Τρίτο παγκόσμιο πόλεμο προέβλεψε τις προάλλες, μέσα στην επικίνδυνη παραφροσύνη του, ο γνωστός μας νεοσουλτάνος και προφανώς κάνει ό,τι μπορεί για να μη διαψευσθεί. Ετσι, υπό την υποκριτική ειρηνευτική επωνυμία «Κλάδος Ελαίας», εξαπέλυσε μια απηνή επίθεση για την εξολόθρευση του κουρδικού στοιχείου στα νότια σύνορα της χώρας του, με την εισβολή στο περιώνυμο Αφρίν. Και κατέχει σήμερα, με τη δύναμη των όπλων –και πέρα από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου -, ένα τμήμα συριακού εδάφους. Απειλώντας μάλιστα με νέες επιθέσεις στην περιοχή του Μανμπίτζ και άρα επέκταση της τουρκικής κατοχής. Και όλα αυτά χωρίς να εκδηλώνεται καμία σοβαρή διεθνής αντίδραση (εκτός φυσικά από τα γνωστά αναποτελεσματικά ευχολόγια), γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί τώρα ανενόχλητος να ακολουθήσει ανάλογη τακτική στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Διότι οι γνωστές τουρκικές προκλητικές ενέργειες συνάντησαν ελάχιστη διεθνή ουσιαστική αντίδραση και στις δύο αυτές περιοχές.
Ετσι η Τουρκία αντί να συμβάλει στην εκτόνωση της συριακής κρίσης, που την περασμένη εβδομάδα συμπλήρωσε επτά χρόνια μιας απίστευτης ανθρώπινης τραγωδίας, συμβάλλει στην περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης. Σε μια περιοχή την οποία ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ χαρακτήρισε «η Κόλαση επί της Γης». Τα νούμερα είναι ανατριχιαστικά: 354.000 νεκροί και εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες, 500.000 φυλακισμένοι από το καθεστώς Ασαντ, από τους οποίους 60.000 δολοφονήθηκαν, ενώ από τα 23 εκατομμύρια κατοίκους της Συρίας οι μισοί εγκατέλειψαν τις εστίες τους και 5,4 εκατομμύρια βρίσκονται ως πρόσφυγες στο εξωτερικό. Τρία από τα εκατομμύρια αυτά βρίσκονται στην Τουρκία, η οποία σχεδιάζει τώρα να τους επανεγκαταστήσει στους κουρδικούς θύλακες της Συρίας, που με τα γνωστά μέσα ξεκαθαρίζει την περίοδο αυτή. Ετσι θα σταματήσει την προσπάθεια για ενοποίηση των κουρδικών περιοχών με στόχο την αυτονομία τους.
Το ερώτημα όμως είναι τι θα συμβεί όταν ο Ερντογάν επιχειρήσει να καταλάβει την άλλη κουρδική περιοχή του Μανμπίτζ, όπου σταθμεύουν αμερικανικά στρατεύματα, σύμμαχοι των κούρδων πολεμιστών στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους. Ηδη οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις, λόγω της αμερικανικής στήριξης προς τους Κούρδους, είναι ιδιαίτερα τεταμένες, καθώς μάλιστα δεν δίστασε η Τουρκία να προσεταιριστεί τη Ρωσία και το Ιράν, συμμάχους του Ασαντ, για την κατάληψη του Αφρίν. Ετσι μια ανοικτή ρήξη μεταξύ δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ είναι πλέον ένα σοβαρό ενδεχόμενο, προς αγαλλίαση βέβαια του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος συμφώνησε ήδη με τον Ερντογάν να του παραδώσει μια συστοιχία πυραύλων S-400. Ο,τι και αν συμβεί πάντως, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο νεοσουλτάνος της Αγκυρας θα συνεχίσει να παίζει το εθνικιστικό του χαρτί, που φαίνεται να αποδίδει προεκλογικά, εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2019. Και ας το έχουμε αυτό κατά νου, ως προς την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
