Πολλές φορές αυτά που κάνεις μικρός ή μικρή – όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας – δείχνουν και τον δρόμο που θα ακολουθήσεις. Οπως για παράδειγμα συμβαίνει με την ερμηνεύτρια Βικτώρια Ταγκούλη.
Σε ηλικία δύο ετών τραγούδησε το πρώτο της τραγούδι σε ένα μπαλκόνι της οδού Κίου, στην Κυψέλη. Είχε τόσο δυνατή φωνή, που ακουγόταν μέχρι την πλατεία. Ηταν η πρώτη της παράσταση. Και από ό,τι φαίνεται, επιτυχημένη, επειδή από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.
Πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας της Θεσσαλονίκης, πτυχιούχος ανώτερων θεωρητικών και διπλωματούχος μονωδίας με βαθμό Αριστα Παμψηφεί και πρώτο βραβείο με καθηγητή τον Κωνσταντίνο Πασχάλη.
Οι δύο προσωπικές της δισκογραφικές δουλειές «α» και «φωτο.βόλτα» κυκλοφόρησαν το 2009 και το 2010 αντίστοιχα, σε μουσική του συνθέτη Χρίστου Θεοδώρου.
Τον Οκτώβριο του 2014 κυκλοφόρησε ο τρίτος προσωπικός της δίσκος με τίτλο «Τετράδιο», σε μουσική του Χρίστου Θεοδώρου και στίχους του Μιχάλη Γελασάκη, και αναμένεται συντόμως η νέα της δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Κουκκίδα». Παράλληλα έχει λάβει μέρος σε πολλές μουσικοθεατρικές και θεατρικές παραστάσεις και υπήρξε μέλος της ομάδας ελληνικού μουσικού θεάτρου Σπείρα-Σπείρα.
Γνωρίζει το κοινό της
Η Βικτώρια Ταγκούλη σε αυτή τη δεκαετία που κινείται στον χώρο της μουσικής και του τραγουδιού έχει κατορθώσει να βάλει τη σφραγίδα της. Επιλέγει τις δουλειές της με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, αρνείται να ακολουθήσει φόρμες και κανόνες, γνωρίζει σε ποιο κοινό απευθύνεται και αυτό είναι ίσως το κυριότερο από όλα.
Ενώπιον αυτού του κοινού συναντάται με σύγχρονους δημιουργούς που της εμπιστεύθηκαν τραγούδια τους. Ο Σταύρος Σιόλας, ο Στάθης Δρογώσης, ο Θέμης Καραμουρατίδης, ο Χρίστος Θεοδώρου, ο Δημήτρης Μαραμής, ο Νεοκλής Νεοφυτίδης, ο Ζαχαρίας Καρούνης είναι μερικοί από τους συνθέτες που μελοποίησαν στίχους των Νίκου Μωραΐτη, Γεράσιμου Ευαγγελάτου, Σταύρου Σταύρου, Μιχάλη Γελασάκη, Χρήστου Κανελλόπουλου, Βάσου Βενιζέλου, Μίμη Φωτόπουλου αλλά και του Μάνου Ελευθερίου. Μαζί και ένα μελοποιημένο ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη.
