονάζουσες τις ντυμένες με την ολόμαυρη μαντήλα, γυναίκες, που κουνάνε σαν τα παιδάκια νηπιαγωγείου την ερυθρά ημισέληνο. Το ιταλικό πλήθος με σαφώς ευρωπαϊκή ενδυμασία. Περισσότερες ρεπούμπλικες, λιγότερες τραγιάσκες και πιο φανταχτερή και επιμελημένη γυναικεία αμφίεση.
Η αλματώδης εκτόξευση της δημοτικότητας του Μουσολίνι θα φτάσει στο ναδίρ της, στις 28 Απριλίου 1945, όταν ο πρώην σοσιαλιστής ακτιβιστής, υπεύθυνος της αριστερής εφημερίδας Αβάντι (Εμπρός), και μετέπειτα αρλεκίνος δικτάτορας συλλαμβάνεται διωκόμενος με την ερωμένη του Κλάρα Πετάτσι, στα ιταλο-ελβετικά σύνορα από Ιταλούς αντικαθεστωτικούς. Κακοποιημένοι και οι δύο αγρίως και με παραμορφωμένα τα πρόσωπά τους, από τα τραύματα, οδηγούνται σε κεντρική πλατεία του Μιλάνου, όπου κρεμιούνται ανάποδα με άλλους φασίστες.
Η ίδια και εν μέσω υπαρκτών ή και σκηνοθετημένων πραξικοπημάτων θυελλώδης πορεία του Ερντογάν, νομοτελειακά θα φτάσει στα τέλη της. Θα είναι αυτά τα τέλη «χριστιανά, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά» όπως λένε οι ευχές ημών των «άπιστων», ή τουρκιστί «γκιαούρηδων»;
