Απάντηση στο ερώτημα πότε διακόπτεται η χορήγηση θυροξίνης σε ασθενή με υποθυρεοειδισμό δίνει ελληνική μελέτη που παρουσιάστηκε στο πρόφατο συνέδριο της Αμερικανικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας.
Σήμερα, δεν υπάρχουν επί του θέματος σαφείς κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες και έτσι ενδοκρινολόγοι του Νοσοκομείου Metropolitan και του Ευγενιδείου Θεραπευτηρίου μελέτησαν το θέμα.
Από την αξιολόγηση των δεδομένων προέκυψε ότι σε 291 ασθενείς που δεν είχαν σαφώς τεκμηριωμένο λόγο λήψης αγωγής (θυρεοειδεκτομή, κύηση κ.λπ.) η χορήγηση αγωγής με θυροξίνη ήταν απαραίτητη μόλις στο 40% των ατόμων.
Μάλιστα, φάνηκε ότι η ηλικία, το βάρος, η διάρκεια λήψης αγωγής, η δόση, η παρουσία θετικών αντισωμάτων θυρεοειδούς και ο όγκος του αδένα δεν σχετίζονταν με την ανάγκη συνέχισης της αγωγής.
Όπως επισημαίνει ο πρώτος συγγραφέας της εργασίας Δρ Σαράντης Λιβαδάς, «στη χώρα μας υπολογίζονται περίπου σε 700.000 τα άτομα που λαμβάνουν θυροξίνη» και τονίζει την αναγκαιότητα επαναξιολόγησης χορήγησης αγωγής σε άτομα που δεν έχουν σαφή λόγο λήψης αγωγής σύμφωνα με τις ισχύουσες κατευθυντήριες οδηγίες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η μακροχρόνια λήψη θυροξίνης σχετίζεται με κακή ποιότητα ζωής, αλληλεπίδραση με άλλα φάρμακα, διαταραχές από το καρδιαγγειακό σύστημα και οστεοπόρωση.
