Ανατρέχοντας στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων μού ήρθε στον νου ένα κείμενο του Νίκου Καραμούζη, εκεί προς τα τέλη του 2010, αρχές του 2011, που πρότεινε ευθαρσώς να πάρουν πρωτοβουλίες οι τράπεζες και να προχωρήσουν σε γενναία μέτρα –ρυθμίσεις ανάλογες με τις συνθήκες και επιμήκυνση των δανείων μέχρι και 50 χρόνια –ώστε να αποτρέψουν την κατάρρευση της πίστης και εν τέλει του τραπεζικού συστήματος από την αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Γενναίες αποφάσεις δεν ελήφθησαν ποτέ, κάποιες πρωτοβουλίες διευκόλυνσης των δανειοληπτών ήρθαν αργά και το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους. Το τραπεζικό σύστημα που είχε ήδη καταρρεύσει υπό το βάρος της κρατικής χρεοκοπίας, δέχθηκε ουσιαστικά τη χαριστική βολή από τη χρεοκοπία νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Από 18 τράπεζες που δρούσαν το 2010 έμειναν τέσσερις, χρειάστηκαν τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις και πάνω από 50 δισ. ευρώ για να λειτουργούν σήμερα σύστημα και οικονομία.
Το ερώτημα πλέον, μετά το ναυάγιο, είναι κατά πόσον οι τράπεζες είναι έτοιμες να ανταποκριθούν στις ανάγκες της επόμενης ημέρας ή απλώς θα συνεχίσουν να ξοδεύουν πόρους και δυνάμεις για να βγουν από τη «θηλιά» των «κόκκινων» δανείων. Ισως η προσπάθεια πραγματικής εξυγίανσης τους απαιτήσει ακόμα και νέα κεφάλαια.
Μπροστά στις εξελίξεις, που θα είναι πυκνές το επόμενο διάστημα και στις αποφάσεις που θα πρέπει να ληφθούν, και αυτή τη φορά ο ίδιος τραπεζίτης σήμανε ξανά τον κώδωνα του κινδύνου. Στο τελευταίο σημείωμά του περί «καθαρής» εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, πέρα από την ανάγκη αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους, τη βαριά ευθύνη του πολιτικού συστήματος και την ανάγκη συνεργασίας όλων των πλευρών για ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας, υπογραμμίζει:
«Οι ελληνικές τράπεζες πρέπει από την πλευρά τους να πείσουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, την επενδυτική κοινότητα για τη χρηματοοικονομική υγεία και ισχύ του τραπεζικού συστήματος. Η χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά και να έχει μια καθαρή έξοδο από την κρίση εάν διατηρούνται αμφιβολίες για την υγεία του τραπεζικού της συστήματος».
Ασφαλώς το μήνυμα προς πολιτικούς και (άλλους) τραπεζίτες έχει σημασία, καθώς πολύ περισσότερα απ’ όσα γράφει γνωρίζει…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
