Η Ελλάδα πέρα από την οικονομική κρίση, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα γεωπολιτικό τρίγωνο αστάθειας που ξεκινά από την Ανατολική Μεσόγειο και επεκτείνεται στη Βόρεια Αφρική και τα Βαλκάνια. Παράλληλα είναι αναγκασμένη να διαχειριστεί ένα νέο ψυχροπολεμικό σκηνικό που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται τον τελευταίο καιρό με την ένταση ανάμεσα στη Ρωσία και τις χώρες της Δύσης να κορυφώνεται. Οι χθεσινές μαζικές απελάσεις ρώσων διπλωματών και τα απειλούμενα αντίμετρα,δείχνουν ότι η ένταση θα συνεχιστεί με διαστάσεις που είναι δύσκολο να προβλεφθούν.
Η μεγαλύτερη απειλή προφανώς προέρχεται από τη γειτονική Τουρκία και την όλο και αυξανόμενη επιθετικότητα του κ.Ερντογάν. Η σαφής καταδίκη της τουρκικής πολιτικής στη Μεσόγειο και την Κύπρο από τη Σύνοδο Κορυφής δεν μπορεί να μας εφησυχάζει. Θετική μεν η συμπαράσταση αλλά δεν πρέπει να αγνοούμε ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν πολλά περιθώρια για να διακινδυνεύσουν μια ρήξη των σχέσεων με την Τουρκία. Με δεδομένο μάλιστα ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απομακρυνθεί δραματικά σε συνδυασμό με τον κομβικό ρόλο της στο θέμα των προσφυγικών ροών είναι πολύ πιθανό να επικρατήσει ένας ρεαλιστικός πραγματισμός,που δεν θα ικανοποιεί τα ελληνικά συμφέροντα.
Απέναντι σε αυτές τις μείζονες προκλήσεις η κυβέρνηση αντί να επιδιώκει ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο, κάνει ότι μπορεί για να το δυναμιτίσει. Με όπλο τη σκανδαλολογία, έχει καταφέρει όχι μόνο να κόψει όλες τις γέφυρες συνεννόησης αλλά και να δημιουργεί ένα κλίμα έντασης και διχασμού. Ακόμα και σε θέματα, όπως το «Μακεδονικό» που υπήρχαν περιθώρια συνεννόησης, με βάση τις εδώ και χρόνια διαμορφωμένες εθνικές θέσεις κατάφερε να διχάσει ακόμα και την κοινωνία.
Την ώρα που υποτίθεται διαπραγματεύεται την έξοδο από τα μνημόνια, συνεχίζει μια διαρκή επιθετική τακτική απέναντι σε όλη την αντιπολίτευση, επενδύσει σε διχαστικές αντιλήψεις ακόμα και στο ποδόσφαιρο, με συνέπεια αντί για το κλίμα ηρεμίας και σταθερότητας που έχει ανάγκη η χώρα, να βασιλεύει η ένταση, η πρόκληση και ο διχασμός.
Η κοινωνία, η οικονομία, η χώρα συνολικά δεν αντέχει όμως άλλες περιπέτειες. Αρκετά έχουμε πληρώσει και στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν αυτές τις αναίτιες συγκρούσεις, αυτές τις διχαστικές πρακτικές. Όσο είναι καιρός ακόμα ας σταθμίσουν, αν μπορούν το κοινό συμφέρον, μήπως και επικρατήσει η κοινή λογική…
ΤΟ ΒΗΜΑ
