Η κατάρα τού ex

Στην εποχή του Διαδικτύου δεν υπάρχει η κοιλάδα των χαμένων συντρόφων. Εκεί δηλαδή που πηγαίνεις μόνο αν εσύ το επιλέξεις (ή αν το φέρει κάποια περίεργη λοξοδρόμηση της μοίρας και συναντηθείτε τυχαία σε ένα φιλικό σπίτι, στο μετρό, στον δρόμο ή στο Ξέφωτο του Νιάρχος).

Σήμερα ζεις με την κατάρα τού ex. Διότι ο πρώην σύντροφος (ο ένας ή η πλειάδα αυτών) δεν είναι ένα κεφάλαιο ή έστω ένα θραύσμα του παρελθόντος. Είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι ενός αέναου παρόντος που καραδοκεί (όχι γωνία Κριεζώτου – Πανεπιστημίου, όπως φοβόσουν παλιά) αλλά παντού μέσα στην online καθημερινότητά σου. Ζεις με τα «likes» του, τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της μετά-από-εσένα ζωής του, ελλοχεύει στις «υπενθυμίσεις γενεθλίων» σου, στη μουσική που έχεις επιλέξει στο Spotify, στο αίτημα φιλίας που σου έκανε προχθές ο/η καινούργιος/α σύντροφός του/της κ.ο.κ. Ακόμη και νομοτελειακά ελευθέριες σχέσεις (π.χ. ένα «one night stand») αποκτούν, θέλεις δεν θέλεις, συνέχεια.

Τολμώ να πω ότι το revenge porn μοιάζει πιο καθαρό στις προθέσεις του από τις πολιτισμένες «τεχνικές» που ξεβράζει κάθε τόσο το Διαδίκτυο, όσον αφορά τη διαχείριση μιας διαλυμένης σχέσης. Προσωπικώς θυμάμαι ένα παντρεμένο ζευγάρι που αποφάσισε να αλληλοκατασπαραχθεί online και δημοσίως· όλη η πικρία τους παραδόθηκε στον ψηφιακό όχλο (ήτοι όλους μας τους «φίλους» τους στο Facebook). Θυμάμαι επίσης ένα ολιγόλεπτο ζουμερό βίντεο. Η πληγωμένη έχει «ανεβάσει» περιπαθείς περιπτύξεις με τον τέως σύντροφό της (για να τις δει εκείνος και η νυν σύντροφός του).

Υπάρχει, βέβαια, και το σιωπηρό αυτομαστίγωμα, εν είδει «cyberstalking». Τις ώρες που δεν κλαις ή δεν πίνεις αλκοόλ ή δεν θέλεις να τα κάνεις όλα λαμπόγυαλο, ακολουθείς μετά ζήλου τα ψηφιακά ίχνη τού τέως συντρόφου σου. Τι τραγούδια ανεβάζει, πού συχνάζει, πώς γίνεται να είναι οnline στις 2 τα ξημερώματα; Κάτι που όχι απλά δεν επουλώνει πληγές, αλλά εξάπτει μποντλερικά τη φαντασία: «Αυτή την ΕΒΓΑ που φαίνεται στο story της στο Ιnstagram την αναγνωρίζω. Είναι στον δρόμο ενός παλιού πρώην της. Είναι βέβαιο, τα ξαναβρήκαν, ενώ ξέρει ότι εγώ είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης».

O ίδιος ο κυβερνοχώρος βρίθει πλέον συμβουλών για το πώς να αποφεύγονται τα κακά συναπαντήματα με το πανταχού παρόν παρελθόν (αναφέρω ενδεικτικά έναν τίτλο μιας τέτοιας λίστας παραινέσεων: «Zombieing: When An Ex Rises From The Online Dead», σε ελεύθερη απόδοση «Επιστροφή σαν ζόμπι: όταν ένας πρώην ζωντανεύει από τους online νεκρούς»). Υπάρχουν, βέβαια, λένε οι «ψαγμένοι» τεχνολογικά, μπόλικες λύσεις. Μπορείς για αρχή να κάνεις «unfollow» ή «unfriend» στον/στην ex (και βέβαια στη μαμά ή στον αδελφό του/της). Αν φυσικά θέλεις να ξεριζώσεις κάθε δεσμό, το «block» ορθώνει τον κυματοθραύστη που θα σε προστατεύσει από το συναισθηματικό τσουνάμι. Προσοχή, βεβαίως, στις λεπτομέρειες. Eνας γνωστός μού έλεγε ότι μόλις χωρίζει, μετά το «μπλοκάρισμα» του (μέχρι πρότινος) αντικειμένου του πόθου του, σπεύδει να κάνει και «unfollow» στους κοινούς φίλους, έτσι ώστε να «κρύβονται» τα δικά τους εν δυνάμει επώδυνα ή κακεντρεχώς συμπονετικά σχόλια (π.χ. «Τι ωραίο ζευγάρι που ήσασταν»).

Το βέβαιο είναι ότι το να συνεχίζεις τη ζωή σου με τόσο πολλά μπαγκάζ σε αποσυντονίζει, σε αποπροσανατολίζει, διαταράσσει τη φυσική πορεία επούλωσης, αποκατάστασης και συνέχειας (υποθέτω μάλιστα ότι «η κατάρα τού ex» μπορεί για έναν νέο άνθρωπο, πόσω μάλλον για ένα έφηβο, να αποβεί έως και ψυχικά ολέθρια). Αν δεν λάβεις τα μέτρα σου, το Διαδίκτυο θα πολτοποιήσει την ιδιωτικότητα από όλες τις περιόδους της ζωής σου, με αποτέλεσμα ο πρώτος έρωτας στο γυμνάσιο να γίνει ένα με τον σύζυγό σου που σας ενώνουν δύο παιδιά και 20 χρόνια ζωής, αλλά και εκείνο το αθώο φλερτάκι από το διαφημιστικό τμήμα της εταιρείας ή ένα περιστασιακό «match» στο Τinder. Και βέβαια στο μείγμα θα συμπεριληφθούν και οι δικοί τους ex, που και αυτοί έχουν με τη σειρά τους άλλους ex, κ.ο.κ. Οπως έγραφε προ καιρού η Μορίν Ο’ Κόνορ στο «New York Magazine»: «Είναι σαν δεκάδες σαπουνόπερες να παίζουν ταυτόχρονα σε δεκάδες διαφορετικές οθόνες και εσύ είσαι ο σταρ σε όλες. Είναι τόσο συναρπαστικό, αλλά και τόσο αηδιαστικό όσο ακούγεται».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 18 Μαρτίου 2018.