Ο Στίβεν Χόκινγκ που «ταξιδεύει» από χθες στα αστέρια που τόσο αγάπησε και μελέτησε, δεν ήταν μόνο μια επιστημονική ιδιοφυϊα, που με τις ανακαλύψεις του άλλαξε την αντίληψη μας για τον κόσμο. Ήταν παράλληλα ένα υπόδειγμα θέλησης, ένα φωτεινό παράδειγμα των ανθρώπινων δυνατοτήτων, ένα σύμβολο για όλους αλλά ιδιαίτερα για τους συνανθρώπους μας με αναπηρίες και τις δυνατότητες τους.
Η τεράστια επιστημονική του συμβολή ήταν ότι κατάφερε με τις θεωρίες τους να μας βοήθησε να κατανοήσουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει. Αλλά τα ενδιαφέροντα του,παρά τα προβλήματα της υγείας του δεν περιορίζονταν μόνο στο να ανακαλύψει πως λειτουργεί ο χωροχρόνος και το σύμπαν.Τον απασχολούσε μέχρι τέλος και ο δικός μας «υπαρκτός» κόσμος, ανησυχούσε για τα προβλήματα της ανθρωπότητας και δεν δίσταζε να εκφράσει την άποψη του για την άγνοια και την απληστία των ηγετών μας. Δεν δίστασε, να αντιταχθεί στο Brexit ή να επιτεθεί στον Τράμπ για τη στάση του στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, επισημαίνοντας ότι οδηγεί τον πλανήτη στο χείλος της καταστροφής.
«Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια, αλλά η ψευδαίσθηση της γνώσης» τόνιζε σε κάθε ευκαιρία αποτελώντας ο ίδιος το ζωντανό παράδειγμα της αναζήτησης, της έρευνας και της διαρκούς αναθεώρησης.
Καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι προσπαθούσε να αγνοήσει τα προβλήματα του και να ευαισθητοποιήσει τους νέους λέγοντας τους «να θυμάσαι να κοιτάζεις ψηλά στα αστέρια και όχι κάτω, στα πόδια σου. Δεύτερον, ποτέ μην σταματάς να εργάζεσαι. Η εργασία σου δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή σου, χωρίς αυτή η ζωή σου είναι άδεια».
Αυτό έκανε άλλωστε και ο ίδιος μέχρι το τέλος. Παρά τα προβλήματα του δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να εργάζεται, να γυρίζει τον κόσμο για να εκλαϊκεύει τις ιδέες του, να δίνει ένα μάθημα θέλησης και ζωής, αλλά και να παρεμβαίνει σε πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, υπογραμμίζοντας σε κάθε ευκαιρία ότι «θα πρέπει τα έθνη να χτίσουν γέφυρες και όχι τείχη μεταξύ τους».
